Είναι περίεργος ο συλλογισμός ότι, αν από όσους οδηγούνται στα δικαστήρια με την κατηγορία της « ιντερνετικής παιδοφιλίας » οι μισοί αθωώνονται, τότε ευθύνονται τα δικαστήρια και οι νόμοι και όχι η αστυνομία που είτε κακώς οδήγησε στα δικαστήρια τόσους ανθρώπους είτε δεν συγκέντρωσε επαρκή πειστήρια ώστε τα δικαστήρια να καταδικάσουν τους ενόχους.
Εχουμε ξεχάσει την τραγική ιστορία του φιλάθλου που δολοφονήθηκε πέρυσι στην Παιανία μπροστά σε εκατοντάδες ανθρώπους και ο δράστης δεν εντοπίστηκε, ενώ οι δικαστικές αρχές κατήγγειλαν τραγικά λάθη κατά την προανάκριση; Είναι δυνατόν να ισχυρίζεται στη Βουλή ο επικεφαλής του Τμήματος Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος της ΕΛ.ΑΣ. ότι « η παιδοφιλία έχει πάρει φωτιά στο Διαδίκτυο » και πως « οι [ιντερνετικοί] παιδόφιλοι χορεύουν καθημερινά στην πλάτη των παιδιών μας », όταν πριν από λίγες ημέρες δεκατετράχρονη πέθανε στην Πτολεμαΐδα από χρήση κοκαΐνης; Το Ιnternet ευθύνεται;
Οι συνάδελφοί του πού ήσαν;
Είναι δυνατόν να εκστομίζει δημόσιος λειτουργός σε Επιτροπή της Βουλής τη φράση « μας εμποδίζει το απόρρητο των επικοινωνιών »; Πρέπει να καταργηθούν τα ατομικά δικαιώματα και οι ελευθερίες μας επειδή η ΕΛ.ΑΣ. δεν είναι σε θέση να κάνει τη δουλειά της ή επειδή, όπως όλοι οι κρατικοί μηχανισμοί, θέλει περισσότερες εξουσίες; Τα ακραία λαϊκιστικά παραδείγματα « μανάδες σε απόγνωση μάς παίρνουν τηλέφωνο », « κάποιος πλήρωσε 2.000 ευρώ για να παρακολουθήσει βιασμό παιδιού στη Φινλανδία(!;) », « μαθήτρια πέρασε ολόκληρα 24ωρα στο Ιnternet καφέ » μάλλον δείχνουν πρόθεση εντυπωσιασμού (για απαλλαγή από κάθε ευθύνη αν κάτι πάει στραβά) παρά νηφάλιο σχεδιασμό για αντιμετώπιση υπαρκτών προβλημάτων.
