Ακούγεται σχεδόν αδιανόητο: το Μουσείο του Λούβρου- αυτός ο ναός της τέχνης του παρελθόντος- παραχωρεί τις αίθουσές του με τους σπουδαίους φλαμανδούς, ολλανδούς και γερμανούς ζωγράφους στον σύγχρονο βέλγο καλλιτέχνη Γιαν Φαμπρ, προκειμένου να εγκαταστήσει έργα που «συνδιαλέγονται» με τις ιστορικές συλλογές. Ενας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες της εποχής μας ο Φαμπρ είναι ίσως ο πιο κατάλληλος για ένα τέτοιο εγχείρημα το οποίο έχει κάνει πολλούς καλλιτέχνες στο παρελθόν να εμφανισθούν «μικροί» και «λίγοι». Τον Γιαν Φαμπρ τον έχουμε δει πλειστάκις στην Αθήνα. Εδώ, λόγου χάριν, στο Μέγαρο Μουσικής παρουσιάστηκε προ μηνών πρώτη φορά παγκοσμίως το έργο του (μαζί με τον Βόλφγκανγκ Ριμ ) «Ι am a mistake»- ένα πολυθέαμα ήχου, χορού και εικόνας. Το ίδιο διάστημα, στην αίθουσα τέχνης Α.Δ. φιλοξενήθηκε ατομική έκθεσή του- η τρίτη του στον ίδιο χώρο-, η οποία περιέλαβε περίπου σαράντα σχέδια από τη σειρά «body liquid drawings» και τρία γλυπτά. Παράτολμη η απόφαση του Μουσείου του Λούβρου, το δίχως άλλο. Αν όμως ήταν να γίνει κάτι τέτοιο, μάλλον δεν υπάρχει καταλληλότερος σύγχρονος καλλιτέχνης από τον Γιαν Φαμπρ. Σε παλαιότερη συζήτησή μας στην Αθήνα θυμάμαι ότι τον είχα ρωτήσει αν πιστεύει τελικά ότι φτιάχνει κανείς ποτέ κάτι πραγματικά καινούργιο. Είχε γελάσει: «Χα!Για να είμαι ειλικρινής,όταν περάσεις δύο ημέρες στο Λούβρο…Καταλαβαίνεις; Είσαι τόσο μικρός καλλιτέχνης.Στο εργαστήριό μου έχω αντίγραφα από τον Ιερώνυμο Μπος, από τον Βαν Αϊκ.Πρέπει να τους θυμάσαι όλους αυτούςτους γίγαντες που έχουν υπάρξει.Πρέπει να θυμάσαι πόσο μικρός είσαι.Ως καλλιτέχνης το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να είσαι παιδί της εποχής σου.Αν το καλοσκεφτείς όμως το να θεωρείς ότι κάνεις κάτι καινούργιο είναι αρκετά κυνικό.Σημαίνει ότι δεν έχεις σεβασμό για το παρελθόν.Και αυτό ίσως λειτουργεί για λίγα χρόνια,για τέσσερα,για δέκα,αλλά δεν λειτουργεί για είκοσι ή για πενήντα».

Ηρθε λοιπόν η στιγμή να χρησιμοποιήσει ο Γιαν Φαμπρ τον «σεβασμό του για το παρελθόν» με απόλυτα δημιουργικό τρόπο. Η έκθεσή του στο Λούβρο τιτλοφορείται «Αγγελος της μεταμόρφωσης» και περιλαμβάνει ενότητες με τίτλους όπως «Το μαρτύριο της Τέχνης», «Θάνατος και Ανάσταση», «Ο πολεμιστής της ομορφιάς», «Η ανθρώπινη ματαιότητα», «Λείψανα και λειψανοθήκες» και «Ο ρόλος του καλλιτέχνη». Η έκθεση καταλήγει στη νέα μνημειακή εγκατάσταση με τίτλο «Αυτοπροσωπογραφία του πιο μεγάλου σκουληκιού στον κόσμο». Εγκατεστημένη στην Αίθουσα Ρούμπενς, κάτω από τις προσωπογραφίες της Μαρίας των Μεδίκων, πρόκειται για αυτοπροσωπογραφία-γλυπτό ενός γεωσκώληκα που σέρνεται ανάμεσα σε επιτύμβια μάρμαρα· το πρόσωπό του είναι το πρόσωπο του καλλιτέχνη.