«Ημέρες του 1995» ξαναζεί η χώρα, τις ημέρες εκείνες που όλη η Ελλάδα είχε κατανοήσει ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν είναι σε θέση να ασκήσει τα καθήκοντά του και συζητούσε πότε θα παραιτηθεί και ποιος θα τον διαδεχθεί. Η τότε ακυβερνησία οφειλόταν στην κατάσταση της υγείας του πρωθυπουργού, η σημερινή στην εγγενή αδυναμία του Κώστα Καραμανλή να είναι κάτι παραπάνω από αυτό που του υποδεικνύουν να υποδυθεί και στην εκμηδένιση του πολιτικού κεφαλαίου που είχε συγκεντρώσει παίζοντας καλά τον ρόλο του. Και τώρα, όπως και τότε, υπουργοί, βουλευτές, κομματικά στελέχη και απλοί ψηφοφόροι της ΝΔ διαπιστώνουν ότι όλα έχουν βαλτώσει, τίποτε δεν γίνεται, δεν υπάρχουν προοπτικές, δεν υπάρχει κυβερνητική στόχευση άλλη πέραν του «να κυλάει ο καιρός»- η σημαντική διαφορά είναι πως τότε κυλούσε ο καιρός επειδή η κυβερνητική πλειοψηφία δεν κρινόταν από την τύχη, από το τι θα αποφασίσει ένας μόνο βουλευτής, το ΠαΣοΚ είχε 170. Και τώρα όπως και τότε ο Πρωθυπουργός παραμένει στη θέση του μόνο και μόνο επειδή είναι πολλοί οι πρωθυπουργήσιμοι – είναι προφανές πως Ντόρα Μπακογιάννη, Δημήτρης Αβραμόπουλος και Μιχάλης Μεϊμαράκης (τουλάχιστον) προετοιμάζονται για την αναμέτρηση, δίνοντας ταυτόχρονα βαρείς όρκους υποταγής στον Κώστα Καραμανλή. Το δικό τους δράμα, της διαδοχής, θα παιχθεί σύντομα γιατί όλοι φοβούνται πως η κυβέρνηση μπορεί να πέσει από κάποιο τυχαίο γεγονός και να οδηγηθούν σε εκλογική σφαγή- το δικό μας δράμα είναι πως μεταξύ των δυνητικών διαδόχων δεν περιλαμβάνεται κάποιος Κώστας Σημίτης.