Δεν ξέρω ποιος εγκέφαλος του ΠαΣοΚ είχε τη φαεινή ιδέα να καλέσουν τον Βγενόπουλο στη Βουλή: αλλά αν κατάλαβε τι συνέβη, θα πρέπει τώρα να κρύβεται. Εδωσαν την ευκαιρία σε έναν αμφιλεγόμενο επιχειρηματία να αναδείξει σε απευθείας μετάδοση τη μετριότητα και την ανεπάρκεια του πολιτικού προσωπικού που είχε αποφασίσει να αντιδικήσει μαζί του. Ούτε καν τον εναγόμενο πρόεδρό τους δεν μπόρεσαν να υποστηρίξουν οι παριστάμενοι βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης!
Το ναυάγιο αυτό έχει δύο πλευρές:
Πρώτα, την αναμενόμενη. Είναι η υπεροχή του ανθρώπου που γνωρίζει το αντικείμενο και έχει χειριστεί μια υπόθεση απέναντι σε μια ομάδα ανθρώπων που ούτε το αντικείμενο γνωρίζουν, ούτε έχουν καταλάβει την υπόθεση. Υποθέτω ότι κάθε φορά που ο Βγενόπουλος ακούει όσα λέγονται στη Βουλή για τον ΟΤΕ, θα γελάει πιο πολύ και απ΄ όταν βλέπει Λαζόπουλο.
Υστερα, την αναπάντεχη. Διότι το κοινοβουλευτικό ακροατήριο του Βγενόπουλου ούτε μπόρεσε αλλά ούτε προσπάθησε να τον φέρει σε δύσκολη θέση, έστω σε πολιτικό επίπεδο. Και αυτό πλέον έχει να κάνει με τις συγκεκριμένες επιλογές των κομμάτων σε πρόσωπα και αντιλήψεις. Αν λάβει κανείς υπόψη ότι στην κουβέντα το ΠαΣοΚ εκπροσωπούσαν ο Παπουτσής με την Κατσέλη και τον ΣΥΡΙΖΑ ο Δραγασάκης , πάλι καλά που ο Βγενόπουλος δεν τους πήρε και τα πορτοφόλια.
Διότι, σε τελευταία ανάλυση, το πρόβλημα δεν είναι ο Βγενόπουλος. Αυτός κάνει τη δουλειά του και μάλιστα αποκομίζοντας μια εντυπωσιακή υπεραξία δημοσιότητας. Το πρόβλημα είναι η αδυναμία των πολιτικών να χειριστούν με στοιχειώδη επάρκεια ένα ζήτημα, μόλις αυτό ξεφεύγει από το ποιος τα έκανε χειρότερα, ποιος φταίει περισσότερο και ποιος θα πάει ή δεν θα πάει φυλακή.
Υπενθυμίζω ότι οι ίδιοι βουλευτές (πλην ΠαΣοΚ…) που διαπληκτίζονται νυχθημερόν για την παραμικρή υποσημείωση, συνασπίστηκαν ομοθύμως για να καταργηθεί το επαγγελματικό ασυμβίβαστο των… εαυτών τους! Και δεσμεύτηκαν ότι θα φτιάξουν ειδικό νόμο με τον οποίο θα προσδιορίζουν ποια επαγγέλματα δεν θα έχουν δικαίωμα να εκλέγονται στο Κοινοβούλιο. Είμαι βέβαιος ότι θα αποκλείσουν εκ προοιμίου όσους θα μπορούσαν να φέρουν τον οιονδήποτε Βγενόπουλο σε δύσκολη θέση. Οσοι, λοιπόν, αναρωτιούνται γιατί ο Βγενόπουλος τους κουνούσε το δάχτυλο και τους παρέδιδε μαθήματα πολιτικής ευθύνης, κακώς αναρωτιούνται. Το έκανε επειδή του το επέτρεψαν. Και όσο το πολιτικό προσωπικό εξακολουθεί να απαρτίζεται από προϊόντα του κομματικού σωλήνα και από αυλικούς του εκάστοτε αρχηγού, οι Βγενόπουλοι δεν έχουν τίποτε να φοβηθούν.
