ΣΕ ΑΡΝΗΤΙΚΟ πρωταγωνιστή των ημερών αναδείχθηκε, με την υπερφιλόδοξη απόπειρά του για ανακατάληψη της Νότιας Οσετίας, ο Μιχαήλ Σαακασβίλι – ο 40χρονος γεωργιανός ηγέτης και προστατευόμενος της Ουάσιγκτον στον Καύκασο, ο οποίος (σύμφωνα με τον «Ιndependent») ακολούθησε μέχρι τέλους την εθνικιστική «αυτοεκπληρούμενη προφητεία» του και τελικά «δάγκωσε μεγαλύτερη μπουκιά από αυτήν που μπορούσε να μασήσει»… Ο Σαακασβίλι είναι προφανές πως πίστεψε ότι με τον «τσάρο» της Ρωσίας
Βλαντίμιρ Πούτιν στη «Φωλιά του πουλιού» να παρακολουθεί την τελετή έναρξης των Αγώνων, «περικυκλωμένος» από τον Τζορτζ Μπους, τον Χου Τζιντάο και τον Νικολά Σαρκοζί, είχε την ευκαιρία της ζωής του: οι καλά εκπαιδευμένοι και άρτια εξοπλισμένοι από τους αμερικανούς «συμβούλους» γεωργιανοί στρατιώτες του θα μπορούσαν,
σκέφτηκε, να εξουδετερώσουν ταχύτατα την ισχνή αντίσταση των Οσετών και τους λιγότερο από 600 με ελαφρύ οπλισμό ρώσους «ειρηνοποιούς», που βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή στο μικροσκοπικό Τσχινβάλι, και να καταλάβουν το στρατηγικής σημασίας φαράγγι του Κοντόρι, στα σύνορα με την Αμπχαζία- αναγκάζοντας τη Ρωσία να συμμετάσχει σε διαπραγματεύσεις υπό διεθνή μεσολάβηση, οι οποίες, όπως υπολόγιζε, θα κατέληγαν υπέρ του.
Είχε λάβει άραγε πρόσθετη διαβεβαίωση έμπρακτης αρωγής από την Ουάσιγκτον; Αν κρίνουμε από τις επίσημες αντιδράσεις, μάλλον όχι- έστω και αν κανείς δεν μπορεί να ξέρει με σιγουριά. Οπως και αν έχει, όμως, η απόφασή του να μαχαιρώσει αιφνιδιαστικά την «αρκούδα» στο- διόλου μαλακό, όπως αποδείχθηκε- καυκασιανό υπογάστριό της τού γύρισε μπούμερανγκ. Και οδήγησε όχι μόνο στη συντριπτική
ήττα και στην άτακτη υποχώρηση των γεωργιανών ενόπλων δυνάμεων αλλά και στο χειρότερο δυνατό σενάριο- την de facto προσάρτηση από τη Ρωσία της Νότιας Οσετίας και της (ακόμη σπουδαιότερης γεωπολιτικά για τη Γεωργία) Αμπχαζίας, οι οποίες εξελίσσονται πλέον σε «Κοσσυφοπέδια από την ανάποδη». Χαρακτηριστικές για το κλίμα που επικρατεί στις δυτικές πρωτεύουσες ήταν και οι (ανώνυμες) δηλώσεις υψηλόβαθμου γάλλου αξιωματούχου στο Reuters. «Ο Σαακασβίλι ήταν τρελός που πήγε και βομβάρδισε μια πόλη μέσα στη νύχτα.Επαιξε και έχασε…Οι Γεωργιανοί έπεσαν στην παγίδα:νόμιζαν ότι ο Πούτιν δεν θα αντιδρούσε εν μέσω των Ολυμπιακών.Τώρα οι ΗΠΑ είναι σε πολύ δύσκολη θέση» τόνισε, συμπληρώνοντας πως
«ο ΟΗΕ είναι διχασμένος και ο ΟΑΣΕ πολύ αδύναμος»
για να παρέμβουν αποτελεσματικά.
OΜιχαήλ Σαακασβίλι γεννήθηκε στην Τιφλίδα τον Δεκέμβριο του 1967- γιος γνωστού γιατρού της πόλης, που συνεχίζει ως σήμερα να εξασκεί το επάγγελμα, και μιας καθηγήτριας Ιστορίας στο πανεπιστήμιο της πόλης, στο οποίο, πάντως, απέφυγε να σπουδάσει, αφού οι γονείς του τον έστειλαν να φοιτήσει πρώτα στη Γαλλία και στην Ουκρανία, και μετά στο Columbia University των ΗΠΑ, από όπου και πήρε το πτυχίο της Νομικής. Εκεί, σύμφωνα με τις κακές (ρωσικές, αλλά και γεωργιανές…) γλώσσες, τον «ξεχώρισαν» και οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, και άρχισε η ραγδαία προώθησή του προς τα ανώτατα αξιώματα…

