Ποιος δεν έχει θαυμάσει την τεχνική αυτή που οι πρόγονοί μας εφήρμοσαν με θαυμαστή επιτυχία τις εποχές του σκότους. Φορώντας φουστανέλα, κραδαίνοντας σπαθιά και χαντζάρια και με την ορμή τού πάθους και αλαλαγμούς πέτυχαν το ακατόρθωτο. Μας απάλλαξαν από έναν δυσάρεστο ζυγό και μια άδικη φορολογία που μας επέβαλαν ξένοι και αλλόθρησκοι. Τα χρόνια πέρασαν, γίναμε ανεξάρτητοι, μπήκαμε στο ΝΑΤΟ και στην ΕΟΚ, αφού περάσαμε από δύο πολέμους και έναν εμφύλιο και μία δικτατορία. Αποκτήσαμε νοσοκομεία και πολλά πολλά πανεπιστήμια- χμ, χμ- σε κάθε χωριό και απαλλαγήκαμε και από την υποτιμώμενη δραχμή. Αυτό όμως δεν λέει να αλλάξει. Το γιουρούσι. Μένει και καθορίζει την τύχη μας και τη μέθοδο που χρησιμοποιούν οι κυβερνώντες για να αλλάξουν τη ζωή μας.
Οι κυβερνήσεις, ντυμένες την άγνοια της σύγχρονης διακυβέρνησης στη θέση περήφανης φουστανέλας, μας γεμίζουν εκπλήξεις:
Αντί να διατυπώσουν ένα ετήσιο πρόγραμμα νομοθετικού έργου κατατεθειμένου στην αρχή κάθε κοινοβουλευτικής περιόδου εισάγουν στη Βουλή νομοθετήματα με διαρκή γιουρούσια χωρίς στρατηγική, χωρίς επαρκή προετοιμασία, συνήθως διάτρητα ασχέτων τροπολογιών, είτε για να μπαλώσουν καταστάσεις είτε για να κρύψουν ανομήματα και πελατειακές τακτοποιήσεις. Και βέβαια, όπου γιουρούσι και αλαλαγμοί ατάκτων ασκεριών κρατικών λειτουργών, εκεί και οιμωγές ασφαλισμένων και μη υποτακτικών. Το γιουρούσι έχει συνήθως επιτυχία, γιατί ο εχθρός καταλαμβάνεται εξ απίνης.
Αντί να δημιουργήσουν μια γραμματεία Υπουργικού Συμβουλίου, όπως γίνεται σε όλα τα σύγχρονα κράτη, που θα παρακολουθεί, θα συντονίζει και θα προγραμματίζει τη λειτουργία του συλλογικού οργάνου της διακυβέρνησής μας και τα ασυντόνιστα και πολυπληθέστατα συναρμόδια υπουργεία, βάζουν έναν δύσμοιρο γραμματέα, με μοναδικό σκοπό να οργανώνει τα νομοθετικά γιουρούσια. Αλλά πού γραμματεία με υπαλλήλους και μάλιστα υψηλού επιπέδου. Εδώ, θα μου πείτε, δεν συνεδριάζει κάθε εβδομάδα το Υπουργικό Συμβούλιο, ως θα ώφειλε σε μια οργανωμένη και ετοιμοπόλεμη χώρα, έτσι όπως παγκοσμιοποιημένως τρέχουν τα πράγματα.
