Αποκαλυπτική συνέχεια για τα περί λογοκρισίας των απόψεων που θίγουν την αριστερή ιδεολογία και καταδικάζουν την αντιδημοκρατική έως εγκληματική συμπεριφορά των εκφραστών της και στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού, αλλά και στις όντως δημοκρατικές χώρες, όπου ανεμπόδιστα δραστηριοποιούνται και ψευδολογούν αναισχύντως.
Το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (Ελσίνκι Γουότς), αναφερόμενο στις καταγγελίες μου ότι η διάσημη και υπό κατασκευή χολιγουντιανή ταινία «Το μαντολίνο του Λοχαγού Κορέλι» λογοκρίθηκε αδίστακτα στην ελληνική της μετάφραση, αλλά και στην κινηματογραφική εκδοχή του μυθιστορήματος, για να μην πληροφορηθούν οι έλληνες αναγνώστες, αλλά και οι ανά τον κόσμο θεατές, κάποιες σκοτεινές πτυχές της ιστορίας του ΕΑΜ κατά την Κατοχή, μου αποκαλύπτει τα εξής:
«Και εμείς είμαστε πραγματικά οργισμένοι με την αλλοίωση της ελληνικής μετάφρασης του «Μαντολίνου» γιατί έγινε με την πλήρη συμφωνία του συγγραφέα (και όχι εν αγνοία του, όπως εγώ έγραψα στο «Βήμα» της 9.6.2000). Αυτό αποδεικνύεται από συνέντευξή του στους «Sunday Times» της 4.6.2000. Και το έκανε προφανώς για να αυξήσει τα έσοδά του από τις πωλήσεις στην Ελλάδα και να μπορέσει να γυριστεί το έργο στην Κεφαλλονιά. Και έγινε με παραπλανητικό τρόπο, αφού το γεγονός της διόρθωσης, μέχρις ενός σημείου θεμιτό, δεν αναφέρθηκε στην ελληνική έκδοση». Και καταλήγει η επιστολή του Ελσίνκι Γουότς: «Δεν πρόκειται όμως για λογοκρισία, αλλά για απληστία και συμφέροντα».
Περίεργο το συμπέρασμα. Η λογοκρισία επεβλήθη από την πανίσχυρη πάντα στον τόπο μας αριστερή ιδεολογία και από τη φροντίδα των «προοδευτικών» συγγραφέων της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, που έχουν επιτύχει να εμφανίζουν ως αγώνες υπέρ της δημοκρατίας ακόμη και την ένοπλη και αιματηρή προσπάθεια του ΚΚΕ, σε συνεργασία με τις σλαβικές χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού, να επιβάλουν και στην Ελλάδα το στυγνό μονοκομματικό ολοκληρωτικό καθεστώς του ανατολικού μπλοκ και να αποσπάσουν την Ελληνική Μακεδονία για να δημιουργηθεί η Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας υπό τον έλεγχο της Κομμουνιστικής Διεθνούς και του Τίτο προ της αποσκιρτήσεώς του από το Ανατολικό μπλοκ, που ήλεγχε η Μόσχα. Το ότι δέχθηκε να αυτολογοκριθεί και ο συγγραφέας του «Μαντολίνου» Λουί ντε Μπερνιέ δεν διαψεύδει το γεγονός της επιβληθείσης από την Αριστερά λογοκρισίας. Απλώς αποδεικνύει ανάλογη έλλειψη ήθους και από μέρους του και απληστία χάριν της οποίας δέχεται να αυτολογοκριθεί για να εισπράξει περισσότερα χρήματα.
Αλλά, ως φαίνεται, η εν Ελλάδι λειτουργούσα αριστερή λογοκρισία δρα αποτελεσματικά σε κάθε χώρο και με κάθε ευκαιρία. Σε σχετική ανάλυση της Εφημερίδας του Κέντρου Σοσιαλιστικών Μελετών διαπιστώνεται ότι «σε ορισμένους κύκλους επιβιώνει πλήρως ως σήμερα μια υποδόρια ιδεολογική τρομοκρατία, που εξωθεί σε αυτολογοκρισία ακόμη και άτομα που δεν έχουν παραιτηθεί της ελευθεροφροσύνης τους, αλλά για κακή τους τύχη εξαρτώνται από το πνευματικό κατεστημένο». Και προσθέτει η εν λόγω εφημερίδα: «Ισως μάλιστα αυτή να είναι η αιτία για τις ελάχιστες συγκριτικά τηλεοπτικές μεταδόσεις, μάλιστα δε μόνο τα τελευταία χρόνια, μιας από τις καλύτερες ταινίες του ημετέρου Κώστα Γαβρά, της κινηματογραφικής μεταφοράς του αυτοβιογραφικού έργου του Τσέχου Αρθουρ Λόντον «Η ομολογία» (στην οποία περιγράφεται πώς αποσπώντο στις «δημοκρατίες» του υπαρκτού σοσιαλισμού οι ομολογίες δήθεν ενοχής των αμφισβητιών του καθεστώτος). Σε αυτό δε οφείλεται αναμφίβολα ο ευνουχισμός (από την κρατική μας νομίζω τηλεόραση) της τηλε-βιογραφίας του σουηδού διπλωμάτη Βάλενμπεργκ. Και ασφαλώς αυτή βρίσκεται πίσω από το κόψιμο, όχι μόνο από τα κρατικά, αλλά και από τα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια, της κινηματογραφικής μεταφοράς του βιβλίου του Νίκου Γκατζογιάννη «Ελένη», όταν και οι πιο απίθανες ταινίες επαναλαμβάνονται για πολλοστή φορά».
Αλήθεια, τι λέει για όλα αυτά ο και με δικαστική απόφαση προστατευθείς στο να γράφει ό,τι του κατεβεί κ. Ανδρουλάκης; Αν μπορεί βέβαια για λίγο να διακόψει το μέτρημα των πολλών εκατομμυρίων που του απέφερε η διαφήμιση την οποία αθελήτως έκαναν στο βιβλίο του οι απερίσκεπτοι διώκτες του και για την οποία θα όφειλε δημόσια να εκφράζει την ευγνωμοσύνη του αντί να εξακολουθεί να εμφανίζεται ως καταδιωκόμενος για τις ιδέες του.
Ο κ. Γιάννης Μαρίνος είναι ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας.