Δύσκολο να βρει κανείς πιο «δυτικόφιλο» πολιτικό από τον Σαακασβίλι που μιλάει τα αγγλικά σχεδόν απταίστως, αφού όχι μόνο έζησε και εργάστηκε επί χρόνια στη Νέα Υόρκη αλλά δημιούργησε εκεί και την οικογένειά του, όταν το 1993 παντρεύτηκε στο Μανχάταν την ολλανδή σύζυγό του. Υπό άλλες συνθήκες θα είχε ίσως μείνει για πάντα στο «μεγάλο μήλο»αλλά οι «αμερικανοί φίλοι» είχαν άλλα σχέδια: το 2000, σε ηλικία μόλις 32 ετών και λίγων μηνών, ο τότε πρόεδρος Σεβαρντνάντζε τον τοποθετεί «από το πουθενά» στο υπουργείο Δικαιοσύνης.

Σύντομα όμως ο Σαακασβίλι εξεγέρθηκε κατά της «συστημικής διαφθοράς» του καθεστώτος του πρώην προστάτη του, και ίδρυσε το 2001 δικό του «κεντροαριστερό» κόμμα, που υποσχόταν την απόσπαση της Γεωργίας από το ρωσικό άρμα και την ολόψυχη στροφή προς τη Δύση. Υποσχόταν ακόμη την επανένταξη της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας, και την πλήρη απελευθέρωση της οικονομίας εν μέσω πακτωλού ξένων επενδύσεων: μοιραία, συγκεντρώνει γύρω του μεγάλα πλήθη δυσαρεστημένων πολιτών.

Μετά τις- αγρίως νοθευμένες- εκλογές του 2003 ο Σαακασβίλι γίνεται το κεντρικό πρόσωπο της «επανάστασης των ρόδων», που άρχισε στις 20 και ολοκληρώθηκε στις 23 Νοεμβρίου του ίδιου έτους:

ηγείται καθημερινών διαδηλώσεων στο κέντρο της Τιφλίδας, και σύντομα υποχρεώνει τον γερο-Σεβαρντνάντζε σε παραίτηση. Οι οπαδοί του δεν διστάζουν να καταλάβουν εξ εφόδου το γεωργιανό κοινοβούλιο – και το 2004, σε εκλογές όπου ουσιαστικά κατήλθε χωρίς αντίπαλο, παίρνει το… σταλινικό 96% και γίνεται ο νεότερος πρόεδρος της Ευρώπης, σχηματίζοντας μάλιστα και μία από τις νεότερες σε μέσο όρο κυβερνήσεις όλων των εποχών, αφού αρκετοί υπουργοί του δεν είχαν καν κλείσει τα τριάντα.

Παρά όμως την ομολογουμένως ταχύτατη- λόγω των ξένων επενδύσεων- οικονομική ανάπτυξη, τη μετατροπή της χώρας σε ενεργειακό κόμβο πρώτης γραμμής (μετά την έναρξη λειτουργίας του αγωγού ΜπακούΤσεϊχάν, που μεταφέρει στις δυτικές αγορές πάνω από ένα εκατομμύριο βαρέλια αζερικού πετρελαίου ημερησίως) και τη στροφή προς το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ενωση η «περίοδος χάριτος» δεν διήρκεσε πολύ.

Η ανοιχτή σύγκρουση με τη Ρωσία, η συμμετοχή με χιλιάδες στρατιώτες στην κατοχή του Ιράκ και η έντονα μιλιταριστική αναβίωση του γεωργιανού αλυτρωτισμού δεν άρεσε σε πολλούς γηγενείς, οι οποίοι έβλεπαν το κακό να έρχεται: και έτσι, στις εκλογές του 2007, η «συμμαχία των ρόδων» κατέβηκε στις κάλπες πολυδιασπασμένη και «φορτωμένη» από κατηγορίες για διαφθορά και «ξεπούλημα» των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας στο ξένο κεφάλαιο. Τα ίδια κόμματα που τον στήριξαν στην εξέγερση του 2003 τώρα στράφηκαν εναντίον του- όπως ακριβώς συνέβη και με τους ομογάλακτους του Σαακασβίλι «επαναστάτες» της Ουκρανίας.

