Η συνειδητοποίηση της ακρίβειας είναι μόνο η αρχή για την καταπολέμησή της, τονίζει η διευθύνουσα σύμβουλος του νέου ΙΝΚΑ. Η κυρία Σήλια Τσέκερη παραδέχεται ότι το μικρό μέγεθος της ελληνικής αγοράς επιτείνει τις δυσλειτουργίες που είναι εγγενείς στην ελεύθερη αγορά και προτείνει τον καθορισμό της αισχροκέρδειας κατά ανώτατο επιτρεπτό ποσοστό καθαρού κέρδους.
– Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, οι πολίτες συνειδητοποιούν ολοένα περισσότερο το πρόβλημα της ακρίβειας. Αρκεί αυτό για την αντιμετώπισή του;
«Η συνειδητοποίηση της ακρίβειας είναι μόνιμο δεδομένο στην ελληνική κοινωνία την τελευταία 25ετία. Είναι αντιστρόφως ανάλογη των εισοδημάτων καθενός: μεγάλα εισοδήματα μικρή συνειδητοποίηση, μικρά εισοδήματα μεγάλη συνειδητοποίηση. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για τη συνειδητοποίηση ολοένα μεγαλύτερου αριθμού πολιτών της δυσχέρειας ή της απώλειας της δυνατότητας να εξασφαλίσουν βασικά βιοτικά αγαθά. Αυτό, ως αντανάκλαση μιας πραγματικότητας, είναι φυσικά μόνο η αρχή. Ζητούμενο είναι η πολιτική αντιμετώπιση ενός έντονου και κυρίαρχου κοινωνικού ζητήματος κατά τρόπο επαρκή, μόνιμο και κοινωνικά δίκαιο».
– Κάποιοι αναλυτές αποδίδουν τις δυσλειτουργίες της ελληνικής αγοράς στο μικρό μέγεθός της. Στις υπόλοιπες μικρές αγορές της Ευρώπης επικρατεί η ίδια εικόνα;
«Δεν πρόκειται για ζήτημα της ελληνικής αγοράς, η ακρίβεια είναι παγκόσμιο φαινόμενο, δομικό φαινόμενο των πολιτικών της αποκαλούμενης “ελεύθερης αγοράς” και του “ελευθέρου ανταγωνισμού” που έχουν επικυριαρχήσει στον πλανήτη. Το μικρό μέγεθος της αγοράς επιτείνει απλώς το πρόβλημα, καθώς δεν είναι δυνατόν να υπάρξει ο ελάχιστος ανταγωνισμός ανάμεσα στις ελάχιστες επιχειρήσεις που χωρούν στην αγορά και ελέγχουν κάθε τομέα της οικονομικής ζωής. Αντίστοιχα, όμως, σε παγκόσμιο επίπεδο ολοένα λιγότερες εταιρείες ελέγχουν ολοένα μεγαλύτερο μερίδιο της οικονομίας».
– Οι εργαζόμενοι στην Επιτροπή Ανταγωνισμού έκαναν απεργία, ζητώντας μεγαλύτερη οικονομική και θεσμική στήριξη. Θεωρείτε ότι τα ελλείμματα στην εποπτεία της αγοράς ευθύνονται για την έλλειψη ανταγωνισμού;
«Ο ελεύθερος ανταγωνισμός είναι ένα θεώρημα-ιδεολόγημα που έχει ιστορία αιώνων και έχει δοκιμαστεί αποτυχημένα στο παρελθόν, οδηγώντας στο κραχ του 1929. Στη σύγχρονη εφαρμογή του στην ΕΕ τα αποτελέσματα είναι οικτρά και τα συνειδητοποιούν όλοι οι ευρωπαίοι πολίτες και όχι μόνο οι Ελληνες. Η “ελληνική πραγματικότητα” επιτείνει τα προβλήματα, αλλά θα πρέπει όλοι να αναλογιστούμε ότι η “αγορά” είναι ουσιαστικά ανεξέλεγκτη. Της έχει δοθεί πλήρης αυτονομία και δικαίωμα να ενεργεί πέρα και πάνω από τις κοινωνίες και τα κράτη. Αν αναλογιστούμε ότι αυτό που αποκαλούμε “αγορά” είναι στην πραγματικότητα απλώς η εξυπηρέτηση των οικονομικών συμφερόντων ελαχίστων ανθρώπων, αντιλαμβανόμαστε και το κοινωνικό μέτρο που είναι αναγκαίο να ισχύσει για τη ρύθμιση της λειτουργίας της αγοράς. Προς τούτο έχουμε καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις για τον νομοθετικό καθορισμό της έννοιας της αισχροκέρδειας κατά ανώτατο επιτρεπτό ποσοστό καθαρού κέρδους».
