Αληθινή ιστορία. Συνέβη το βράδυ της περασμένης Δευτέρας στο λεωφορείο που περνά από την οδό Παπαδιαμαντοπούλου με τελικό προορισμό το Γαλάτσι.
Εριστική κυρία μπαίνει στο λεωφορείο και κατευθύνεται στο μόνο κενό κάθισμα, ζητώντας επιτακτικά και προσβλητικά από τον μαύρο που είναι καθισμένος δίπλα να κάνει πιο πέρα για να καθήσει. Τα επόμενα πέντε λεπτά η εριστική κυρία, καθισμένη δίπλα στον μαύρο, μονολογεί δυνατά κατά αλλογλώσσων, ξένων και μαύρων, που, ως γνωστόν, με την παρουσία τους εδώ απειλούν την καθαρότητα του ελληνικού DΝΑ. Κανείς δεν της δίνει σημασία.
Επειτα από μερικές στάσεις μπαίνει στο λεωφορείο ελεγκτής εισιτηρίων. Οταν έχει πλησιάσει αρκετά, η κυρία βγάζει το εισιτήριό της ώστε να είναι έτοιμη. Τότε ο μαύρος, σε μια στιγμή όπου οι περισσότεροι δεν τον προσέχουν, κινείται αστραπιαία: αρπάζει το εισιτήριο της κυρίας και το τρώει!
Η εριστική κυρία μένει για λίγο αποσβολωμένη, ώσπου να αρχίσει να φωνάζει και να διαμαρτύρεται. Φυσικά, ο ελεγκτής δεν πείθεται από τον ισχυρισμό: «Εδώ το είχα,αλλά το βούτηξε ο μαύρος και το έφαγε». Η θέση της κυρίας γίνεται ακόμη χειρότερη, επειδή μια παρέα πιτσιρικάδες, που στέκονται όρθιοι κοντά στην κυρία και στον μαύρο, παίρνουν το μέρος του μαύρου, καθώς η κυρία τούς έχει σπάσει τα νεύρα εδώ και ώρα με τη ρατσιστική της νεύρωση.
Στο σημείο αυτό σταματά η εξιστόρηση. Ο φίλος που παρακολούθησε τη σκηνή και μου την περιέγραψε έπρεπε να κατεβεί. Τελευταίο πράγμα που άκουσε, προτού κλείσει πίσω του η πόρτα του λεωφορείου, ήταν οι υστερικές κραυγές της κυρίας…
Η επιστολή που ακολουθεί εστάλη στις 20 Μαρτίου. Το όνομα της επιστολογράφου το παραλείπω, για την προστασία της. Το περιεχόμενο της επιστολής το αφιερώνω στην ΠΟΣΔΕΠ και στον ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή στην πρωτοπορία των δυνάμεων που αγωνίζονται για το ξεχαρβάλωμα της δημόσιας πανεπιστημιακής παιδείας στην Ελλάδα:
«Σήμερα ήμουν καλεσμένη σε μια ημερίδα για την απασχόληση και την αγορά εργασίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών,οργανωμένη από ραδιοφωνική εκπομπή της ΝΕΤ και φοιτητικό περιοδικό, με διάφορους καλεσμένους.
Πάνω λοιπόν που ξεκίνησαν οι ομιλίες στο μεγάλο αμφιθέατρο με περίπου 200 άτομα κοινό,όρμησαν μέσα 15 μαυροφορεμένοι κουκουλοφόροι πετώντας γκαζάκια,αβγά,τενεκέδες με κόκκινα αβγά.Εσπασαν τα πάντα με κλομπ και μας έκλεψαν κινητά,λάπτοπ και ό,τι άλλο πολύτιμο.
Εγώ τη “γλίτωσα” με περίπου 400 ευρώ ζημιά,καθώς μου έκλεψαν το κινητό και τα κλειδιά του αυτοκινήτουφυσικά,τσάντα,παλτό, παπούτσια και φόρεμα πήγαν για πέταμα.Ευτυχώς δεν είχα πάρει μαζί το λάπτοπ μου, επίσης πρόλαβα να πάω στο αυτοκίνητο προτού το πάρουν και φύγουν και,τέλος, περισσότερο ευτυχής είμαι διότι δεν με πέτυχε η μπογιά στα μάτια,όπως έναν άλλο ομιλητή.