Αντί να ενημερώνονται από την πρεσβεία μας στις Βρυξέλλες σχετικά με τα θέματα που όλοι γνωρίζουν ότι φτάνουν στο κολέγιο των επιτρόπων για αιτιολογημένη γνώμη στην αρχή και στη συνέχεια για παραπομπή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, περιμένουν στο παρά πέντε για αμυντικό γιουρούσι, για γιούρια υπουργών σε γραφεία υψηλόβαθμων υπαλλήλων, είτε για να υποστούν τα αναπόφευκτα και τσουχτερά πρόστιμα της ανάλγητης πλην ορθολογικής και νομιμόφρονος Επιτροπής είτε για να τα μαζέψουν κάτω από τα σκέλη, αφού απαγγείλουν και έναν δεκάρικο για το Σύνταγμά μας, που υπερέχει του Κοινοτικού Δικαίου. Μεγαλοπρεπέστατο ψέμα. Για να μπουν καινούργιες χώρες στην Ενωση απαιτείται πολλές φορές αλλαγή του Συντάγματός τους προκειμένου να προσαρμοστεί στο κοινοτικό κεκτημένο. Ας ρωτήσουν και τους άτυχους γείτονές μας, που υποχρεώθηκαν να εξοβελίσουν από το Σύνταγμά τους την πανάρχαιη και δοκιμασμένη θανατική καταδίκη και άλλες προσφιλείς συνήθειες.
Τι πρέπει να γίνει για να λειτουργήσει σύγχρονο κράτος, να επικρατήσει ο ορθολογικός προγραμματισμός και να έχει περιεχόμενο η επανίδρυση του κράτους; Πέντε πραγματάκια σε πρώτη φάση αρκούν.
– Μια κυβέρνηση 12, ας πούμε, υπουργών με στόχο τον καλύτερο συντονισμό μεταξύ τους. Οι αρχές του management μάς διδάσκουν πώς ένας ηγέτης (leader) μπορεί να συντονίζει ως επτά συνεργάτες και από εκεί και πέρα να λειτουργεί η πυραμίδα. Ετσι εξαφανίζονται και οι άσχετες συναρμοδιότητες που βασανίζουν υπουργούς και υπαλλήλους.
– Μια ισχυρή γραμματεία Υπουργικού Συμβουλίου, με αρμοδιότητες συντονισμού, προγραμματισμού και follow up.
– Ετήσιος προγραμματισμός νομοθετικού έργου, με εμπλοκή επί της ουσίας των βουλευτών και των κοινωνικών εταίρων.
– Δημιουργία ομάδων απλούστευσης διαδικασιών υπό την ευθύνη των γενικών γραμματέων με μετρήσιμο έργο και ενημέρωση κοινού και Βουλής.
– Και απαρέγκλιτη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου άπαξ της εβδομάδος.
Ολα αυτά είναι μέθοδος. Δεν είναι ουσία. Αλλά η μέθοδος προηγείται της ουσίας. Εύκολο σχετικά να λέμε πως θέλουμε να κάνουμε ετούτο και εκείνο. Αλλά πώς θα το κάνουμε, με ποια μέθοδο, είναι εξίσου σημαντικό και πάντως προηγείται.
Αυτά για αρχή θα ήταν βάλσαμο στην καρδιά όποιου επιθυμεί να δει την πατρίδα του να λειτουργεί με ορθολογισμό, πρόγραμμα και σεβασμό στα όργανα και στους πολίτες. Γιατί η σημερινή εικόνα δεν προκαλεί άγχος, ντροπή, μελαγχολία ή και θυμό, αλλά γέλωτα. Γέλωτα, που προκαλεί η παρουσία υπουργού ο οποίος ενώ φοράει ευρωπαϊκά σινιέ ενδύματα στη φαντασία δίνει την εντύπωση φουστανελοφόρου μυστακοφόρου ήρωα σε στιγμή εφόδου τύπου γιουρούσι. Και αυτό ισχύει και για τις γυναίκες υπουργούς!
Κάντε κάτι, αν μη τι άλλο για την αισθητική του πράγματος. Κάντε κάτι, προτού μας φάνε λάχανο όσοι στην Ενωση προσπαθούν να μας ξεπεράσουν. Κάντε κάτι προτού την πάθει η γλώσσα μας, όπως συνέβη και στο παρελθόν. Κοντεύουμε να χάσουμε μια αξιόλογη λέξη, και αυτή είναι η επανίδρυση του κράτους. Μας στοιχίζει, νομίζω, 12 δισ. ευρώ τον χρόνο. Η μη επανίδρυση εννοώ.
