Από τους δύο μονομάχους ο Τζον Μακ Κέιν φορούσε την πιο «προεδρική» γραβάτα αλλά ο Μπαράκ Ομπάμα επέδειξε πιο… προεδρική ιδιοσυγκρασία, δηλαδή το είδος της συμπεριφοράς που ο κόσμος επιθυμεί να βλέπει σε έναν πρόεδρο. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι ο Μακ Κέιν εμφανίστηκε συγκαταβατικός και σε μερικές περιπτώσεις ακόμη και αγενής προς τον αντίπαλό του – συμπεριφορά που βγήκε προς τα έξω ως ακόμη χειρότερη επειδή ο Ομπάμα μερικές φορές το παράκανε με τους χαμηλούς, ισορροπημένους τόνους σε πολλές από τις απαντήσεις του.


Αμφότεροι ήταν οπλισμένοι με στοιχεία και αριθμούς, αλλά τη μεγαλύτερη γκάφα την έκανε ο Μακ Κέιν όταν ανέφερε λανθασμένα το όνομα του προέδρου του Πακιστάν Ασίφ Αλί Ζαρντάρι και σκόνταψε στο όνομα του προέδρου του Ιράν Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ.


Θυμίζοντας αυτοκράτορα, ο Μακ Κέιν δεν έριξε ούτε μια ματιά στον αντίπαλό του, αν και οι δυο τους αντάλλαξαν χειραψία στην αρχή και στο τέλος. Πολλές από τις απαντήσεις του Μακ Κέιν ξεκινούσαν με μειωτικά σχόλια για τον Ομπάμα, σαν να απευθυνόταν σε πρωτοετή Πανεπιστημίου: «Φοβάμαι ότι ο γερουσιαστής Ομπάμα δεν καταλαβαίνει τη διαφορά μεταξύ τακτικής και στρατηγικής», ήταν ένα από τα χαρακτηριστικά σχόλιά του.


Σε αυτό το πλαίσιο, οι οπαδοί του Ομπάμα θα πρέπει να απογοητεύτηκαν όταν τον άκουγαν να συμφωνεί με τον αντίπαλό του – καλή συμπεριφορά την οποία τράβηξε στα άκρα. Μα δεν θέλει να κερδίσει; Δύο φορές – για την οικονομία και για το Ιράκ – ξεκίνησε την απάντησή του λέγοντας: «Ο γερουσιαστής Μακ Κέιν έχει απόλυτο δίκιο…». Βέβαια, υπήρξαν και τρεις φορές όπου είπε ευθέως στον Μακ Κέιν ότι κάνει λάθος και τις τρεις όταν μιλούσαν για την αρχή του πολέμου στο Ιράκ.


Ο Ομπάμα επέδειξε κάτι το οποίο συνήθως του λείπει: πάθος. Φαινόταν ότι ήταν απόλυτα πεπεισμένος γι’ αυτά που έλεγε, είτε συμφωνούσε κανείς μαζί του είτε όχι, και επεδείκνυε έναν καλοδεχούμενο δυναμισμό. Αν και ήταν πιο κοφτός από όσο συνήθως, όπως παρατήρησαν διάφοροι σχολιαστές, θεωρήθηκε ωστόσο ότι ίσως αυτό να μην ήταν αρκετό. Καμιά φορά μοιάζει να ζυγίζει υπερβολικά προσεκτικά τις απαντήσεις του, εξουδετερώνοντας τη δύναμη των ίδιων του των σχολίων.


Και οι δύο υποψήφιοι δέχθηκαν κριτική για τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκαν την οικονομία. Οπως είπε χαρακτηριστικά ένας σχολιαστής στο CNN, αν ένας εξωγήινος έφθανε στη γη την ώρα του ντιμπέιτ δεν θα καταλάβαινε επ’ ουδενί από τις απαντήσεις των δύο υποψηφίων ότι οι ΗΠΑ πλήττονται από τη χειρότερη οικονομική καταστροφή μετά τη Μεγάλη Υφεση που ακολούθησε το κραχ του 1929. Οι απαντήσεις τους ήταν θεωρητικές και, όπως τόνισαν οι σχολιαστές, ο κόσμος που χάνει τα σπίτια του ή τη σύνταξή του αξίζει πιο ειλικρινείς και συμπονετικές απαντήσεις.


Εν κατακλείδι, η τηλεοπτική αναμέτρηση ήταν στο μεγαλύτερο μέρος της πολιτισμένη και δεν εκφυλίστηκε σε επίθετα και χαρακτηρισμούς. Αλλά αν ο Μακ Κέιν ήταν πιο ευγενικός και ο Ομπάμα πιο μαχητικός και ένθερμος, θα ήταν ακόμη καλύτερη.