«Θα εξομοιωθούν ΤΕΙ και ΑΕΙ μέσα στο 2008» υπόσχεται ο υπουργός Παιδείας Ευριπίδης Στυλιανίδης με συνέντευξή του σε κυριακάτικη εφημερίδα.
Εκείνος το υπόσχεται και εγώ δεν έχω τον παραμικρό ενδοιασμό να τον πιστέψω, διότι, όπως αποσαθρώνεται το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο, πολύ σύντομα τα ΑΕΙ θα έχουν συναντήσει τα ΤΕΙ στον πάτο της ανώτατης εκπαίδευσης…
Χθες όμως έκανε την πρώτη δημόσια εμφάνισή της, μετά τη γνωστή περιπέτεια με την υγεία της, η Μαριέττα προκειμένου να παραστεί στο μνημόσυνο για τα δέκα χρόνια από τον θάνατο του Κωνσταντίνου Καραμανλήτου κανονικού, δηλαδή.
Φυσικά, η τηλεόραση, το μέσον που εκφράζει τις πολιτισμικές αξίες της μαζικής δημοκρατίας πιστότερα από οποιοδήποτε άλλο, ήταν πολύ γενναιόδωρη απέναντί της.
Στην Ελλάδα ο νεκρός πάντα δικαιώνεται για ό,τι στραβό έκανε στη ζωή του, ενώ όποιος πλησίασε τον θάνατο και γλίτωσε (όπως συνέβη στην περίπτωση της τέως υπουργού Παιδείας) γίνεται αμέσως πρόσωπο αξιοσέβαστο. Χαρακτηριστικότερο ήταν το σχόλιο τηλεπαρουσιαστή ότι «με πολλά μπορεί να διαφωνεί κανείς μαζί της,δεν γίνεται όμως να μην αναγνωρίσει στην κυρία Γιαννάκου το κουράγιο που έδειξε στην προσωπική της περιπέτεια». Ηταν άστοχο το σχόλιο, διότι τίποτε το ξεχωριστό δεν υπήρξε στο κουράγιο με το οποίο η Μαριέττα αντιμετώπισε το πρόβλημα υγείας που παρ΄ ολίγον να την οδηγήσει στον θάνατο. Ο καθένας μας θα παλέψει για την επιβίωσή του όταν βρεθεί στη δική της θέση. Ως προς αυτό, λοιπόν, δεν έκανε τίποτε διαφορετικό η Μαριέττα από αυτό που ακόμη και τούτη τη στιγμή κάνει ένα πλήθος συνανθρώπων μας στα νοσοκομεία.
Αντιθέτως, εκεί όπου η Μαριέττα ξεχώρισε για το κουράγιο της ήταν στην προσπάθειά της να αναστρέψει τη σταθερή παρακμή της Ανωτάτης Παιδείας στη χώρα από το 1981 και έπειτα. Αυτόν τον αγώνα ήταν η πρώτη που τον τόλμησε και τον έδωσε μόνη της…
Στην υπόθεση της Σίνδου οι δύο αστυνομικοί που είχαν αναλάβει τη μεταφορά του τοξικομανούς στο αστυνομικό τμήμα άφησαν τον κρατούμενο μόνο του και χωρίς χειροπέδες στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου, ενώ ακόμη και τα παιδιά γνωρίζουν, από τις αστυνομικές ταινίες στην τηλεόραση, τον κίνδυνο που συνεπάγεται μια τέτοια σοβαρή παράλειψη.
Αντιθέτως, οι άλλοι δύο, εκείνοι που άφησαν το αυτοκίνητό τους ανοιχτό και με τα κλειδιά στη μίζα, με αποτέλεσμα να διευκολύνουν ακούσια τη διαφυγή του δραπέτη, έκαναν ό,τι ακριβώς βλέπουν στις ταινίες: εκεί όπου ο κανόνας είναι οι αστυνομικοί να πετάγονται ορμητικοί έξω από τα αυτοκίνητά τους και, αφού κάνουν ό,τι ορίζει το σενάριο, να τα ξαναβρίσκουν απείραχτα να τους περιμένουν στη θέση όπου τα άφησαν.
Κάτι μου λέει ότι στη δεύτερη περίπτωση οι δύο αυτοί αστυνομικοί βουρτσίζουν κάθε νύχτα τα δόντια τους χωρίς οδοντόκρεμα. Διότι, αν το έχετε προσέξει, η άλλη μη ρεαλιστική σύμβαση που ισχύει στις ταινίες είναι ότι οι ήρωες ποτέ δεν πλένουν τα δόντια τους με οδοντόκρεμες, αφρούς και όλα τα συμπαρομαρτούντα, όπως συμβαίνει στην αληθινή ζωή.
Το θεωρώ πολύ πιθανό. Εχω μεγάλη εμπιστοσύνη στην Ελληνική Αστυνομία. Τα πάντα περιμένω από αυτήν και τίποτε δεν πρόκειται να με εκπλήξει…
Το θλιβερότερο σε αυτή την ιστορία- που θα ήταν εντελώς κωμική αν ένας αθώος άνθρωπος δεν είχε δολοφονηθεί- ήταν ο ανόητος τρόπος με τον οποίο οι αστυνομικοί επιχείρησαν να αναπληρώσουν την έλλειψη επαγγελματισμού: πλακώνοντας στο ξύλο αγρίως τον όμηρο επειδή αυτός, αγριεμένος μάλλον από την περιπέτειά του, χτύπησε τον δραπέτη μετά τη σύλληψή του. Οπως κάποιος που τσακώνεται με το αφεντικό του, αλλά επειδή του λείπει η δύναμη να ανταποδώσει τις προσβολές με έναν φούσκο ξεγυρισμένο, επιστρέφει στο σπίτι του και πλακώνει στις σφαλιάρες τη γυναίκα του… Το μόνο ευτυχές στην τραγική υπόθεση της Σίνδου ήταν ότι αμέσως ετέθησαν σε διαθεσιμότητα τα πρόσωπα που φέρουν την ευθύνη του φιάσκου. Για ένα σωρό πράγματα μπορεί να φταίει η «κακούργα κοινωνία», αυτό όμως δεν είναι λόγος για να καταργηθεί η ατομική ευθύνη!..
Οσα θέλατε να μάθετε για τον εικονιζόμενο στο σκίτσο βουλευτή του ΛΑΟΣ και ιατρό-σεξολόγο Βαΐτση Αποστολάτο αλλά δεν τολμούσατε να ρωτήσετε!
Οπως δήλωσε σε συνέντευξή του σε κυριακάτικη εφημερίδα, το όνομά του «γλωσσολογικά έχει γερμανόφωνη (sic) ρίζα.Σημαίνει λευκός,άσπιλος,αμόλυντος,άμωμος».
Επίσης, η κατοικία του είναι στον Πειραιά, «απέναντι από τον όρμο της Μουνιχίας» κάτι πολύ ταιριαστό για έναν γιατρό με τη δική του ειδικότητα. Και, τέλος, ότι έχει τη ρητή άδεια του προέδρου να αρθρώνει ως βουλευτής «τον Ελληνα λόγο», νοούμενο από τον ίδιο ως «ερωτικό λόγο». (Το ότι θα ήθελε να ζει «στην Αθήνα του Περικλή» δεν ξαφνιάζει κανέναν. Είναι κάτι που φαίνεται…)
