O πληθωρισμός και το έλλειμμα της ανταγωνιστικότητας αποτελούν τα μεγαλύτερα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, διαπιστώνουν εδώ και χρόνια όλοι οι διεθνείς οργανισμοί (ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, Ευρωπαϊκή Επιτροπή) και πολύ περισσότερο την τελευταία διετία.
Είναι γεγονός ότι με τον πληθωρισμό στο 4,4% όχι μόνο μειώνεται η αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών με ό,τι αυτό συνεπάγεται (υποχώρηση της κατανάλωσης, επιβράδυνση της οικονομίας), αλλά και τα ελληνικά προϊόντα γίνονται ακριβότερα για τους ξένους αγοραστές με αποτέλεσμα να μειώνονται οι εξαγωγές.
Το χρόνιο αυτό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας επιδεινώνεται εφέτος για δύο λόγους: Εξαιτίας της πετρελαϊκής κρίσης, αλλά και του σκληρού ευρώ, το οποίο ανατιμήθηκε πάνω από 20% σε έναν χρόνο και επιτείνει το πρόβλημα. Αυτή η κατάσταση αποτυπώνεται στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών το οποίο είναι ελλειμματικό- στο τέλος του 2007 ανήλθε στο 13% του ΑΕΠ και στο τέλος του 2008 προβλέπεται ότι θα ανέλθει σε ύψος ρεκόρ, 16,2% του ΑΕΠ. Το φαινόμενο αυτό επισήμαναν οι «Financial Τimes» στην παρούσα συγκυρία, συνοδεύοντας όμως την παρουσίασή τους με το συμπέρασμα ότι η Ελλάδα επιστρέφει στη δεκαετία του 1960 και θα βρεθεί, όπως τότε, μπροστά σε ένα κύμα μετανάστευσης προς τις μεγάλες οικονομίες της Ευρώπης!
Τι να πει κανείς…
Αυτό που αποτυπώνει σε απλά ελληνικά η τελευταία γραμμή του ισοζυγίου πληρωμών είναι ότι από το ακαθάριστο εθνικό εισόδημα που παράγεται στην Ελλάδα για κάθε 100 ευρώ τα 13 έφυγαν στο εξωτερικό και εφέτος θα φύγουν 16 ευρώ.
Αρα η «πίτα» των εισοδημάτων μειώνεται για τους Ελληνες και τις ελληνικές επιχειρήσεις και κάτι πρέπει να κάνουν πιο σωστά για να διατηρήσουν οι πολίτες το βιοτικό επίπεδο που κατέκτησαν και οι επιχειρήσεις τα μερίδια αγοράς τα οποία απειλούνται.
Στην προ ευρώ εποχή η κατάσταση αυτή θα οδηγούσε με σιγουριά σε υποτίμηση του εθνικού νομίσματος.
Οπως έχει δείξει η ιστορία, όταν το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών ξεπερνούσε το 5,5%-6% του ΑΕΠ σήμαινε συναγερμός και είτε η δραχμή υποτιμούνταν είτε τα επιτόκια αυξάνονταν είτε εφαρμόζονταν σταθεροποιητικά προγράμματα λιτότητας είτε και τα τρία μαζί. Σήμερα, όμως, οκτώ χρόνια μετά την ένταξη της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ, η κατάσταση έχει αλλάξει. Το ενιαίο νόμισμα απορροφά τους κραδασμούς και δίνει χρόνο προσαρμογής στην κυβέρνηση να αντιμετωπίσει αυτή την παθογένεια της ελληνικής οικονομίας.
Αλλωστε ο τόπος είναι κοινός. Τόσο η κυβέρνηση όσο και το ΠαΣοΚ αντιλαμβάνονται ότι χρειάζονται μέτρα και πολιτικές για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας. Εκεί που διαφοροποιούνται είναι οι αποφάσεις και οι πολιτικές για τη στήριξη των εισοδημάτων.
