«Αξιότιμε Κύριε Καραμανλή,

Αποστέλλω επιστολή προς Εσάς για δύο εξαιρετικά σημαντικά θέματα,των οποίων η επίλυση είμαι πεπεισμένος θα αποκαταστήσει πολλές ιστορικές αδικίες- αδικίες οι οποίες και σήμερα είναι αισθητές- και θα βελτιώσει τη ζωή πολλών ανθρώπων,ενώ,οπωσδήποτε,θα συνδράμει στη βελτίωση των σχέσεων μεταξύ της “Δημοκρατίας της Μακεδονίας” και της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Συγκεκριμένα, περί τα τέλη της δεκαετίας του 1940, κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου στην Ελλάδα, αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες και ολόκληρες οικογένειες,με το καθεστώς των προσφύγων, εγκατέλειψαν τις εστίες τους, τις περιουσίες τους και το κράτος της Ελλάδας,όπου είχαν γεννηθεί.

Ενα μεγάλο μέρος αυτών των ανθρώπων,ως επί το πλείστον εθνικής καταγωγής “Μακεδόνες”,που έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα ήρθαν να ζήσουν στην τότε Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας και συγκεκριμένα στην περιοχή της σημερινής “Δημοκρατίας της Μακεδονίας” και παρέμειναν εδώ για πάντα.Σε αυτό πολύ πιθανόν συνέβαλε και το γεγονός ότι ομιλούσαν την ίδια γλώσσα και ένιωθαν ότι ανήκουν σε έναν ίδιο λαό, τον “μακεδονικό”.

Δυστυχώς, μετά από δεκαετίες, μετά από την εγκατάλειψη των τόπων γεννήσεως και των κατοικιών τους,ακόμη και αφότου έληξε ο πόλεμος, τους απαγορεύθηκε η επιστροφή στους τόπους γέννησής τους,στις οικογενειακές τους εστίες και στις περιουσίες τους.Αυτό απαγορεύθηκε και στους ίδιους,αλλά και στους απογόνους τους.Από αυτά που γνωρίζω, στις αρχές της δεκαετίας του 1980 θεσπίστηκαν στην Ελλάδα περισσότεροι νόμοι με τους οποίους κατά κάποιον τρόπο τους κατασχέθηκαν οι περιουσίες. Σήμερα αυτοί οι πολίτες, υπήκοοι πλέον της “Δημοκρατίας της Μακεδονίας”, είναι εκτεθειμένοι σε τριπλή διάκριση.Πρώτον,δεν δύνανται να λάβουν πίσω τις περιουσίες τους. Δεύτερον,αντιμετωπίζουν σοβαρές δυσκολίες για την είσοδό τους στην Ελλάδα. Τρίτον, εφόσον κάποιος θελήσει,δεν δύναται όπως κάθε άλλος άνθρωπος που έχει γεννηθεί και μεγαλώσει στην Ελλάδα να έχει διπλή υπηκοότητα: “μακεδονική” και ελληνική.

Το δεύτερο θέμα για το οποίο θα ήθελα να Σας παρακαλέσω και πιστεύω ότι Εσείς θα εμπλακείτε πλήρως ώστε να βοηθήσετε,είναι η αναγνώριση της “μακεδονικής” μειονότητας στην Ελληνική Δημοκρατία και η διασφάλιση των θεμελιωδών δικαιωμάτων της,σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα, σε θέματα εκπαίδευσης στη μητρική της γλώσσα (“μακεδονική”), η καλλιέργεια των πολιτιστικών παραδόσεων και εθίμων μέσω διαφόρων μορφών οργάνωσης, η ρύθμιση της χρήσης της “μακεδονικής” γλώσσας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και όπου στην Ελλάδα κατοικεί σημαντικός αριθμός “Μακεδόνων”.

Κύριε Πρωθυπουργέ, Πιστεύω ότι Εσείς θα εξετάσετε με καλή βούληση αυτά τα ζητήματα και ευελπιστώ ότι σε μια λογική χρονική περίοδο θα προτείνετε λύση για αυτά τα καυτά προβλήματα. Εγώ και οι θεσμοί της “Δημοκρατίας της Μακεδονίας” είμαστε στη διάθεσή σας για επιπρόσθετες πληροφορίες, ενώ θα μπορούσε να οργανωθεί και συνάντηση ομάδων ειδικών από τις δύο χώρες».