Πολύ φοβούμαι ότι η υπόθεση του ΟΤΕ εξελίσσεται σε άλλη μία τυφλή και προσχηματική σύγκρουση. Διότι ενώ πολλοί δείχνουν έτοιμοι να πλακωθούν, ελάχιστοι εμφανίζονται πρόθυμοι να προσεγγίσουν ψύχραιμα το ζήτημα και ακόμη λιγότεροι διατεθειμένοι να καταλήξουν σε σοβαρούς χειρισμούς. Ούτως ή άλλως, ο δημόσιος οργανισμός τηλεπικοινωνιών είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να ανατεθεί στον κάθε Λαφαζάνη.
Η κυβέρνηση δεν λέει τίποτε. Και τι να πει;
Αν άνοιγε το στόμα της, θα έπρεπε να εξηγήσει πώς τα κατάφερε και ο Βγενόπουλος έφτασε στο 20% του ΟΤΕ χωρίς να τον πάρουν χαμπάρι. Οχι επειδή είναι κακό να αγοράζει μετοχές ο Βγενόπουλος, κάθε άλλο. Αλλά επειδή μια σοβαρή επιχείρηση ελέγχει στοιχειωδώς το μετοχολόγιό της. Και επειδή αυτό το 20% καθιστά έναν επιχειρηματία (καλόν ή κακόν, αδιάφορο…) αναγκαστικό συνεταίρο της κυβέρνησης στη διαχείριση του ζητήματος.
Αν άνοιγε το στόμα της η κυβέρνηση, θα έπρεπε επίσης να εξηγήσει για ποιον λόγο διαπραγματεύεται τη συνδιαχείριση του ΟΤΕ με τους Γερμανούς. Επειδή αυτοί ενδιαφέρθηκαν για το ποσοστό του Βγενόπουλου, άρα επειδή αυτούς επέλεξε ο Βγενόπουλος; Ή επειδή η παρουσία των Γερμανών είναι μια καλή λύση που διασφαλίζει το δημόσιο συμφέρον και το μέλλον του Οργανισμού; Αν ισχύει το πρώτο, κακώς ισχύει. Αν ισχύει το δεύτερο, να το κουβεντιάσουμε…
Διότι εδώ ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα. Αυτό που πρωτίστως ενδιαφέρει στον ΟΤΕ είναι η διασφάλιση του δημοσίου συμφέροντος. Δεν ενδιαφέρει ούτε ο Βγενόπουλος , ούτε ο Αλογοσκούφης, ούτε ο Βουρλούμης, ούτε οι συνδικαλιστές… Και επ΄ αυτού θα ήθελα να ακούσω τις πραγματικές απόψεις της κυβέρνησης, του ΠαΣοΚ και των υπολοίπων- η ζωή, βλέπετε, δεν χωρίζεται μόνο σε «σκάνδαλα» και «μη σκάνδαλα».
Αλλά αυτές ακριβώς οι απόψεις είναι ανύπαρκτες.
Ερωτώ, λόγου χάρη, όσους κόπτονται για τον δημόσιο χαρακτήρα του ΟΤΕ. Είναι βέβαιοι ότι οι παγκόσμιες εξελίξεις στον χώρο των τηλεπικοινωνιών επιτρέπουν στο διηνεκές στον ΟΤΕ να παραμένει στη δημόσια σφαίρα; Και αν δεν το επιτρέπουν, αν ο ΟΤΕ που ξέραμε αναγκαστικά θα αλλάξει, πότε συμφέρει καλύτερα το Δημόσιο να τον πουλήσει; Σήμερα, αύριο ή μήπως χθες;
Ερωτώ, από την άλλη πλευρά, όσους θεωρούν μονόδρομο τους Γερμανούς: Γιατί αυτοί και όχι κάποιοι άλλοι; Και γιατί με αυτούς τους όρους και όχι με κάποιους άλλους; Τα ερωτήματα αυτά αγγίζουν, νομίζω, την ουσία της υπόθεσης. Αλλά δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι η ουσία της υπόθεσης ενδιαφέρει.
