Υποκλίνομαι στην πανουργία του Κώστα Καραμανλή! (Τι να κάνουμε, κυρίες και κύριοι;
Τουλάχιστον τα οφθαλμοφανή θα ήταν γελοίο αν δεν τα παραδεχόμασταν…)
Βλέποντας τα γνωστά μασκαραλίκια του Π.Ψωμιάδη (να διακηρύσσει τα δίκαια του μακεδονικού Ελληνισμού μεταμφιεσμένος σε Ζορό), υπέθεσα ότι τα έκανε αυτά επειδή ήταν βαλτός από τον Πρωθυπουργό, προκειμένου να ξεφτιλίσει το θέμα. Βλέποντας ή, μάλλον, θαυμάζοντας τον Γιώργο Καρατζαφέρη να μιλάει στο συλλαλητήριό του πλαισιωμένος από δύο ευσταλείς νεαρούς μεταμφιεσμένους σε αρχαίους, κατάλαβα ότι βαλτός από τον Κ. Καραμανλή για να ξεφτιλίσει το θέμα ήταν ο…Γ. Καρατζαφέρης!
Η σατανικότητα του Κ. Καραμανλή φαίνεται δε από το ότι οι μεταμφιεσμένοι ήσαν ντυμένοι Ρωμαίοι και όχι Μακεδόνες. Η συγκεκριμένη επιλογή δεν είναι ασφαλώς τυχαία. Συμπληρώνονται 2.176 χρόνια από την πρώτη μάχη της Πύδνας, το 168 π.Χ., όταν ο Λούκιος Αιμίλιος Παύλος (ο Μακεδονικός, καθώς οι Ρωμαίοι συνήθιζαν να απονέμουν στους νικητές παρόμοιους τίτλους ως ονόματα, π.χ. Γερμανικός, Βρετανικός κ.λπ.) συνέτριψε τους Μακεδόνες και, επίσης, συμπληρώνονται 2.156 χρόνια από τη δεύτερη μάχη της Πύδνας, όταν ο Κουίντος Καικίλιος Μέτελλος, 20 χρόνια αργότερα, ολοκλήρωσε τη δουλειά του προηγούμενου.
Καλά, ο Σπυραντώνης ο Μακεδονομάχος (τέως Σπύρος, τέως Αδωνις, πάντα Γεωργιάδης και, επ΄ εσχάτοις, «Τσίπρας του ΛΑΟΣ»…) πώς δεν το αντελήφθη να αντιδράσει; Πώς το ανέχτηκε; Εν πάση περιπτώσει, γιατί δεν ρωτούσε τον μεγάλο αδελφό του, τον εκδότη Λεωνίδα ;
«Εδώ, χειροκροτάτε ». Με τον συνήθη αυτάρεσκο τρόπο του, ο Θεσσαλονίκης Ανθιμος υπέδειξε στο ποίμνιο του Παλαί ντε Σπορ την κατάλληλη στιγμή προκειμένου να εκδηλωθεί η λαϊκή ευαρέσκεια προς το πρόσωπό του και τους λόγους του.
Εκείνη τη στιγμή, εγώ θυμήθηκα τον Μακαριώτατο Ιερώνυμο , μετά το μνημόσυνο του αειμνήστου προκατόχου του, να επαναλαμβάνει προς τις τηλεοπτικές κάμερες ότι « ο Χριστόδουλος ήταν ανεπανάληπτος ». Το είπε αρκετές φορές· ίσως για να βοηθήσει ορισμένους να συνειδητοποιήσουν ότι ανεπανάληπτο είναι κάτι όταν δεν επαναλαμβάνεται (ή, για να το πούμε στην κοινή νεοελληνική των ημερών, όταν δεν ξαναεπαναλαμβάνεται…).
