Ενδυματολογική πρόταση από τη Βαρκελώνη για τον χειμώνα 2008-2009, κατά τον οποίο προβλέπεται έξαρση των θερμοκηπιακών φαινομένων
Τα γραμμένα, ξεγράφτηκαν
Κάτω από την επίδραση δύο αστερισμών βρισκόμαστε τούτη την εποχή, ημερολόγιό μου, του Ασφαλιστικού και Του Ονόματος, και αυτό φέρνει μεγάλη σύγχυση και αμηχανία στους αστρολόγους αφού η φυσική τάξη του κόσμου προβλέπει μόνο ένας αστερισμός να καθορίζει την τύχη μας κάθε στιγμή – αν συνυπολογίσουμε το γεγονός πως και οι πλανήτες ατάκτως περιφέρονται εσχάτως, όλα είναι δυνατά τούτες τις ημέρες, τίποτα δεν είναι προκαθορισμένο, όλα τα γραμμένα ξεγράφτηκαν, όλα παίζονται, το κάθε αναπάντεχο μπορεί να συμβεί.
Ας πούμε, μπορεί η Μακεντονίγια να ονομαστεί Παιονία ή Βαρδαρία ή Δαρδανία ή Πελοπόννησος ή Κρήτη – τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί. Τα Σκόπια να ονομαστούν Αθήνα και η Αθήνα να μετονομαστεί σε Νέα Υόρκη. Μπορεί οι βιομήχανοι να αρχίσουν να διεκδικούν συντάξεις, και οι μισθωτοί να δηλώσουν ότι καθόλου δεν νοιάζονται για το Ασφαλιστικό διότι θα παντρευτούν πλούσιους/ες και όχι μόνο θα έχουν εξασφαλισμένα γεράματα αλλά θα σταματήσουν κιόλας αμέσως να δουλεύουν.
Μπορεί να έρθει η Καθαρά Δευτέρα κανονικά, μπορεί όμως αντ’ αυτής να ξημερώσει Δευτέρα του Θωμά και να έχουμε χάσει όλη τη Σαρακοστή και το Πάσχα. Μπορεί ο Βενιζέλος να ξυπνήσει αρχηγός του ΠαΣοΚ, μπορεί ο Κώστας Καραμανλής να βρεθεί καλογεράκι στο Αγιονόρος και ο Ζουράρις να εκλεγεί επιτέλους κάπου καθηγητής, σε επάρατο κολέγιο έστω, και να πάψει να είναι ψευδοκαθηγητής που καταγγέλλει το «ψευδοκράτος των Αθηνών», αν το Αριστοτέλειο τον ανακηρύξει επίτιμο διδάκτορα και αποκτήσει τα τυπικά προσόντα για τη θέση. Μπορεί ακόμη οι δυνάμεις αυτές να ικανοποιήσουν και άλλα απωθημένα – να κάνουν, ας πούμε, τον ατυχή Ανθιμο Ρούσα, πού δυο φορές έχασε την εκλογή, αρχιεπίσκοπο Αθηνών, ή έστω και Θεσσαλονίκης.
Κατά συνθήκην ψεύδη
* Οι συγκρούσεις των αστερισμών είναι βίαιες σαν τις συγκρούσεις των πολιτισμών ή των γαλαξιών που μας στέλνει φωτογραφίες τους το Χαμπλ: εξαπολύονται φανταστικές δυνάμεις που δεν ελέγχονται – άλλες καλές και άλλες κακές: σταμάτησε για δύο ημέρες η πτώση του Χρηματιστηρίου Αθηνών, αφού ήταν κλειστό λόγω απεργιών· Το Ονομα αντιθέτως δεν κατάφερε να κλείσει τα σχολεία αυτή τη φορά και έτσι η συμμετοχή στα πατριωτικά συλλαλητήρια ήταν πενιχρά – έγινε όμως το θαύμα η ψυχρή Κοντολίζα Ράις να συγκινηθεί και να συμπαρασταθεί στην ημετέρα θερμή Ντόρα Μπακογιάννη: «Μην εξωθήσουμε την Ελλάδα σε πολιτική αυτοκτονία» είπε στις Βρυξέλλες και όλοι οι νατοϊκοί υπουργοί Εξωτερικών δάκρυσαν. Η κυβέρνηση των Αθηνών ελπίζει βασίμως πλέον πως η Ελλάδα θα της μείνει στα χέρια από φυσικό θάνατο, για τούτο τροποποιεί το Ασφαλιστικό αδιαφορώντας για τους συνταξιούχους: η χώρα δεν θα φθάσει ως τη σύνταξη.
