Μ ε δημόσιες παρεμβάσεις υπό τη μορφή άρθρων ή ομιλιών σε εκδηλώσεις στις οποίες καλείται θα εκδηλώνει το προσεχές διάστημα τους προβληματισμούς του ο κ. Κ.Λαλιώτης. Η οικονομική κρίση αφύπνισε τα αντανακλαστικά του και έσπασε μια μακρά περίοδο σιωπής. Με τις απόψεις που διατυπώνει σχετικώς με την ανάγκη ελέγχου των αγορών από το κράτος, αλλά και για την προοπτική της Κεντροαριστεράς, λαμβάνει μέρος στον άτυπο διάλογο που βρίσκεται σε εξέλιξη αυτό το διάστημα στο ΠαΣοΚ, αν και ο ίδιος δεν επιθυμεί καμία εμπλοκή στα εσωτερικά του κόμματος. Ωστόσο δεν αρνείται ότι έχει ανοίξει η συζήτηση. «Καλό είναι να υπάρχει μια αντιπαράθεση, μια σύγκρουση ιδεών. Η ομοιομορφία πρέπει να τελειώσει» επισημαίνει.

Η σύγκρουση δεν υπάρχει μόνο με τους οπαδούς της ελεύθερης αγοράς. Ο κ. Αλ.Παπαδόπουλος έχει διατυπώσει την άποψη- την οποία ασπάζονται και αρκετοί άλλοι- ότι στην Ελλάδα δεν μπορεί να λειτουργήσει ο κεϊνσιανισμός, καθώς δεν λειτούργησε ποτέ οργανωμένα κάποιο σύστημα ελεύθερων αγορών και ο καπιταλισμός ήταν κρατικοδίαιτος. Ο κ. Λαλιώτης, όμως, ο οποίος σημειώνει στο άρθρο του στα «Νέα Σαββατοκύριακο» ότι «όλοι πια ανακαλύπτουν,έστω καθυστερημένα τη σοφία και την οξυδέρκεια του Μαρξ,του Κέινς,του Γκαλμπρέιθ και άλλων επιφανών οικονομολόγων…» πιστεύει, όπως λέει, μιλώντας προς «Το Βήμα» ότι στην Ελλάδα εφαρμόστηκε ένας «Βαλκανοθατσερισμός» από τη ΝΔ και ότι «το θέμα δεν είναι ποιοι είναι κρατιστές και ποιοι είναι φιλελεύθεροι,αλλά ποιοι υπηρετούν τα δημόσια αγαθά και τα συμφέροντα των ελλήνων πολιτών».

Ο κ. Λαλιώτης στα γραπτά του αναφέρεται συνεχώς στη «συνθηκολογημένη Σοσιαλδημοκρατία», εννοώντας ότι έχει υποταχθεί στις απαιτήσεις της αγοράς. «Χρειάζεται ιδεολογική αντιπαράθεση. Οι νεοφιλελεύθεροι έχουν διαμορφώσει μια νομιμότητα που μοιάζει με μονόδρομο.Οποιος κινείται έξω από αυ τόν είναι αναχρονιστής». Ο κ. Λαλιώτης πιστεύει ότι η οικονομική κρίση τώρα ξεκίνησε και ότι θα φθάσει και στην Ελλάδα και θα διαμορφώσει τις συνθήκες για μια νέα πολιτική για την Κεντροαριστερά. «Σήμερα τι λέει η κυβέρνηση;» προσθέτει. «Να πουληθεί ο ΟΤΕ στην κρατική Deutsche Τelekom στο όνομα του αντικρατισμού.Ή να παραχωρηθούν τα λιμάνια σε κρατικά funds των Εμιράτων ή της Κίνας. Ας θυμηθούμε τι έγινε το 1993 όταν η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιχείρησε να βάλει στρατηγικό εταίρο στον ΟΤΕ, πουλώντας το 50% του μετοχικού του κεφαλαίου.Από τότε ως σήμερα πόσα κέρδισε το ελληνικό Δημόσιο από την ανάπτυξη του ΟΤΕ και πόσο θα ήταν το όφελός του αν είχε πουληθεί το 50% σε ιδιώτες; Αλλο παράδειγμα, το αεροδρόμιο των Σπάτων. Η ίδια κυβέρνησηείχε μονογράψει τη σύμβαση με τη Χόχτιφ στην οποία προβλεπόταν ότι οι Γερμανοί θα κατείχαν το 60% του μετοχικού κεφαλαίου- το ελληνικό Δημόσιο το υπόλοιπο 40%- και την εκμετάλλευση για 50 χρόνια.Με την επαναδιαπραγμάτευσητο Δημόσιο ανέκτησε το 55% και η περίοδος εκμετάλλευσης έγινε 30 έτη.Οι τράπεζες δεν έχουν καρτέλ;Για να μην επεκταθούμε στα Ταμεία και στα ομόλογα». Και καταλήγει με ένα ρητορικό ερώτημα: «Γιατί να πλουτίζουν μια χούφτα ιδιώτες και όχι το Δημόσιο και ο έλληνας πολίτης; Ποιος μπορεί να θέτει τέτοια ερωτήματα αν όχι η Κεντροαριστερά;». Στο άρθρο του ο κ. Λαλιώτης επισημαίνει ότι σε κάθε κοινωνία υπάρχουν πολλά ηφαίστεια με κοινωνική λάβα και πολιτική ενέργεια, που ύστερα από μια περίοδο ύφεσης και «ύπνωσης» έχουν ενεργοποιηθεί και είναι θέμα χρόνου πότε, πού και πώς θα εκραγούν. «Εχει σημασία προς τα πού κινείται το εκκρεμές, από ποιες πολιτικές δυνάμεις,για ποιες κοινωνικές δυνάμεις, με ποια προτάγματα,με ποιες ιδέες,αρχές και αξίες, με ποιους στόχους και σκοπούς». Επίσης, πιστεύει ότι το ρεύμα της πολιτικής αλλαγής αναζητεί την υπέρβαση της κρίσης «από τα κάτω,από τα Αριστερά και προς τα Αριστερά» και προτείνει ως αξιόπιστη λύση τη σύνθεση μιας πλουραλιστικής και ριζοσπαστικής Κεντροαριστεράς.