Τ η συμμόρφωση των τραπεζών με δικαστικές αποφάσεις που έχουν κρίνει παράνομους και καταχρηστικούς 15 όρους που περιλαμβάνονται σε συμβάσεις δανείων που υπογράφουν οι δανειολήπτες με τις τράπεζες ζητεί με απόφασή του το υπουργείο Ανάπτυξης. Πολλοί από τους όρους αυτούς δεν περιλαμβάνονται πλέον στις νέες συμβάσεις των τραπεζών. Ωστόσο, η υπουργική απόφαση ισχύει για τις παλαιότερες συμβάσεις, πράγμα που σημαίνει ότι οι καταναλωτές δεν θα αναγκάζονται πλέον να προσφεύγουν στη Δικαιοσύνη για την απάλειψή τους από τις συμβάσεις που έχουν υπογράψει. Σύμφωνα μάλιστα με τον υπουργό Ανάπτυξης κ. Χρ.Φώλια, σε περίπτωση που παρατηρηθούν φαινόμενα μη συμμόρφωσης κατόπιν καταγγελιών ή αυτεπάγγελτης έρευνας, θα επιβάλλονται οι προβλεπόμενες από τον νόμο κυρώσεις. Πρέπει ωστόσο να σημειωθεί ότι αρκετοί από αυτούς τους όρους δεν ισχύουν πλέον στις νέες συμβάσεις, καθώς οι τράπεζες δεν χρεώνουν πια ποινές προεξόφλησης ή έξοδα προέγκρισης δανείου.
Με βάση την υπουργική απόφαση, απαγορεύεται η ποινή προεξόφλησης που επιβάλλουν οι τράπεζες στα δάνεια με κυμαινόμενο επιτόκιο μετά τον πρώτο χρόνο. Επιπλέον, καταργούνται η «προμήθεια» και τα «έξοδα φακέλου». Το ίδιο ισχύει για τα «έξοδα χρηματοδότησης», «προέγκρισης δανείου» ή «εξέτασης αιτήματος δανείου», τα οποία κλιμακώνονται ανάλογα με το ποσόν του δανείου. Σε περίπτωση καθυστέρησης έστω και μιας δόσης ή μέρους κάποιας δόσης δανείου, η τράπεζα απαγορεύεται να ζητήσει όλο το υπόλοιπο ποσό του δανείου, συμπεριλαμβανομένων και των τόκων. Οσο για τον υπολογισμό των τόκων, αυτοί θα υπολογίζονται πλέον με βάση τις 365 ημέρες και όχι τις 360, ώστε να αποφεύγονται οι πρόσθετες χρεώσεις.
Οσον αφορά τις πιστωτικές κάρτες, στο εξής απαγορεύεται στις τράπεζες να επιβάλλουν προμήθεια σε περίπτωση που ο καταναλωτής κάνει χρήση της υπηρεσίας ανάληψης μετρητών από την πιστωτική του κάρτα. Ομοίως, απαγορεύεται να αυξάνουν «αυθαίρετα και αναιτιολόγητα» τα επιτόκια των πιστωτικών καρτών, χωρίς αυτά να συνδέονται και να προσαρμόζονται με κάποιο επιτόκιο αναφοράς όπως το Εuribor. Επιπλέον, κατοχυρώνεται το δικαίωμα του καταναλωτή να αμφισβητεί τυχόν χρεώσεις και οφειλές από πιστωτική κάρτα, ακόμη και αν δεν αντιδράσει εγκαίρως, σύμφωνα με τις προθεσμίες που θέτει η τράπεζα. Οι τράπεζες δεν θα μπορούν επίσης να τροποποιούν μονομερώς τους όρους της σύμβασης, ούτε και να επιβαρύνουν τους καταναλωτές με ποσό προμήθειας ή εξόδων για την χορήγηση βεβαίωσης οφειλών. Τέλος, η υπουργική απόφαση απαγορεύει τον όρο που επιβάλλει έξοδα κίνησης κατά την κρίση του πιστωτικού ιδρύματος στους λογαριασμούς καταθέσεων, όταν αυτός δεν παρουσιάζει υπόλοιπο υψηλότερο από το κατώτατο όριο που καθορίζει αυτό κάθε φορά.
Με αφορμή την υπουργική απόφαση, ο κ. Φώλιας καλεί τις τράπεζες να επαναπροσδιορίσουν την πολιτική τους στο ζήτημα καθορισμού των επιτοκίων των πιστωτικών καρτών, τα οποία όπως επισημαίνει είναι κατά πολύ υψηλότερα από τα αντίστοιχα επιτόκια σε άλλες χώρες της ΕΕ, από τα εξωτραπεζικά επιτόκια δανεισμού αλλά και από τα επιτόκια των καταναλωτικών και στεγαστικών δανείων της χώρας.
Ενώ δε επικαλείται την αυτορρύθμιση προκειμένου να πείσει τις τράπεζες να αναπροσαρμόσουν τα επιτόκια των πιστωτικών καρτών σε χαμηλότερα επίπεδα, την ίδια στιγμή δεν αποκλείει θεσμική παρέμβαση προς αυτή την κατεύθυνση, η οποία «θα αξιοποιεί το σκεπτικό παλαιότερης δικαστικής απόφασης και την εμπειρία άλλων χωρών».
