Ερχονταν δυο, έρχονταν τρεις αλλά ουδέποτε χίλιοι δεκατρείς. Και αφού οι πολιτικές προεκλογικές συγκεντρώσεις δεν φτουράνε πλέον, τι να κάνουν οι ταλαίπωροι υποψήφιοι, το έριξαν στα πάρτι και στις συγκεντρώσεις σε σπίτια ­ «Σας προσκαλούμε για ένα απεριτίφ. Θα μιλήσει και ο βουλευτής μας» ­ για να πλευρίσουν τους ψηφοφόρους. Τον τελευταίο μήνα βουλευτές και υπουργοί πήραν σβάρνα τα ξενυχτάδικα οργανώνοντας πάρτι και βραδιές στα μπουζούκια προσπαθώντας να πασπαλιστούν με λίγη από τη λάμψη μεγάλων ονομάτων της πίστας. Ματαίως, όπως δείχνει ο διάλογος μεταξύ του κ. Κ. Σκανδαλίδη και των καλεσμένων του σε γνωστό νυχτερινό κέντρο.


­ Για μένα ήρθατε εδώ ή για τον Σφακιανάκη;


­ Για τον Σφακιαναάκηηη…


­ Το ξέρω. Αλλά δεν με πειράζει, εγώ ήρθα εδώ για να σας συναντήσω και να μιλήσω ανοιχτά μαζί σας.


Η τάση των υποψήφιων βουλευτών να ακολουθούν την τακτική του Μωάμεθ που είχε βάλει στόχο να συναντηθεί πάση θυσία με το βουνό δεν είναι καινούργια. «Από την εποχή του… Μαυρογιαλούρου, είχε πάψει να είναι ελκυστικός ο τύπος του βουλευτή Καλοχαιρέτα», λέει ο κ. Πρ. Παυλόπουλος βουλευτής της ΝΔ.


* Οι «σύλλογοι των φίλων»


Από τότε ως σήμερα βέβαια ο εναλλακτικός τρόπος προσέγγισης των ψηφοφόρων έχει γίνει καθεστώς. Το νέο στην «επιδημία» των πάρτι δεν είναι ότι ο πολιτικός διάλογος μεταξύ των υποψήφιων και των πολιτών διεξάγεται με υπόκρουση τα φόρτε και τα πιάνο των τελευταίων λαϊκών σουξέ, αλλά ότι εφέτος ξεκίνησαν πολύ νωρίς. Ακόμη δεν έχει προσδιοριστεί η ημερομηνία των εκλογών αλλά κι αν αυτές γίνουν τελικά το Μάρτιο, τα πάρτι ξεκίνησαν πέντε μήνες πριν.


Το φαινόμενο έχει μεγαλύτερη ένταση στην Α’ και στη Β’ Αθηνών όπου μαίνεται αδυσώπητος ο πόλεμος μεταξύ γνωστών πολιτικών, ειδικά των δύο μεγάλων κομμάτων, για τη θέση στο ψηφοδέλτιο. Στον Πειραιά και την υπόλοιπη Ελλάδα εκτός από κάτι φιλικές διερευνητικές μικροσυγκεντρώσεις τα πράγματα είναι μάλλον «ψόφια».


Ο χρόνος, ως γνωστόν, είναι μια έννοια σχετική και υπάρχει η πιθανότητα να έχουν υποκύψει οι πολιτικοί στο ακόλουθο αξίωμα της επιστήμης της επικοινωνίας: «Για να έχεις καλύτερα αποτελέσματα θα πρέπει να οργανώνεις τέτοιες εκδηλώσεις σε ανύποπτο χρόνο». Σε ορισμένες περιπτώσεις συνδυάζεται με το άλλο δημοφιλές αξίωμα «βάλε άλλους να οργανώσουν την εκδήλωση για σένα» οπότε αναλαμβάνουν δράση οι φίλοι του υποψήφιου βουλευτή, οι οποίοι έχουν φτιάξει και σύλλογο με σφραγίδα όπως πχ. ο «σύλλογος φίλων Γεράσιμου Γιακουμάτου» ή ο «σύλλογος φίλων Χάρη Τομπούλογλου». Αυτοί οργανώνουν τις εκδηλώσεις με το πλούσιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα και οι τυχεροί προσκεκλημένοι παίρνουν φεύγοντας ως αναμνηστικό της βραδιάς ένα βιβλίο του βουλευτή τσάμπα. Τα οφέλη από την εφαρμογή των δύο αξιωμάτων είναι πολλαπλά. Ο υποψήφιος δεν εγείρει υποψίες ψηφοθηρίας, ξοδεύει όσα θέλει αφού δεν υπάρχει ο περιορισμός που ισχύει από την έναρξη της προεκλογικής περιόδου και ύστερα, και κυρίως ο κόσμος είναι διαθέσιμος αφού οι προσκλήσεις είναι ακόμη μετρημένες στα δάχτυλα.


