Ηταν εξαίρετος, όπως πάντα, κατά τη χθεσινή ομιλία του στους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας ο Κώστας Καραμανλής. Αφού είπε το ολόσωστο, ως προφανές, ότι οι πολιτικοί πρέπει να παίρνουν εγκαίρως μέτρα για να μη διαιωνίζονται τα προβλήματα, συνέχισε «Παραδείγματα από το χθες; Η ανεργία, η ακρίβεια, η έκταση της φτώχειας, οι στρεβλώσεις και οι αδικίες του ασφαλιστικού συστήματος» . Ητοι, στην ευτυχή χώρα που τον έχει πρωθυπουργό υπήρχαν χθες αλλά δεν υπάρχουν σήμερα ανεργία, ακρίβεια, φτώχεια- το ασφαλιστικό σύστημα ήταν στρεβλό και άδικο, του έδωσε μία, το ίσιωσε, και να το ευθυτενές και δίκαιο μπροστά μας. Προφανώς δεν τα πιστεύει αυτά ο Πρωθυπουργός: διαβάζει κάπου κάπου εφημερίδες και συχνότατα ντύνεται φτωχά, βγαίνει ινκόγκνιτο και συζητεί για να μάθει τι σκέπτονται οι υπήκοοί του- όλοι οι ηγεμόνες που αγαπούν τον λαό τους το κάνουν. Αφού ξέρει την αλήθεια, γιατί τη διαστρεβλώνει; Πιστεύει ότι δεν την γνωρίζουμε εμείς; Δεν είναι αφελής ο κ. Καραμανλής, κατανοεί ότι η ανεργία, η ακρίβεια κτλ. για μας δεν είναι αριθμοί να τους θυμόμαστε: είναι εμείς, η ζωή μας, και δεν μπορεί να μας κρύψει τη ζωή μας. Μήπως όμως εννοεί ότι τα κληρονόμησε όλα αυτά, όχι «χθες» αλλά πριν από τέσσερα χρόνια, και θα τα διορθώσει στο μέλλον; Αν εφαρμόσει, όπως στο Ασφαλιστικό, την προς τα κάτω εξίσωση, τότε θα πρέπει να επεκταθεί η ανεργία όπου δεν υπάρχει, να ακριβύνει ό,τι είναι φθηνό, πρέπει οι μεσαίοι να γίνουν φτωχοί. Ελπίζω να μην τα καταφέρει.