Αν μάλιστα η δήλωση του νέου Αρχιεπισκόπου συνδυασθεί με την εκ μέρους του εγκατάλειψη των συμβόλων της κοσμικής εξουσίας, που είχε εισαγάγει ο προκάτοχός του (λιμουζίνες, πολυτελή κατοικία, φρουρές, κάμερες κτλ.), καθώς επίσης και με την εκπεφρασμένη βούλησή του να επαναπροσανατολίσει τη δράση της Εκκλησίας προς το κοινωνικό έργο (π.χ., ξενώνες για απεξαρτημένους χρήστες και όχι συνεδριακό κέντρο), ανεπανάληπτος σημαίνει ότι, για τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, ο Χριστόδουλος ήταν μια παρένθεση…
Η ψυχρολουσία όμως ήταν για τον νομάρχη Θεσσαλονίκης…
Δεν εννοώ ότι παγιδεύτηκε προς στιγμήν στη θέση να ακούει τον Ζουράρειο λίβελο κατά του « ψευδοκράτους των Αθηνών », αλλά ότι, διαχωρίζοντας τη θέση του με την αποχώρησή του, εκείνη τη στιγμή στην πραγματικότητα αποδοκίμαζε τον εαυτό του. Το « ψευδοκράτος των Αθηνών » ήταν από τις πιο αγαπημένες του αρλούμπες. Επειτα από τέτοια ξεφτίλα, αμφιβάλλω αν θα τη χρησιμοποιήσει ξανά…
Το γεγονός είναι ότι, κάτι με τους Ρωμαίους του Καρατζαφέρη, λίγο με την απόπειρα μίμησης του Χριστόδουλου από τον τοπικό μητροπολίτη, αλλά και με την επιθετική μπουρδολογία του Ζουράρι και την ταπείνωση του Ψωμιάδη, κυρίως όμως λόγω της χαμηλής προσέλευσης του κόσμου στις εκδηλώσεις, ο παράγων της «λαϊκής οργής» εξέπεσε στο επίπεδο της γραφικότητας. Και τώρα πώς θα ζητάει δημοψήφισμα για το θέμα ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ;
Επικαλούμενος μήπως τις 6.000 (από όλη την Ελλάδα) που ανταποκρίθηκαν στο δικό του εγερτήριο σάλπισμα;
Επανέρχομαι στο περιστατικό με τους Ρωμαίους του Γ. Καρατζαφέρη, διότι νομίζω ότι φωτίζει τον λόγο για τον οποίο το κόμμα του μένει ουσιαστικά στάσιμο στις δημοσκοπήσεις, παρά τις συνθήκες που θα ευνοούσαν τη διεύρυνση της επιρροής του.
Το βασικό πρόβλημα του ΛΑΟΣ είναι η προσωπικότητα του ιδρυτή του. Θαυμάζει κανείς, βεβαίως, τα πολλά ταλέντα του Γ. Καρατζαφέρη και την αναμφισβήτητη ευστροφία του· ωστόσο, δύσκολα κρύβεται ότι το πρόβλημά του είναι- ας το πούμε- «πολιτισμικό». Θέλω να πω, πώς να πάρεις σοβαρά ως προσωπικότητα έναν άνθρωπο που αντιλαμβάνεται το Μακεδονικό με όρους από την Cinecitta και τις ταινίες με μασίστες;
Ο αιδοχειρουργός και βουλευτής Τρικάλων του ΠαΣοΚ Χρήστος Χάιδος, με αφορμή συνεδρίαση της Βουλής αφιερωμένη στην ελληνίδα αγρότισσα, μας ζητεί ευγενώς να του επιτρέψουμε να μας κάνει κοινωνούς (χρησιμοποιώ δικές του λέξεις) των εξής στίχων του Λευτέρη Παπαδόπουλου στο ύφος του Ιωάννη Πολέμη:
« Η μάνα μου φοράει τσεμπέρι σαν τις μανάδες τις παλιές.
Παίρνει την Παναγιά απ΄ το χέρι και τρέχουνε στις γειτονιές και σμίγουνε με τον κοσμάκη που λέει το ψωμί ψωμάκι.
» Κι όταν γυρνάνε στα σοκάκια σα δυο σκιές μες στη βραδιά με τα φτωχά τους ρουχαλάκια όλο βροχή και λασπουριά δεν ξέρω να τις ξεχωρίσω ποιανής το χέρι να φιλήσω! » Ετσι, με αφορμή την αγρότισσα, ο Χρ. Χάιδος ξεμπέρδεψε με όλες τις σχετικές γιορτές: μητέρα, γυναίκα κ.λπ. Ολες κάτω από το ίδιο τσεμπέρι…
