Δεν υπάρχει τίποτε το τολμηρό στις φιλοδοξίες του νέου Μουσείου Ισλαμικής Τέχνης που εγκαινιάστηκε στην Ντόχα του Κατάρ. Βρίσκεται στο δικό του νησί και είναι το επίκεντρο της προσπάθειας μεταμόρφωσης του Κατάρ σε έναν καλλιτεχνικό τουριστικό προορισμό. Στα επίσημα εγκαίνια εμφανίστηκε ο διάσημος τσελίστας ΓιοΓιο Μα, ενώ την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους προσωπικότητες από όλο τον κόσμο. Υπό το φως ενός θεαματικού σόου με πυροτεχνήματα, η κολοσσιαία γεωμετρική φόρμα του μουσείου που σχεδίασε ο Ι. Μ.Πέι αποπνέει μια διαχρονική ποιότητα, η οποία παραπέμπει στο παρελθόν της ισλαμικής τέχνης και αρχιτεκτονικής: τότε δηλαδή που αυτές αποτελούσαν μέρος της παγκόσμιας κουλτούρας.
Το μουσείο φιλοξενεί χειρόγραφα, υφάσματα και άλλα αντικείμενα τα οποία συγκεντρώθηκαν την τελευταία εικοσαετία και αποτελεί μια από τις πλέον εγκυκλοπαιδικές συλλογές ισλαμικής τέχνης. Η προέλευση των αντικειμένων ποικίλλει: από την Ισπανία, την Αίγυπτο, το Ιράν και το Ιράκ ως την Τουρκία, την Ινδία και την Κεντρική Ασία.
Ο Πέι επιχείρησε να δημιουργήσει μια κατασκευή που θα ενσωμάτωνε το «άρωμα» της ισλαμικής αρχιτεκτονικής. Πέρασε μήνες ταξιδεύοντας στη Μέση Ανατολή για να εμπνευστεί. «Το Ισλάμ ήταν μια θρησκεία που δεν γνώριζα», λέει. «Μελέτησα τη ζωή του Μωάμεθ,πήγα στην Αίγυπτο και στην Τυνησία. Η αρχιτεκτονική του είναι πολύ δυνατή και απλή». Ο Πέι είδε πολλές περιοχές της Ντόχα προτού κατασταλάξει στο τέλος του παραθαλάσσιου Κορνίς. Και επειδή φοβήθηκε ότι το μουσείο του μπορεί κάποια μέρα να υποσκιαστεί από τις νέες κατασκευές, ζήτησε από τον εμίρη του Κατάρ και πρόεδρο του μουσείου, σεΐχη Χαμάντ μπιν Χαλίφα αλ Τάνι να του χτίσει ένα ιδιωτικό νησί, ώστε να απομονώσει το μνημείο του από την υπόλοιπη πόλη.
«Προς το παρόν, η Ντόχα παραμένει κατά μια έννοια παρθένα. Επρεπε να δημιουργήσω το δικό μου περιβάλλον. Ηταν πολύ εγωιστικό» σχολιάζει ο Πέι. Το αποτέλεσμα, μια δυναμική κυβιστική σύνθεση από τετράγωνα και οκτάγωνα κομμάτια κολλημένα το ένα επάνω στο άλλο, με αποκορύφωμα έναν κεντρικό πύργο.
Μια λεωφόρος με γιγαντιαίους φοίνικες οδηγεί στο νησί. Στο εσωτερικό, οι αίθουσες των 13.500 τ.μ. βρίσκονται γύρω από ένα πυργοειδές αίθριο σκεπασμένο με μια θολωτή στέγη που επιτρέπει σε μια μικρή δέσμη φωτός να γλιστρά μέσα του, ενώ το χρώμα της άμμου στο εξωτερικό θυμίζει τα τυνησιακά κάστρα. «Το μουσείο είναι αντικείμενο.Θα πρέπει να το αντιμετωπίζουμε σαν γλυπτό» σχολιάζει ο δημιουργός του.
