ΜΟΣΧΑ. Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης, τα νέα ανεξάρτητα κράτη της Κασπίας είδαν το πετρέλαιο ως μέσον για να τροφοδοτήσουν με ρευστό τον προϋπολογισμό τους και να ενισχύσουν την ανεξαρτησία τους απέναντι στη Μόσχα. Και μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001, με πρόσχημα τον «πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία», αμερικανοί στρατιωτικοί εγκαταστάθηκαν στις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ, στις βάσεις της Κιργισίας και του Ουζμπεκιστάν. Βέβαια, υποσχέθηκαν ότι θα αποχωρήσουν αμέσως μόλις εξαλειφθεί η μάστιγα των ισλαμιστών.

ΟΙ Ηνωμένες Πολιτείες διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο στις «έγχρωμες επαναστάσεις» της Γεωργίας (2003), της Ουκρανίας (2004) και της Κιργισίας (2005), οι οποίες απετέλεσαν μεγάλες ήττες για τη Μόσχα.

Ωστόσο η προσπάθεια αποδείχθηκε μπούμερανγκ, καθώς πολλοί ηγέτες γύρισαν την πλάτη στις ΗΠΑ και προσέγγισαν τη Ρωσία και την Κίνα. Αλλωστε ο «τσάρος» Βλαντίμιρ Πούτιν διέθετε εξαρχής μεγάλα γεωγραφικά, πολιτικά και οικονομικά πλεονεκτήματα, καθώς διατηρεί τον έλεγχο σχεδόν όλων των αγωγών που εξασφάλιζαν τη μεταφορά των υδρογονανθράκων των νέων ανεξάρτητων χωρών προς τις δυτικές αγορές.

Στρατηγικός στόχος όλων των ενεργειών των ΗΠΑ ήταν και παραμένει η απομόνωση του Ιράν και η εξασθένηση του Κρεμλίνου στην Κεντρική Ασία. Ο στόχος αυτός στην ουσία έχει ήδη αποτύχει: η Ρωσία επιστρέφει δυναμικά στην περιοχή, και με στρατηγικό πλέον σύμμαχο το Ιράν, αλλά και την Κίνα, δείχνει ικανή να αποκρούσει ένα προς ένα τα «προγεφυρώματα» των αντιπάλων της.