Επειτα από είκοσι πέντε και πλέον χρόνια παρουσίας στην ελληνική μουσική σκηνή είναι ενδεχομένως φυσιολογικό να επέλθει ο κορεσμός. Εκτός αν ο κορεσμός αυτός χρησιμοποιείται ως…τέχνασμα. Ο Πάνος Κατσιμίχας μπορεί να δηλώνει προς «Το Βήμα της Κυριακής» ότι κάποιες φορές αισθάνεται κορεσμένος, αλλά είναι κάτι που το αφήνει να συμβεί για να ανακτήσει τις δυνάμεις του.

« Το αφήνω να συμβεί,όπως συμβαίνει με τη νύστα και τον ύπνο.Αν δεν κοιμηθείς, εξάλλου,πώς θα διηγηθείς την επομένη ένα όνειρο ». Στις 2 και 3 Σεπτεμβρίου, στην πρεμιέρα της σειράς εκδηλώσεων «Αίθριες Νύχτες» που πραγματοποιούνται στο Αίθριο των Μουσών του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, δεν θα διηγηθεί τα όνειρά του αλλά, συνεπικουρούμενος από τους Μάνο Ξυδού, Γιάννη Κούτρα και Τόλη Φασόη (Sharp Τies), θα θυμίσει στιγμές από το παρελθόν του με τον αδελφό του Χάρη με άξονα τον κλασικό, πλέον, δίσκο τους «Ζεστά ποτά», κομμάτια μεταγενέστερα, τραγούδια από τη σόλο πορεία του, ενώ σημαντικό μέρος του προγράμματος καταλαμβάνει και «Ο Σταυρός του Νότου» του Θάνου Μικρούτσικου που ερμηνεύει ο πρώτος ερμηνευτής του έργου, Γιάννης Κούτρας. Ο Μάνος Ξυδούς θα ερμηνεύσει τραγούδια από την προσωπική του δισκογραφία, όπως και από τους Πυξ Λαξ, ενώ ο Τόλης Φασόης θα δώσει περισσότερο ροκ ήχους, με κομμάτια τόσο των Sharp Τies όσο και άλλων δημιουργών.

Πρόκειται για ένα πρόγραμμα, άλλωστε, που έχει «δοκιμαστεί» με επιτυχία κατά την εφετινή καλοκαιρινή περιοδεία του παραπάνω σχήματος. Οταν, μάλιστα, οι συναυλίες όλα αυτά τα χρόνια διακατέχονται από την αρχή « όλοι για έναν και ένας για όλους », οι πιθανότητες αποτυχίας μειώνονται αισθητά. « Μερικές φορές, όταν τραγουδάω στις συναυλίες », σημειώνει ο Πάνος Κατσιμίχας, « κάνω ασυναίσθητα (εκεί,μπροστά στον κόσμο) το εξής:λέω έναν στίχο και ξαφνικά μου μπαίνει στο μυαλό η ιδέα:“Πώς θα ήταν άραγε αυτός ο στίχος αν δεν τον είχα διατυπώσει έτσι,αλλά κάπως αλλιώς;”.Μέχρι να βρω το “αλλιώς”,“σκάει” το σαρδάμ ή ξεχνάω δυο-τρεις λέξεις και τις παραλείπω από τη ροή των στίχων.Και εκεί συμβαίνει το μαγικό.Μόλις “κολλήσω΄΄,δεν χρειάζεται να ρίξω ματιά στο αναλόγιο,κάνω κάτι πιο απλό.Ρίχνω μια ματιά στα χείλη των παιδιών από κάτω και ξεκολλάω. Επειδή, απλούστατα,τραγουδάνε όλα τα λόγια.Και δεν αναφέρομαι στα πλέον γνωστά τραγούδια,αλλά και στα υπόλοιπα.Γινόμαστε,δηλαδή,μια παρέα.Τι άλλο να ζητήσει από την τέχνη και τη ζωή ένας… ανθρωπάκος; ».

Η αλήθεια είναι ότι τον Πάνο Κατσιμίχα- όλα αυτά τα χρόνια από την αρχή της πορείας του με τον αδελφό του, Χάρη- τον ακολουθεί μια μεγάλη παρέα. Από την πρώτη κυκλοφορία, τα «Ζεστά ποτά», ως το τελευταίο του προσωπικό άλμπουμ «Μέχρι να πάρεις παγωτό, σε βρίσκει ο χειμώνας». Χιλιάδες συναυλίες, δεκάδες συνεργασίες, ενώ μαζί με τον αδελφό του ήταν αυτοί που, στα μέσα της δεκαετίας του ΄80, έφεραν στην ελληνική μουσική την μπαλάντα με την παρουσία έντονων ροκ στοιχείων, ανοίγοντας παράλληλα τον δρόμο σε αυτούς που σήμερα ονομάζουμε τραγουδοποιούς. Παράλληλα ο Πάνος Κατσιμίχας έχει κατορθώσει να κρατήσει μια συνεπή πορεία, η οποία σαφώς αναγνωρίστηκε από το κοινό και κάνει τον ίδιο σήμερα να δηλώνει ότι «σίγουρα άξιζε τον κόπο που ασχολήθηκα με τη μουσική και το τραγούδι.Εγινα καλύτερος άνθρωπος,έζησα και ζω με ενδιαφέροντα τρόπο.Λίγο είναι αυτό; ». Οχι, δεν είναι λίγο.