* Οι δύο διαδηλώσεις στη Θεσσαλονίκη, λοιπόν, δεν είχαν κρατική εγγύηση, δεν έκλεισαν οι δημόσιες υπηρεσίες για να διευκολυνθούν οι συμμετέχοντες να εκδηλώσουν ανεξόδως τον πατριωτισμό τους, οι φαντάροι δεν πήραν 48ωρες για να διαλαλήσουν ως τα πέρατα του κόσμου πως «μία είναι η Μακεδονία και είναι ελληνική» και έτσι το μόνο που έμεινε από αυτή που οργάνωσε η Παγκόσμια Επιτροπή Μακεδονικού Αγώνα στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο, που κάποτε το έλεγαν απλώς «Παλαί ντε Σπορ» ήταν η δήλωση του ψευδοκαθηγητή για το «ψευδοκράτος των Αθηνών» που έκανε τον νομάρχη Ζορό να αποχωρήσει, διασπώντας το υπό τον Ανθιμο Ρούσα μέτωπο της Δεξιάς του Κυρίου.
* Παγκόσμια Επιτροπή Μακεδονικού Αγώνα – βαρβάτο όνομα, το λες και γεμίζει το στόμα σου, μπουκώνει η ψυχή σου, ευφραίνεται το πνεύμα σου. Ανώτερος και από καθηγητής και αρχιεπίσκοπος, πλανητάρχης είσαι όταν ηγείσαι σε τέτοια επιτροπή – μπορεί και θεός, αν το παγκόσμιος έχει την παλιά καλή του έννοια και δεν αναφέρεται μόνο στα επίγεια. «Θέωση», μου φαίνεται, το λένε αυτό οι ορθόδοξοι και αρκεί να συγκροτήσεις επιτροπή με φίλους σου για να την επιτύχεις.
* Εκείνο που με παρηγορεί καμιά φορά είναι ότι θα μπορούσαν να είναι και χειρότερα τα πράγματα – ας πούμε το 1998 ή το 2008 να είχε εκλεγεί ο Ανθιμος Ρούσας αρχιεπίσκοπος αντί του μακαρίτη Χριστόδουλου Παρασκευαΐδη ή του Ιερώνυμου Λιάπη. Μπορεί δηλαδή να υπάρχει και θεία πρόνοια που να επεμβαίνει και να σώζει τους χριστιανούς από τα χειρότερα.
Μεγάλα και μικρά προβλήματα
Το άλλο συλλαλητήριο, στη Θεσσαλονίκη πάντα, ήταν της Ακρας Δεξιάς του Κυρίου – αυτό θα μείνει στην ιστορία για την καρατζαφέρειο αποστροφή: «Μου είπαν παλαιότερα στην Ευρώπη, όταν διεκδικούσα χρήματα για τους αγρότες, «όλο ζητάτε εσείς οι Ελληνες». Τους είπα «χρωστάτε τα δίδακτρα που σας μάθαμε γράμματα»». Δεν είναι συνέπεια της σύγχυσης που προκαλεί η σύγκρουση των Αστερισμών η καρατζαφέρεια τοποθέτηση, είναι πνευματική κληρονομιά – ο μακαρίτης αρχιεπίσκοπος το είχε διατυπώσει κάπως αλλιώς («εμείς χτίζαμε Παρθενώνες όταν εσείς ακόμα βαδίζατε με τα τέσσερα») αλλά είναι το ίδιο λαγαρό νόημα: στους Ελληνες οφείλουν τον εξανθρωπισμό τους οι Δυτικοί και ακόμα να τον ξοφλήσουν.
Η ευγενική Κοντολίζα θα έλεγε επί του θέματος «σσς… μην αντιλέγετε· είναι επικίνδυνο να φέρνεις αντιρρήσεις σε μανιακούς»· το ίδιο που είπε και στις Βρυξέλλες δηλαδή και θεωρήθηκε εθνική διπλωματική επιτυχία.