Στους τοίχους έγραψαν:“Η μισθωτή δουλειά είναι ληστεία”…Ποιοι;Αυτοί οι επαναστάτες του κ*** που δεν έχουν δουλέψει ποτέ τους!
Φυσικά,η Αστυνομία ειδοποιήθηκε,αλλά το πανεπιστήμιο είναι άσυλο.Και η Ελλαδάρα μας,άσυλο ανιάτων.Ζήτω!».
Διαβάζω ότι ο υπουργός Πολιτισμού Μichel de Liapis έγινε έξαλλος, εξαιτίας της απουσίας νομάρχη και δημάρχου από την πρόσφατη απονομή του Ευρωπαϊκού Βραβείου Θεάτρου: «Δεν θα έπρεπε να είναι εδώ;Ποια είναι η στήριξή τους στον θεσμό;Μόνο με το χέρι απλωμένο ξέρουν να είναι και να ζητούν λεφτά.Πώς θα παραμείνει ο θεσμός στη Θεσσαλονίκη,όταν αδιαφορεί η ίδια η τοπική αυτοδιοίκηση;». Ετσι αντέδρασε ο εικονιζόμενος στο σκίτσο μόλις πληροφορήθηκε την αδιαφορία των τοπικών αρχών για την εκδήλωση. Εχω την εντύπωση όμως ότι ο υπουργός ενέδωσε στον εκνευρισμό της στιγμής και ότι αυτές οι δηλώσεις δεν εκφράζουν την πραγματική στάση του στο θέμα.
Διότι η απουσία των τοπικών αρχών από την εκδήλωση λειτουργεί υπέρ του στόχου του υπουργείου και όχι εις βάρος του. Οι έννοιες «Ψωμιάδης» και «Παπαγεωργόπουλος» από τη μια πλευρά και η έννοια «Ευρώπη» από την άλλη είναι ασύμβατες. Τι σχέση μπορεί να έχουν το Ευρωπαϊκό Βραβείο Θεάτρου με την γκλαμουριά του μπουζουξίδικου και τη μιζέρια μιας ασπρόμαυρης ταινίας με πρωταγωνιστή τον Ν. Ξανθόπουλο; Οσο πιο μακριά μένουν τόσο πιο καλά!
Εφόσον, λοιπόν, ο Μichel επιδιώκει να γίνει η Θεσσαλονίκη μόνιμη έδρα του θεσμού, πρέπει να φροντίζει ώστε Π.Ψωμιάδης, Β.
Παπαγεωργόπουλος (και, βεβαίως, οι παρελκόμενοι παπάδες) να μην έχουν την παραμικρή σχέση με τον θεσμό…
«Δεν νομίζω ότι η εποχή είναι η καταλληλότερη για να προχωρήσουμε παραπέρα.Η επιτυχία ήταν πλήρης από ελληνικής πλευράς.Νομίζω ότι εμείς δεν είμαστε από εδώ και πέρα οι επισπεύδοντες». Ως εδώ θα έλεγε κανείς ότι η θέση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη για το Μακεδονικό, όπως την εξέφρασε χθες μετά τη συνάντησή του με τον Πρωθυπουργό, ταυτίζεται απολύτως με τη θέση του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος θεωρεί ότι το συμφέρον της Ελλάδας είναι να κωλυσιεργεί περιμένοντας τη διάλυση της πΓΔΜ. Αμέσως μετά, όμως, όταν ρωτήθηκε αν η «τίμια λύση» στην οποία προσβλέπει περιλαμβάνει «το όνομα “Μακεδονία”», ο Επίτιμος διευκρίνισε: «Βέβαια,σύνθετο όνομα» · και η τάξη του σύμπαντος κόσμου αποκαταστάθηκε…
