Στα 500 μέτρα από τον Τύμβο του Μαραθώνα χωροθετήθηκε από τον δήμο της περιοχής μαρίνα και το γεγονός έχει ξεσηκώσει τους κατοίκους, οι οποίοι βλέπουν το ιστορικό τοπίο να αλλάζει άρδην. Διότι η μαρίνα, εφόσον κατασκευαστεί, θα βρίσκεται εντός του κηρυγμένου αρχαιολογικού χώρου του Μαραθώνα, ο οποίος προστατεύεται όχι μόνο όσον αφορά τα αρχαία κατάλοιπα που υπάρχουν στην ξηρά, αλλά και ως προς τα φυσικά χαρακτηριστικά του και ιδίως την ακτογραμμή που συνδέεται άμεσα με τη μεγάλη μάχη των Ελλήνων εναντίον των Περσών. Για «τσιμεντονήσι» μιλάει συγκεκριμένα το σωματείο των Φίλων του Αρχαιολογικού Μουσείου Μαραθώνα, το οποίο έχει κινητοποιηθεί εναντίον της κατασκευής της μαρίνας. Μια απειλή για τον αρχαιολογικό χώρο, τον ιστορικό τόπο και το φυσικό περιβάλλον, όπως καταγγέλλει. Αλλωστε η μαρίνα θα βρίσκεται επίσης σε απόσταση περίπου 1.300 μέτρων και από τον αρχαιολογικό χώρο της Μπρεξίζας όπου έχει έλθει στο φως το ιερό των αιγυπτίων θεών Ισιδας και Οσιρι.
Ενα «νησί» πράγματι θα είναι το συγκεκριμένο «καταφύγιο τουριστικών σκαφών», προϋπολογισμού 8.175.000 ευρώ. Σε απόσταση 90 μέτρων από την ακτή και διαστάσεων 198 Χ 403 μέτρων θα καταλάβει θαλάσσια έκταση 120 στρεμμάτων και θα προσφέρεται για τον ελλιμενισμό 120 σκαφών, σύμφωνα με τον δήμο. Αντιθέτως, όμως, και σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει το σωματείο, η χωρητικότητά του μπορεί να αυξηθεί κατά 200 επιπλέον σκάφη με τη χρησιμοποίηση των μόλων που αναπτύσσονται γύρω από την κεντρική λιμενολεκάνη. Υπολογίστηκε μάλιστα ότι για την κατασκευή του έργου θα πέσουν στη θάλασσα 138.000 κυβικά μέτρα υλικών πλην των 400 τσιμετοπασσάλων της γέφυρας. Και φυσικά το αποτέλεσμα θα είναι τέτοιο ώστε θα αλλοιωθεί εντελώς το παραλιακό μέτωπο, χάνοντας διά παντός τη φυσιογνωμία που διατηρούσε επί αιώνες. Η υπόθεση έγινε γνωστή τον περασμένο Μάιο ως «Ανάπλαση του παραλιακού μετώπου από Σχινιά ως Ραφήνα», στις 10 Ιουνίου υπογράφηκε η τεχνική έκθεση και στις 24 του ίδιου μήνα συζητήθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο όπου και εγκρίθηκε κατά πλειοψηφία, ενώ η αντιπολίτευση ζητούσε εις μάτην πληρέστερη ενημέρωση. Οι πληροφορίες, άλλωστε, μιλούν για ισχυρή πολιτική ώθηση του θέματος. Το ιστορικό όμως πάει πίσω, στο 1992, όταν επιχειρήθηκε η κατασκευή καταφυγίου αλιευτικών σκαφών – μαρίνας δυναμικότητας 250 σκαφών, για την οποία ωστόσο εναντιώθηκαν η Εφορεία Εναλίων Αρχαιοτήτων, ο Οργανισμός Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας, ακόμη και η Λιμενική Αστυνομία. Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, όμως, το 1996 έβαλε τέλος (προσωρινό, όπως φαίνεται) στην υπόθεση, με το αιτιολογικό ότι εμπίπτει στις διατάξεις του άρθρου 24 του Συντάγματος για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς, αλλά και του αρχαιολογικού νόμου για την προστασία αρχαιοτήτων.
Οι νόμοι εξακολουθούν να προστατεύουν τα αρχαία, έτσι φαινομενικώς τίποτε δεν πρέπει να έχει αλλάξει. Από την άλλη, θα μπορούσε να πει κανείς ότι πρόκειται για έργο αναπτυξιακό, γιατί να μη γίνει; Οι αυθαιρεσίες στον Μαραθώνα, όμως, είναι ήδη πολλές και με ένα τέτοιο έργο επέρχεται η οριστική καταδίκη του. Πώς να το κάνουμε; Ενας είναι ο Μαραθώνας. Η ανάπτυξη μπορεί να επέλθει και με άλλους, ηπιότερους τρόπους.
