Η νεότερη ελληνική πεζογραφία είχε χθες το βράδυ στο Μέγαρο Μουσικής την τιμητική της. Στο πλαίσιο του προγράμματος του Μegaron Ρlus στην αίθουσα Σκαλκώτα του Μεγάρου, έξι από τους γνωστότερους πεζογράφους μας ανέπτυξαν τις απόψεις τους και συνομίλησαν με το κοινό σε μια λαμπρή εκδήλωση αλλά ταυτοχρόνως και σε θερμή ατμόσφαιρα. Τη συζήτηση συντόνισε ο δημοσιογράφος και διευθυντής του περιοδικού «Διαβάζω» Γιάννης Μπασκόζος . Και οι έξι συγγραφείς έχουν τιμηθεί επανειλημμένως με πολλά βραβεία και άλλες διακρίσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό και έχουν μεταφραστεί από έγκυρους εκδοτικούς οίκους. Ο Θανάσης Βαλτινός καθιερώθηκε με την «Κάθοδο των εννιά», μία από τις ωραιότερες νουβέλες της νεοελληνικής πεζογραφίας που πρωτοδημοσιεύθηκε το 1963 στο περιοδικό «Εποχές» το οποίο διηύθυνε ο αλησμόνητος Αγγελος Τερζάκης. Τον αμέσως επόμενο χρόνο ο «Ταχυδρόμος» δημοσίευσε το δεύτερο εμβληματικό πεζογράφημά του, το «Συναξάρι Ανδρέα Κορδοπάτη». Ο Βαλτινός έχει επίσης διαπρέψει και ως σεναριογράφος. Τιμήθηκε μάλιστα το 1984 με το Βραβείο Σεναρίου στο Φεστιβάλ των Καννών. Ο Φίλιππος Δρακονταειδής έδωσε σημαντικό έργο τόσο σε επίπεδο μυθοπλασίας όσο και στο δοκίμιο και στη μετάφραση. Ανάμεσα στα πολλά του βιβλία ξεχωρίζουν τα «Προς Οφρύνιο», «Σχόλια σχετικά με την περίπτωση» και «Στα ίχνη της παράστασης». Στο πλούσιο μεταφραστικό έργο του εξέχουσα θέση καταλαμβάνει η μετάφραση (που συνοδεύεται από ερμηνευτικά σχόλια) όλων των «Δοκιμίων» του Μονταΐνι.

Τον Νίκο Θέμελη τον γνωρίζαμε ως στενό συνεργάτη του Κώστα Σημίτη. Οταν όμως εμφανίστηκε – μόλις το 1998- στη νεοελληνική πεζογραφία, με το πρώτο του ακόμη μυθιστόρημα «Αναζήτηση», προκάλεσε μεγάλη εντύπωση, αγαπήθηκε από το κοινό και γνώρισε την ενθουσιώδη υποδοχή της κριτικής. Την επιτυχία της «Αναζήτησης» γνώρισαν και τα επόμενα δύο μυθιστορήματά του, η «Ανατροπή» και η «Αναλαμπή». Η τριλογία αυτή του Θέμελη συνιστά, θα λέγαμε, ένα είδος ελληνικής σάγκας.

Ο Τάκης Θεοδωρόπουλος έχει πλούσιο μυθιστορηματικό και δοκιμιακό έργο που αριθμεί εννέα μυθιστορήματα και δύο δοκίμια, ενώ αρθρογραφεί τακτικά στα «Νέα» γράφοντας κριτικές βιβλίου και αναλύοντας θέματα πολιτιστικού και κοινωνικού ενδιαφέροντος. Πολλά βιβλία του έχουν εκδοθεί στη Γαλλία, η Ακαδημία της οποίας τον τίμησε το 2004 με το Πορφυρό μετάλλιο για την ακτινοβολία της γαλλικής γλώσσας και λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του που έχει εκδοθεί στα γαλλικά.

Στο εκτεταμένο πεζογραφικό έργο του Μένη Κουμανταρέα πρωταγωνιστεί η Αθήνα. Η αστική αλλά και η λαϊκή Αθήνα, η πόλη, η καθημερινότητα, και πρωτίστως οι άνθρωποί της: ζωντανοί, καθημερινοί, γνήσιοι και ανεπιτήδευτοι. Ο Μένης Κουμανταρέας ανήκει στους αντιπροσωπευτικότερους και παραγωγικότερους μεταπολεμικούς πεζογράφους μας (έχει επίσης και πολύ αξιόλογο μεταφραστικό έργο) και αρκετά βιβλία του μεταφέρθηκαν με επιτυχία στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση. Η «Βιοτεχνία υαλικών», η «Κυρία Κούλα», το «Κουρείο» και η «Φανέλα με το εννιά» ανήκουν στα αντιπροσωπευτικότερα βιβλία του. Ο Κώστας Μουρσελάς έγινε γνωστός πρώτα ως θεατρικός συγγραφέας με την πασίγνωστη τηλεοπτική σειρά των μονόπρακτών του που έφερε τον τίτλο «Εκείνος και… Εκείνος». Στη δεκαετία του ΄90 δημοσίευσε το μυθιστόρημα «Βαμμένα κόκκινα μαλλιά» που υπήρξε και το πρώτο μεγάλο μπεστ σέλερ της ελληνικής αγοράς έχοντας υπερβεί σε πωλήσεις τις 200.000

αντίτυπα. Ανάλογη επιτυχία γνώρισαν και τα κατοπινά έργα του. Μιλώντας για την τέχνη τους οι έξι πεζογράφοι, συγκινητικά εξομολογητικοί, αποκάλυψαν στο κοινό μέσω ποιας διαδικασίας έγιναν συγγραφείς και ποιοι είναι οι δρόμοι της δημιουργίας για τον καθέναν.

Η λογοτεχνία για τον Θανάση Βαλτινό είναι « ένα μακρύ και τυφλό ταξίδι » που εκφράζει την αβεβαιότητα του συγγραφέα, τη μόνη ωστόσο πραγματικά δημιουργική δύναμη.

Τα σκληρά βιώματα της παιδικής του ηλικίας οδήγησαν στη συγγραφή τον Φίλιππο Δρακονταειδή. Ο Νίκος Θέμελης άρχισε να γράφει στα 50 του χρόνια, όταν ανακάλυψε τη γοητεία και τη μαγεία της αφήγησης.

Για τον Τάκη Θεοδωρόπουλο η είσοδος στη λογοτεχνία έγινε μέσω της ανάγνωσης. Εγινε συγγραφέας, είπε, επειδή ήθελε να προεκτείνει αυτά που διάβαζε και του άρεσαν.

« Η φύση κατά βάθος με τροφοδοτεί,κι ας της έχω γυρίσει την πλάτη γράφοντας για το αστικό τοπίο » τόνισε ο Μένης Κουμανταρέας.

Τέλος, ο Κώστας Μουρσελάς υπογράμμισε ότι η μεγαλύτερη δυσκολία για έναν συγγραφέα είναι το πώς θα ξεκινήσει το κάθε του κείμενο.