Στη σήραγγα του χρόνου οι σχεδιαστές προτείνουν ενδυματολογικά για εφέτος την άνοιξη δεκαετία του ’70. Ή μάλλον ένα μέρος της: της ροκ τραγουδίστριας
Τις πασαρέλες της Ann Demelemester διασχίζουν αγοροκόριτσα με κατεβασμένο το κεφάλι, μαύρα αχτένιστα μαλλιά, γερμένους ώμους, λευκά πουκάμισα με στενές μαύρες γραβάτες, στενά παντελόνια και χέρια στις τσέπες. Τι μας θυμίζουν… Ε, μα βέβαια, όλα αυτά τα ανεμικά ανδρόγυνα πλάσματα μοιάζουν με κόρες της Πάτι Σμιθ. Στην Anna Sui τα κορίτσια στις πασαρέλες έχουν πρότυπο τη Στίβι Νικς και την Κόρτνεϊ Λοβ. Η Martine Sitbon και o Jean Colonna θυμούνται την Τζάνις Τζόπλιν, όπως αυτή ενσαρκώθηκε στον κινηματογράφο από την Μπετ Μίντλερ.
Ο Michael Kors και ο Carl Lagerfeld φοράνε στα μοντέλα τους περούκες α λα Σούζι Σιου. Η Betsy Johnson θυμάται τη Μαντόνα της εποχής του Like a virgin. Αποτέλεσμα: η μόδα νοσταλγεί τις γυναίκες των μέσων της δεκαετίας του ’70 ή των αρχών του ’80, φλερτάροντας με το προσωπικό τους στυλ.
Γυναίκες σαν την Πάτι Σμιθ, την Κρίσι Χάιντ, την Ντέμπι Χάρι και, πιο πρόσφατες, σαν τη Μαντόνα και την Κόρτνεϊ Λοβ γίνονται σημείο αναφοράς και η γκαρνταρόμπα τους αντιγράφεται ασύστολα από τους σχεδιαστές.
Το μήνυμα είναι ιδρώτας, σεξ, κακή συμπεριφορά. Οι ντιζάινερ που ήταν νεαροί τη δεκαετία του ’70 και του ’80 φέρνουν τα είδωλά τους στη μόδα και καλούν τους σημερινούς τινέιτζερ όχι ακριβώς να αντιγράψουν τα ρούχα όσο να υιοθετήσουν μια περισσότερο ανοιχτή άποψη για το στυλ. Ταυτόχρονα οι σχεδιαστές αποτίουν και ένα φόρο τιμής σε αυτές τις γυναίκες που απελευθέρωσαν τη μόδα από τα στεγανά της και άνοιξαν τον δρόμο σε αυτή την ενδυματολογική ελευθερία που κυριαρχεί σήμερα.
Δεν είναι η πρώτη φορά όπου οι σχεδιαστές φέρνουν την επιθετική στάση του ροκ στη μόδα. Από τις αρχές του ’90 ως σήμερα έχουν κάνει πολλές απόπειρες για να επιβάλουν αυτό το στυλ. Οπως την άνοιξη του ’93, όταν πρότειναν καμπάνες. Οπως το ’94, όταν έγινε μια απόπειρα με την επιστροφή του πανκ, που κατέληξε σαν ύβρις στο πρωτότυπο. Τώρα, στη φετινή απόπειρά τους, υπάρχει περισσότερη ειλικρίνεια σε αυτή τη νοσταλγική διάθεση; ή απλώς ήρθε η σειρά των μεγάλων ηρωίδων της μουσικής να πουληθούν ως στυλ στο μεγάλο ενδυματολογικό σουπερμάρκετ;