* Ρωτήθηκε για τα συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης ο Αλέξης Τσίπρας – και είπε τα εξής ευγενικά: «Οταν οι πολίτες βρίσκονται στο δρόμο είναι κάτι σημαντικό. Ελπίζουμε, όμως, να βρίσκονται στο δρόμο για τα μεγάλα προβλήματα… το ασφαλιστικό, την ακρίβεια, την ανεργία, τη φτώχεια και πολύ μετά βεβαίως έρχονται και τα λεγόμενα εθνικά θέματα».
Μου φαίνεται ότι είναι μεν νεαρός δεν είναι όμως τόσο ανόητος ο Αλέξης Τσίπρας ώστε να αγνοεί ότι ακόμη και οι φασίστες κατέβηκαν στους δρόμους για τα «μεγάλα προβλήματα» που περιγράφει και ότι επομένως δεν κρίνει κανείς μόνο τα αιτήματα αλλά και ποιος τα θέτει – άρα ο πρόεδρος του Συνασπισμού εγκρίνοντας το πεζοδρόμιο των παπάδων και του ΛΑΟΣ είτε είναι θύμα της σύγχυσης που προκαλεί η αποκλειόμενη κοσμολογικά πλην υπαρκτή εμπειρικά συνύπαρξη των αστερισμών, είτε κλείνει μάτι προς τους «πατριώτες» – αν είναι το δεύτερο, θα πάει μπροστά αυτό το παιδί, σίγουρα.
Ο Μάνος Λοΐζος δικαιώνεται
Ο Κώστας Καραμανλής δεν ξέρω αν θα πάει και άλλο μπροστά διότι πιστεύει πως έχει ήδη πολύ προχωρήσει: «Μια παρόμοια επιλογή θα συνιστούσε έσχατη ανευθυνότητα. Μια τέτοια επιλογή είναι για μένα αδιανόητη. Είναι πέρα για πέρα ξένη προς την πολιτική μου φιλοσοφία. Τη διαδρομή μου». Ομολογώ ότι δεν μου είναι σαφές ποια «διαδρομή» επικαλείται ο Πρωθυπουργός για να δικαιολογήσει γιατί μας έφερε τον αστερισμό του Ασφαλιστικού χωρίς να μας ρωτήσει: Ραφήνα – Μαξίμου; Μαξίμου – Βουλή; Πάρνηθα – Ολυμπία; Κουμπάροι – Ομόλογα; DVD – Φιλαράκια;
Υπάρχει και η πιο μακρόχρονη διαδρομή, Λίκνο καραμανλικό που τον λίκνιζε-Ηγεσία Νέας Δημοκρατίας που δεν την επηρεάζουν άστρα, πλανήτες ή αστερισμοί: ή είσαι πορφυρογέννητος ή δεν είσαι. Πού να ξέρουμε όμως εμείς οι κοινοί θνητοί τι είναι αδιανόητο για τους πορφυρογέννητους ώστε να καταλάβουμε τι εννοεί; Και το κακό είναι πως όλοι οι πολιτικοί φιλόσοφοι της εποχής του δεσποτισμού των δυναστειών, που θα μπορούσαν ίσως να μας φωτίσουν επί του θέματος, έχουν προ πολλού εκλείψει.
* Και μέσα σε αυτό το σκηνικό όπου οι ανεξέλεγκτες κοσμικές δυνάμεις Ασφαλιστικού – Ονόματος τα έχουν αναστατώσει όλα, ο Γιώργος Παπανδρέου έδωσε συνέντευξη προς όλα τα μέσα επικοινωνίας για να εξηγήσει ότι λάθος είχε καταλάβει, δεν τον υπονομεύουν αυτά, κάτι άλλο συμβαίνει και πάνε άσχημα τα πράγματα στο ΠαΣοΚ – αναζητείται ακόμη τι είναι αυτό το άλλο διότι η αίθουσα δεν είχε καθρέφτες να το δει.
