Επανειλημμένα έγραψα προσφάτως ότι η πολιτική κατάσταση είναι τόσο ασταθής ώστε «η κυβέρνηση θα πάει από αδέσποτη». Δυστυχώς, θα πάει από σφαίρα που κόστισε τη ζωή εφήβου- αλλά θα πάρει και εμάς μαζί της;

Πέρυσι πυρπολήθηκαν τα δάση, εφέτος πυρπολούνται οι πόλεις. Η χώρα είναι ανοχύρωτη, δεν έχει βρεθεί ποτέ άλλοτε σε τέτοια κατάσταση κρίσης, αταξίας, ανομίας, όπου μερικές εκατοντάδες βανδάλων και λαφυραγωγών καίνε και καταστρέφουναντιστρόφως, δεν έχει ξαναγίνει στον κόσμο να πετά η Αστυνομία δακρυγόνα σε σταθμούς μετρό και να εγκλωβίζει τον κόσμο μέσα: είναι τρομοκρατική ενέργεια, σαν τα τοξικά αέρια στο μετρό του Τόκιο. Είναι προβοκάτσια να στέλνονται ΜΑΤ στην κηδεία, εγκληματικό να πυροβολούν οι Ζητάδες στη Νέα Σμύρνη. Φθάσαμε να ανησυχεί ο υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας και το Πεκίνο να ζητεί προστασία των υπηκόων του- λες και βρισκόμαστε στην 21η Απριλίου 1967. Ομως ο έλληνας υπουργός Εσωτερικών κ. Παυλόπουλος δεν ανησυχεί: βοούν οι αίθουσες σύνταξης ότι το βράδυ της Δευτέρας ήταν ώρες στο τηλέφωνο να διαμαρτύρεται σε δημοσιογράφους ότι τον αδικούν οι ειδήσεις- και έξω η Αθήνα καιγόταν· από το Μαξίμου πάλι, ήσαν απασχολημένοι να διαδίδουν φήμες περί «κατάστασης έκτακτης ανάγκης». Είναι σωστό να ζητεί ο Πρωθυπουργός από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις να μη γίνουν διαδηλώσεις, θα έπρεπε μόνες τους να το έχουν αποφασίσει- ο ίδιος όμως τι κάνει με το κράτος που του αναθέσαμε να διαχειρίζεται και το έχει διαλύσει; Πρόκειται για κυβέρνηση ανίκανη και επικίνδυνη, πρέπει το γρηγορότερο να φύγει.