Μετρημένες στα δάχτυλα; «Εννέα προσκλήσεις έλαβα σε διάστημα τριών εβδομάδων. Με έχει χάσει το σπίτι μου. Και δεν μπορώ να μην ανταποκριθώ γιατί είμαστε όλοι γνωστοί, αν δεν πας σε κάποιον παρεξηγείται. Και άντε να εξηγήσεις ύστερα ότι δεν υπήρχε πολιτική σκοπιμότητα» έλεγε σε φιλική συζήτηση στέλεχος του ΠαΣοΚ της Α’ Αθηνών. Κι αυτό δεν είναι τίποτε, γιατί απ’ ότι ακούγεται πάρα πολλοί βουλευτές ψάχνουν για να κλείσουν μπαρ ή κέντρο για πάρτι μέσα στον Ιανουάριο. Η τόση φούρια για πάρτι μάλλον εξηγείται εύκολα από την ύπαρξη δέκα και πλέον εταιρειών που ασχολούνται με την οργάνωση προεκλογικών εκστρατειών. Και οι campain managers καλά κάνουν και εφαρμόζουν τα θέσφατα της επιστήμης τους, οι υποψήφιοι όμως αφού πληρώνουν με το καλημέρα από 20 εκατ. έκαστος δεν θα ήθελαν μια πιο πρωτότυπη συνταγή επιτυχίας; Γιατί σύμφωνα με άλλο αξίωμα αν όλοι οι πολιτικοί κάνουν την ίδια περίοδο τα ίδια πάρτι, στις εκλογές αντί για τον κ. Σκανδαλίδη θα εκλεγεί στη Βουλή ο κ. Σφακιανάκης.


* Κουβεντούλα και βουτήματα


«Είναι αλήθεια ότι διανύουμε μια περίοδο που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί η ευτυχέστερη για τους πολιτικούς, το βασικό πρόβλημα είναι ότι βρίσκονται μπροστά σε ένα περιβάλλον που χαρακτηρίζεται ταυτόχρονα από την κρίση των πολιτικών αξιών αλλά και των πολιτικών σχέσεων. Μεταξύ των βουλευτών και των ψηφοφόρων δεν υπάρχει πλέον ο παραδοσιακός πελατειακός δεσμός, αλλά δεν υπάρχει και ένας πιο φρέσκος ιδεολογικός η προσωπικός δεσμός», επισημαίνει ο κ. Γ. Σεφερτζής σύμβουλος επικοινωνίας. «Προσπαθούν λοιπόν σήμερα οι υποψήφιοι βουλευτές να βρουν αγωνιωδώς τον τρόπο με τον οποίο θα προσεγγίσουν πιο αποτελεσματικά τους ψηφοφόρους. Υπάρχουν κυρίως δύο τρόποι που χωρίζουν και «ταξικά» τους υποψήφιους βουλευτές σε δύο κατηγορίες: Εκείνους που έχουν άμεση πρόσβαση στα ΜΜΕ και τους επιτρέπουν να δημιουργούν την επιθυμητή εικόνα και σε εκείνους που δεν έχουν ή έχουν σε μικρότερο βαθμό πρόσβαση και οι οποίοι γι΄ αυτό θα πρέπει να βρίσκουν άλλους τρόπους για να πετύχουν μαζικότερη επικοινωνία με το κοινό στο οποίο απευθύνονται. Ανεξαρτήτως αυτού η αλήθεια είναι ότι και οι δυο κατηγορίες έχουν απόλυτη ανάγκη την άμεση επικοινωνία την οποία κανένα ΜΜΕ δεν μπορεί να υποκαταστήσει. Ενας τρόπος να ικανοποιηθεί αυτή η ανάγκη είναι αυτού του είδους τα πάρτι, τα οποία επειδή ακριβώς είναι πάρτι και όχι κλασικού τύπου πολιτική συγκέντρωση είναι ελκυστικότερα ως τόπος συνάντησης με τους ψηφοφόρους. Στην πραγματικότητα αυτό που συμβαίνει είναι ότι μετατρέπεται η πολιτική επικοινωνία σε κοινωνικό χάπενινγκ με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για τη χαλαρότητα των σχέσεων μεταξύ ψηφοφόρων και υποψηφίου».


Βέβαια δεν έχουν χαθεί κι αυτοί που αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό τα πάρτι.


