Δ ιχασμένη στο εσωτερικό της, με ιστορικό δύσκολων σχέσεων με τη Ρωσία, η Ουκρανία ήταν πιόνι στο παιχνίδι της στρατηγικής που έπαιζαν οι ισχυρότερες δυνάμεις από τότε που αναφέρεται ιστορικά για πρώτη φορά, τον 4ο αιώνα π.Χ.

Στην ιστορία της έχει καταληφθεί από τους Τούρκους, τους Τατάρους, τους Πολωνούς, τους Ρώσους και τους ναζιστές. Το ίδιο της το όνομα – Ουκρανία σημαίνει «σύνορο» ή «στην άκρη»- συμβολίζει τον αγώνα της για αυτοδιάθεση, όπως και ο κάπως πένθιμος εθνικός της ύμνος που αρχίζει με τη φράση: «Η Ουκρανία δεν πέθανε ακόμη».

Η Ουκρανία διαφέρει από πολλά άλλα πρώην σοβιετικά κράτη εξαιτίας του μεγέθους της. Είναι μεγαλύτερη από τη Γαλλία, έχει 48 εκατομμύρια κατοίκους και συνορεύει με επτά χώρες.

Βρίσκεται επίσης ανάμεσα στη διευρυμένη Ευρωπαϊκή Ενωση, το ΝΑΤΟ και την ίδια τη Ρωσία, την πρώην αυτοκρατορική δύναμη, γεγονός που της δίνει ιδιαίτερο γεωπολιτικό βάρος. Αλλά η χώρα είναι διχασμένη. Στη δυτική Ουκρανία κυριαρχούν οι φιλοδυτικοί εθνικιστές που μιλούν ουκρανικά. Στα ανατολικά και στην Κριμαία, ο κόσμος μιλάει ρωσικά και είναι πιο φιλικός προς τη Μόσχα. Πολλοί Ουκρανοί εξακολουθούν να βλέπουν τη Ρωσία σαν απειλή.

Επί Σοβιετικής Ενωσης, επίσημη γλώσσα ήταν τα ρωσικά και τα ουκρανικά είχαν περάσει στη δεύτερη θέση.

Ανεξάρτητη από το 1991, η Ουκρανία προσπαθεί τώρα να βρει τον δικό της δρόμο στον κόσμο. Το 25% του πληθυσμού είναι ρωσικής καταγωγής και τα δύο τρίτα των Ουκρανών μιλάνε με άνεση ρωσικά. Από την εποχή της ανεξαρτησίας όλες οι εκλογές έχουν κυρίαρχο θέμα το αν η χώρα πρέπει να στραφεί προς την Ανατολή ή προς τη Δύση.

Η Ουκρανία έχει μεγάλη συμβολική σημασία για τη Ρωσία. Τον 10ο αιώνα ήταν το κέντρο της αυτοκρατορίας των Ρως, από την οποία ξεπήδησε η ίδια η Ρωσία. Πολλοί Ρώσοι δεν θεωρούν ξένους τους Ουκρανούς. Τους βλέπουν σαν «ξαδέλφια από την επαρχία».

Επειτα από χρόνια παρακμής, η νέα Ρωσία των Πούτιν και Μεντβέντεφ χρειάζεται την Ουκρανία, στην οποία οι Ρώσοι έχουν και τεράστια επιχειρηματικά συμφέροντα, κυρίως στην ενέργεια.

Η νίκη του φιλοδυτικού μπλοκ, μετά την Πορτοκαλί Επανάσταση, έχει απομακρύνει την Ουκρανία από τη ρωσική σφαίρα επιρροής, κάτι που ενοχλεί σφόδρα το Κρεμλίνο.

Οι φιλοδυτικοί Ουκρανοί εθνικιστές βλέπουν ένα διαφορετικό μέλλον για τη χώρα τους. Ενα μέλλον στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, με συνθήκες ζωής δυτικού τύπου, με λιγότερη φτώχεια και διαφθορά.