Η ειλικρίνεια νικά
Η ηρωίδα της Αγγέλας Καστρινάκη ζει την πιο τετριμμένη εμπειρία ύπανδης μητρός: συνάπτει παράλληλη σχέση με άνδρα νυμφευμένο. Δεν είναι δα και πρωτότυπο, το έπραξαν και άλλες, όπως η Αννα Καρένινα, η Εμα Μποβαρί… Το βιβλίο, πέρα από την εξιστόρηση της μοιχείας, είναι ένα παιχνίδι με άλλους συγγραφείς. Υπάρχουν δύο παράμετροι που το κάνουν ενδιαφέρον. Πρώτον, η Καστρινάκη βασίζει την ανάπτυξη της παράνομης σχέσης στην ηλεκτρονική αλληλογραφία και τεκμηριώνει το ότι η τεχνολογία οδηγεί σε νέου τύπου διαπραγματεύσεις στα ερωτικά. Δεύτερον, καταγράφει τη νοοτροπία της εποχής μας, πρόκειται δηλαδή για ηθογραφία ενταγμένη με ακρίβεια στο ιστορικό πλαίσιοαρχές του 21ου αιώνα.
Η Μέλπω είναι 38 ετών, πετυχημένη επαγγελματικά, μάνα οκταετών διδύμων που προέκυψαν από συμβατικό γάμο (παιδιά ήθελε, λέει, όχι γάμο). Σε κάποια εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη, όπου ταξιδεύει για δουλειές, γνωρίζει ένα ζευγάρι. Μια απλή κοινωνική επαφή, μια αδιάφορη ανταλλαγή στοιχείων επικοινωνίας εκτοξεύεται σε έρωτα ζωής. Γραπτά μηνύματα που ανταλλάσσονται καθ΄ όλη τη διάρκεια της ημέρας γίνονται το υπόβαθρο για μια αμαρτία του μυαλού που σύντομα γίνεται κλασική εξωσυζυγική σχέση. Ξεκινά από έναν απλό θαυμασμό, ένα κέντρισμα και συνδυασμό αμηχανίας- αμφιβολίας. Καθώς η σχέση αναπτύσσεται με ηλεκτρονικά μηνύματα έχουν τον χρόνο να μηρυκάσουν τα κείμενα που είναι γραμμένα σε ύφος διαφορετικό από της κλασικής αλληλογραφίας του ταχυδρομείου.
Καθώς διαρκώς παρεμβαίνει η φωνή του συγγραφέα γίνονται διάφορες συγκρίσεις με διάσημα μεγάλα πάθη. Κατατίθενται αποσπάσματα από τα γράμματα που αντήλλαξαν η Πηνελόπη Δέλτα με τον Ιωνα Δραγούμη, από όπου προκύπτει ότι πράγματι το μέσο ορίζει την ταχύτητα εξέλιξης μιας σχέσης. Η Καστρινάκη περιγράφει με χιούμορ τη διάθεση ανάλυσης των ερωτευμένων, όπου κάθε λεξούλα αποκτά νόημα μεγαλύτερο από τις προθέσεις του συντάκτη της. Στην επικοινωνία τους συμπυκνώνεται ο χρόνος: οι μικροπαρεξηγήσεις, η θιγμένη στάση αλλά και η τρυφερότητα, οι τολμηρές σκέψεις (να αφήσουν τις οικογένειες για να ζήσουν μαζί) είναι τα γνωρίσματα μιας σχέσης που κλείνει έναν κύκλο πάνω στο τετράμηνο. Οι έξω από τη σχέση υποψιάζονται αλλά παριστάνουν τους ανυποψίαστους. Είναι μια τρέλα, υποθέτουν, που θα περάσει.
Στο μυθιστόρημα της Καστρινάκη νικά η ειλικρίνεια. Αυτή που πληγώνει αλλά ενέχει και γενναία δόση σεβασμού απέναντι στον σύντροφο. Αυτό που επιχειρεί να αποδείξει η πεζογράφος είναι κάτι που αναφέρει ως μότο: «Θεμέλιο του γάμου δεν είναι η πίστη αλλά η απιστία». Εν τέλει φαίνεται ότι τίποτε δεν μένει τραγικό όταν τολμάς να το συζητήσεις.