Τελικά η «δημοκρατική» κατά τα άλλα Γεωργία πραγματοποίησε τον Νοέμβριο του 2007 εκλογές όντας σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, και με απαγόρευση όλων των ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών πλην αυτών της κρατικής τηλεόρασης (!), αφού πρώτα οι μαζικές διαδηλώσεις της αντιπολίτευσης κατά του προέδρου και των ΗΠΑ κατεστάλησαν άγρια από την αστυνομία, με λαστιχένιες σφαίρες, κλομπ και μάνικες νερού. Περισσότεροι από 500 διαδηλωτές τραυματίστηκαν κατά τη βίαιη καταστολή των συγκεντρώσεων. Το κόμμα του Σαακασβίλι τελικά νίκησε με… 63%, αλλά δεν απέφυγε τις οξύτατες καταγγελίες για εκτεταμένη νοθεία: το ίδιο συνέβη και στις πρόωρες προεδρικές εκλογές, έναν μήνα αργότερα, όπου ο πρόεδρος επανεξελέγη με το- έντονα αμφισβητούμενο από τη φιλορωσική αντιπολίτευση- 52,8% των ψήφων.

Ακόμη και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ μάλιστα απηύθυνε τότε έκκληση για ηρεμία προς τους ψηφοφόρους και ζήτησε υπομονή, ώσπου να εκδοθούν τα τελικά αποτελέσματα και να αποφανθούν οι διεθνείς παρατηρητές αν οι εκλογές διεξήχθησαν «ελεύθερα και έντιμα»… Ακόμη και οι παρατηρητές του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), μάλιστα, παραδέχτηκαν πως στις εκλογές «παρατηρήθηκαν σημαντικές ατέλειες»… Το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών, από την πλευρά του, χαρακτήρισε τις εκλογές «φάρσα»: ο Σαακασβίλι αντέδρασε, απελαύνοντας από την Τιφλίδα σχεδόν όλο το προσωπικό της ρωσικής πρεσβείας. Ηταν η αρχή μιας νέας φάσης έντασης με τη Μόσχα η οποία οδήγησε βήμα βήμα στα σημερινά γεγονότα.

Πολλοί πιστεύουν πλέον ότι ο Σαακασβίλι μετά τη συντριπτική ήττα που υπέστη στο πεδίο της μάχης και με φρέσκο στα χέρια του το αίμα κάπου 2.000 οσετών αμάχων, που δολοφονήθηκαν νυχτιάτικα στα κρεβάτια τους με υπερσύγχρονες βόμβες και ρουκέτες αμερικανικής κατασκευής, αποτελεί «καμένο χαρτί». Ο ίδιος, τις τελευταίες ημέρες, μοιάζει να τα έχει χαμένα- λες και περίμενε στ΄ αλήθεια πως οι υπερατλαντικοί προστάτες του θα άρχιζαν τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο για να τον σώσουν. Οπως γράφει βρετανική εφημερίδα ο Σαακασβίλι «έφαγε την μπλόφα του κ. Πούτιν, ο οποίος προσποιήθηκε πως είχε ζευγάρια και έριξε στο τραπέζι καρέ του άσου». Επαιξε τα ρέστα του, και έχασε τα πάντα.

Οπως δήλωσε στην «Βild» ο προκάτοχός του βετεράνος της υψηλής πολιτικής (και τελευταίος υπουργός Εξωτερικών της ΕΣΣΔ) Εντβαρντ Σεβαρτνάντζε ήταν λάθος του Σαακασβίλι να επιτεθεί στην πρωτεύουσα της Ν. Οσετίας: προσέθεσε όμως πολύ σωστά πως η σύρραξη των τελευταίων ημερών δεν αποτελεί παρά ένα επεισόδιο στον νέο ψυχρό πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ, ο οποίος δεν άρχισε τώρα αλλά από τότε που η Ουάσιγκτον αποφάσισε να εγκαταστήσει την αντιπυραυλική ασπίδα της στην Ανατολική Ευρώπη… Αν και το μεγαλύτερο λάθος το διέπραξε μάλλον ο ίδιος ο Σεβαρντνάντζε, όταν τον «επέβαλε» πριν από οκτώ χρόνια στη Γεωργία!