Oσοι παρακολουθούν από κοντά την εξελισσόμενη τα τελευταία δύο χρόνια κοινωνική και πολιτική διεργασία στη ζώνη των πανεπιστημίων έχουν εντοπίσει εδώ και καιρό τις αναπτυσσόμενες τάσεις ριζοσπαστικοποίησης της νεολαίας και ιδιαιτέρως της φοιτητικής. Από τις προπερσινές ακόμη κινητοποιήσεις είχαν καταγραφεί οι συγκρουσιακές διαθέσεις, όπως και εκείνες της αυτονόμησης από τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις και δη της επίσημης Αριστεράς. Οι πιο συστηματικοί μάλιστα παρατηρητές είχαν εντοπίσει την πολιτική επικράτηση στον χώρο των πανεπιστημίων των αντιηγετικών και αυτοοργανωμένων σχημάτων, που ουδεμία σχέση έχουν με τις πολιτικές ή κομματικές νεολαίες και οι αναφορές τους είναι πιο κοντά στα σήματα και στα μηνύματα του προ τεσσαρακονταετίας γαλλικού Μάη παρά σε οτιδήποτε ελληνικό.
Στις προ διετίας συγκρούσεις με την Αστυνομία είχαν φανεί τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτής της ριζοσπαστικοποίησης των νέων. Το σπέρμα της μεγάλης αντίθεσης και της σύγκρουσης με τις «συστημικές»- όπως τις ονομάζουν- πολιτικές δυνάμεις μεταδιδόταν σταθερά από τότε και διευρυνόταν με τον καιρό μέσω των μοντέρνων τεχνικών της επικοινωνίας.
Η διεργασία και η μετάδοση του κλίματος αμφισβήτησης ήταν διαρκής και εν πολλοίς αθέατη. Ενισχύθηκε μάλιστα το τελευταίο διάστημα εξαιτίας των σκανδάλων και της επιδείνωσης των οικονομικών συνθηκών.
Η διείσδυση και η διάχυσή του στους ευρύτερους κύκλους νεολαίας φάνηκε το περασμένο Σάββατο. Ο φόνος του 15χρονου Αλέξη έδρασε ως θρυαλλίδα σε περιβάλλον ήδη εκρηκτικό. Σε ελάχιστο χρόνο, σε λιγότερο από μία ώρα, το βράδυ του Σαββάτου ο νεολαιίστικος κύκλος της δυναμικής αμφισβήτησης ενεργοποιήθηκε, οργανώνοντας συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις και καταλήψεις.
Με την εμφάνιση της Αστυνομίας τα αίματα άναψαν, οι όποιες αναστολές και οι φοβίες για επεισόδια βίας ξεπεράστηκαν, ο κύκλος της μεγάλης σύγκρουσης άνοιξε δυναμικός και έκτοτε διατηρείται οξύς και επεκτεινόμενος σε όλη τη χώρα, όπου υπάρχουν οργανωμένες κοινότητες νεολαίας.
Είναι αυτή μια άλλη κατάσταση, που ξεπερνά όσες έχουμε βιώσει στην 35ετία της μεταπολίτευσης. Το κράτος έχει παραλύσει, τα γεγονότα εξελίσσονται ανεξέλεγκτα και οι συντελούμενες διεργασίες, πολιτικές και άλλες, ξεπερνούν τις όποιες προβλέψεις.
Είναι φανερό στον καθένα πια ότι η κυβέρνηση Καραμανλή δεν μπορεί να διαχειρισθεί την κατάσταση.
Από το περασμένο Σάββατο τελεί υπό διαρκή και εντεινόμενη αμφισβήτηση, δείχνει ότι δεν έχει τις δυνάμεις να ανταποκριθεί στις συνθήκες. Μόνο τη συνέχιση του αιματηρού κύκλου της βίας και του χάους μπορεί να εγγυηθεί. Αυτή τη στιγμή χρειάζεται μια άλλη κυβέρνηση, ικανή να διαμορφώσει περιβάλλον νέας κοινής προσπάθειας για τη χώρα και τους πολίτες.