«Δεν νομίζω ότι αυτές οι μαζικές εκδηλώσεις αποφέρουν καρπούς. Περισσότερο σαν μια τυπική υποχρέωση το αντιμετωπίζουν όσοι πάνε, παρά σαν μια ουσιαστική συνάντηση» λέει ο βουλευτής του ΠαΣοΚ κ. Ν. Αλευράς.


«Εντάξει το πάρτι είναι πιο ζωντανό από ότι μια τυπική πολιτική συνάντηση, αλλά μαζεύεται πολύς κόσμος, όρθιοι οι περισσότεροι, δεν μπορείς να κουβεντιάσεις…. Ούτε αποκτούμε έτσι διαύλους επικοινωνίας με τους νέους, αφού οι μόνοι νέοι που έρχονται είναι οι οργανωμένοι. Τους άλλους δεν τους ξέρουμε και ούτε αυτοί ενδιαφέρονται για μας. Εγώ προτιμώ ολιγομελής συγκεντρώσεις σε ταβέρνες ή σε σπίτια και επαφή με τον κόσμο στις γειτονιές».


Σας πήρα για μία «καλησπέρα» Οι αίθουσες και τα έξοδα



Δεν είναι μόνο τα πάρτι. Της μόδας έχουν γίνει και οι εκδηλώσεις και τα τραπέζια που οργανώνουν πολιτικοί σε πρωταθλητές, ειδικά στην ομάδα της άρσης βαρών η οποία είναι ιδιαίτερα αγαπητή στους Ελληνες. Και βέβαια από εδώ και πέρα αρχίζει η εποχή της διανομής φυλλαδίων με φωτογραφίες της δραστηριότητας του υποψηφίου, οι συγκεντρώσεις σε σπίτια ανθρώπων με επιρροή ή οι συνεστιάσεις στις οποίες οι παρευρισκόμενοι έχουν πληρώσει τσουχτερή πρόσκληση για να χρηματοδοτήσουν την εκστρατεία του «δικού τους ανθρώπου», εκδήλωση που γίνεται δεκτή με όλο και λιγότερο ενθουσιασμό από τον κόσμο. Σε αυτή την περίπτωση ο ενδιαφερόμενος ανάλογα με την αίθουσα που έχει κλείσει πληρώνει από 300.000 δρχ. και πάνω και περίπου 100 δρχ. για κάθε πρόσκληση συν τα έξοδα αποστολής. Για να βγάλει κέρδος από αυτό υπολογίστε πόσους καλεσμένους χρειάζεται. Σε αρκετές περιπτώσεις, βέβαια, αν ο ιδιοκτήτης του καταστήματος είναι φίλος του πολιτικού είτε οργανώνει τη βραδιά επωμιζόμενος όλα τα έξοδα είτε πληρώνει ο υποψήφιος το πρώτο ποτό (ο γύφτος!) και οι καλεσμένοι του τα υπόλοιπα.


Παρά τις βραδινές εξόδους οι πολιτικοί αυτή την περίοδο διαβάζουν πολύ. Το μπεστ σέλερ στον κύκλο τους είναι ο τηλεφωνικός κατάλογος. Και αυτό γιατί ένας εξίσου διαδεδομένος τρόπος για να έλθουν σε απευθείας επαφή με τους πιθανούς ψηφοφόρους τους είναι να τηλεφωνούν οι συνεργάτες τους στα σπίτια μελών του κόμματος, ψηφοφόρων και μη, για να ζητήσουν τη γνώμη τους σχετικά με κάποιο θέμα της επικαιρότητας ή ενός σχεδίου του υποψηφίου ή απλώς για να τους πληροφορήσουν ότι ο βουλευτής τους σκέφτεται. Αθεράπευτα ρομαντικοί, ορισμένοι εξ αυτών, επιμένουν στο άσμα «μια καλημέρα είναι αυτή, πες την κι ας πέσει χάμω…» και τηλεφωνούν μόνο και μόνο για να πουν την καλημέρα ή την καλησπέρα τους. Η ανταπόκριση του κόσμου σε αυτή την ευγενική χειρονομία φαίνεται από το ακόλουθο περιστατικό, το οποίο διηγείται μέλος του ΠαΣοΚ και που για ευνόητους λόγους δεν επιθυμεί να μιλήσει επωνύμως: «Χτυπάει το κινητό μου προχθές το απόγευμα και ακούω τη μητέρα μου αναστατωμένη να μου λέει, παιδί μου πήρανε από το γραφείο της κυρίας Ανουσάκη για να μας πουν την καλησπέρα της και ύστερα μας το κλείσανε. Μήπως σε ήθελαν κάτι και δεν το κατάλαβα;».