* Είπε και άλλο ο πρόεδρος: «Οπως μου είπε μια νέα συντρόφισσα, «keep walking», θα συνεχίσουμε να περπατάμε. Και θα φτάσουμε». Μπορούμε να εικάσουμε πως αν τελικά αλλάξει όνομα και σύμβολα το ΠαΣοΚ για να αντιμετωπίσει τις αναποδιές, όπως επανειλημμένα έχει προταθεί, θα ονομασθεί Johny Walker· Black Label για τα μέλη, Red Label για τους φίλους. Και εκείνο το πολύ πολύ παλιό τραγούδι του Μάνου Λοΐζου με τους στίχους «θα τον μεθύσουμε τον ήλιο, σίγουρα ναι» και «θα τον τρελάνουμε τον φίλο, σίγουρα ναι» θα αποδειχθεί περισσότερο σωστό και από τις προφητείες του Νοστράδαμου – διότι αυτός για τις συγκρούσεις των αστερισμών δεν είχε ιδέα. Diodorus@tovima.gr
Το ίδιο λάθος κάνεις συνέχεια και είπα να σου δώσω τα φώτα μου: Το «μακεντόνσκι» είναι επίθετο και σημαίνει «μακεδονικός». Αυτό που υπονοείς, οι κάτοικοι της Μακεντονίγιας δηλαδή, ακούγεται στην ελληνική ως «Μακεντόντσι».
Κατωμακεδόνας, @yahoo.gr * * *
Πιστεύω ότι θα έπρεπε τουλάχιστον να σέβεσαι τον πολιτικό που πήρε το 1/3 των ψήφων του εκλογικού σώματος. Πέρα από όλα αυτά, θα μας λείψει και θα νιώσουμε την απουσία του σε πολύ λίγο, όταν θα εμφανιστεί – άμπρα κατάμπρα – το επόμενο σχέδιο επίλυσης του Κυπριακού. Ευτυχώς, βέβαια, που υπάρχουν και τα δημοψηφίσματα.
Λήδα – Λεμεσός * * *
Εσύ δηλαδή ποιος είσαι τελικά; Δεν πήρες και κανένα Πούλιτζερ. Γιατί κάποιος πρέπει να σε παίρνει σοβαρά δηλαδή;..
Panayioyou Kyriakos, @cytanet. com.cy * * *
Δεν το περίμενα, Διόδωρε, ότι θα έφτανε ποτέ η ώρα που θα θαύμαζα τη στάση της Ιεράς Συνόδου και θα απογοητευόμουν τόσο πολύ από τη θέση του Μίκη Θεοδωράκη.
Ελσα, @yahoo.gr
Ενα γρήγορο search στο Google με τον όρο Macedonia μπορεί να μπερδέψει ακόμη και Καρατζαφέρη, Παπαθεμελή, Ανθιμo: υπάρχουν 7 Μακεδονίες στην Αμερική (δύο στη Νέα Υόρκη και από μία σε Αλαμπάμα, Οχάιο, Αϊόβα, Ιλινόι και Τζόρτζια), μία στη Βικτόρια της Αυστραλίας, μία στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας και μία στο Τίμινς της Ρουμανίας. Αν είναι να διαπραγματευτούμε και με όλους αυτούς, τον βλέπω Φιλέα Φογκ τον Νίμιτς. Πάντως, εμένα όλη αυτή η πανηγυρτζίδικη διαπραγμάτευση για Το Ονομα μου μοιάζει «διπλωματία της πικραμένης πεθεράς»: είμαστε μία μέρα πριν από τα βαφτίσια, το μωρό έχει μεγαλώσει αρκετά ώστε κανείς πια δεν το φωνάζει «μπέμπη», όλοι ξέρουν το όνομα που θα πάρει και όμως… ακόμη και την τελευταία στιγμή η πικραμένη πεθερά εκεί… το γινάτι… έχει πάρει σβάρνα όλο το σόι και ψευτοκλαίει. «Μαρή συμπεθέρα Κοντολίζα, πες κι εσύ μια καλή κουβέντα του κουμπάρου σου του κυρ Νίμιτς να μην το βγάλουν έτσι το παιδί».
Μαρία Τρία…, Λευκωσία * * *
Κάτι σοβαρό συμβαίνει με το όνομα της Μακεδονίας: είδα τις προάλλες, σε όλα τα κανάλια, έναν Πόντιο ντυμένο Ζορό να δηλώνει πως η Μακεδονία έχει όνομα βέτο.
Δημήτριος Τσεχίας
