7.50 μ.μ. Πλησιάζουμε προς το Στάδιο από την πλευρά της οδού Βασιλέως Κωνσταντίνου. Κόσμος παντού και πολύς μάλιστα. «Τι λες, θα μας αφήσουν να μπούμε;» ρωτάει ο ένας εκ των δύο φίλων μπροστά μου που πηγαίνουν με γρήγορο βήμα προς το Καλλιμάρμαρο. «Δεν ξέρω, το βλέπω “χλωμό” με τόσο πολλούς αστυνομικούς» του απαντάει ο άλλος. Τι απέγινε άραγε; Η απάντηση στη συνέχεια.
8.10 μ.μ. Βασιλέως Κωνσταντίνου και Ερατοσθένους γωνία: ο «παράδεισος της μυρωδιάς»· ακριβούτσικος πάντως. Σουβλάκι καλαμάκι 300 δρχ., χοτ ντογκ 600 δρχ. «Εδώ το καλό καλαμάκι, φρέσκο, φρέσκο». Πιο δίπλα ένας αλλοδαπός τουρίστας το σκέφτεται: «Να πάρω ή να μην πάρω;» αναλογίζεται. Η θέση του είναι αρκετά δύσκολη γιατί δέκα μέτρα πιο πάνω κάποιος ψήνει καλαμπόκια. Τελικά αποφασίζει να μην το κάνει. Ο «σουβλατζής» τα έχει με την τύχη του: «Δεν αγοράζουν πια ρε Κώστα» λέει στον φίλο του που κάθεται λίγο παραπέρα. «Κάνε αυτό που κάνω εγώ συνάδελφε», φωνάζει ένας από απέναντι. «Ρίξ’ τα στη μισή τιμή, γιατί αλλιώς δεν θα βγεις» του προτείνει. Στις 9 μ.μ. ξαναπεράσαμε από το ίδιο σημείο. Σουβλάκι καλαμάκι 200 δρχ., χοτ ντογκ 450 δρχ. και ο κόσμος στον πάγκο περισσότερος. Ο συνάδελφος αποδείχθηκε καλός στο «μάρκετινγκ».
8.45 μ.μ. Ακριβώς δίπλα στο Στάδιο. «Εδώ η “κρύα βρύση”, το μπουκαλάκι το νερό μόνο 150 δρχ.» φωνάζει ο «νερουλάς» που σπάει πάγο και τον βάζει μέσα στο βαρέλι για να είναι «ανταγωνιστικός». Μια παρέα από παιδιά τον πλησιάζει για να αγοράσει. «Να πιούμε λίγο νεράκι να ξεδιψάσουμε φίλε» μου απαντάει ένας από την παρέα όταν τον ρωτώ αν του φαίνεται ακριβό. «Μισή ώρα γυρίζουμε γύρω γύρω για να μπούμε από κάπου να δούμε, αλλά τζίφος. Μας βγήκε η γλώσσα έξω».
9.15 μ.μ. Οδός Μάρκου Μουσούρου και Αρδηττού, Μετς. Μικροπωλητές με σημαίες, καπέλα και κασκόλ σε παρακαλούν να αγοράσεις «για την Ελλάδα», όπως λένε. Τι να κάνουν και οι γονείς, αναγκάζονται να αγοράσουν για τα καμάρια τους. Στους πάγκους βρίσκεις ό,τι θέλεις, από απλές ελληνικές σημαίες ως κασκόλ που γράφουν «φόρτσα Ελλάς» ή που εικονίζουν μια μπάλα του μπάσκετ και τη λέξη «Eurobasket». Μα δεν πέρασε ο ημιτελικός με τη Γιουγκοσλαβία;
9.40 μ.μ. Ηρώδου Αττικού και Βασιλέως Κωνσταντίνου. Παρέες με νεαρά άτομα, γονείς με μικρά παιδιά και τουρίστες που φωτογραφίζουν έχουν καταφέρει να εισχωρήσουν μέσα στον «απαγορευμένο» για λόγους ασφαλείας χώρο κοντά στο Στάδιο αφού τα μέτρα της Αστυνομίας χαλάρωσαν κάπως μετά την έναρξη της τελετής. «Θα το δούμε τουλάχιστον από εδώ» μονολογεί ένας από τους δύο νεαρούς που συναντήσαμε στην αρχή. «Παρακαλώ, μπορείτε να περάσετε έξω;» του λέει ένας αστυνομικός. «Μα ακόμη δεν μπήκαμε και πρέπει να βγούμε;». Τα παιδιά αλλά και οι τουρίστες αναγκάζονται να κάνουν ολόκληρο κύκλο για να ανεβούν στην οδό Ακαδημίας. «Από την Ηρώδου Αττικού απαγορεύεται» τους λένε οι αστυνομικοί. «Μα καλά, απαγορεύεται και να βγούμε;» ωρύεται ξανά ο νεαρός. Το «χλωμό» που λέγαμε πριν…
10 μ.μ. στην οδό Αραβαντινού. Ενας πλανόδιος πωλητής πουλάει γυαλιά ηλίου, 500 δρχ. το ζευγάρι. «Καλά, τέτοια ώρα και πουλάει γυαλιά;» φωνάζει μια κοπέλα στον φίλο της. Εκείνος την αποστομώνει: «Αν πουλούσε κιάλια θα ήταν χρησιμότερα, γιατί έτσι θα μπορούσαμε να δούμε και την τελετή». Δεν έχει και πολύ άδικο.
* Στις σελίδες Α36-43: Η μάχη των αθλητών.
