«Για να γίνεις καλός γκολκίπερ πρέπει πρώτα να είσαι καλός ποδοσφαιριστής» λένε οι ειδήμονες. Παραφράζοντάς το θα έλεγα ότι για να γίνεις καλός συγγραφέας πρέπει πρώτα να είσαι καλός αναγνώστης. Και απ’ ό,τι φαίνεται ο 35χρονος Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος, προτού εκδώσει βιβλίο, διάβασε πολλά, μα πάρα πολλά και καλά βιβλία, αποκτώντας μια πανοπλία προστασίας από την κακή λογοτεχνία και τον πολτό της παραλογοτεχνίας που μας πλημμυρίζει. Το πρώτο του βιβλίο, που εξέδωσε πρόσφατα, η Μικρά Ικαρία, είναι ένας μικρός θησαυρός με κεντρικό θέμα το βιβλίο, την ανάγνωση και τους συγγραφείς αλλά και τον έρωτα, τις ανθρώπινες σχέσεις, τον κόσμο των συναισθημάτων και το ταξίδι που λέμε ζωή. Νομίζω ότι ο Γιαννακόπουλος ήταν συγγραφέας και δεν το ήξερε. Εικάζω ότι όλα αυτά τα χρόνια, από τότε που ξεκίνησε το «επάγγελμα» του αναγνώστη και μερικά βιβλία τον συντρόφευαν διά βίου, έγραφε μέσα του αυτό το βιβλίο το οποίο κάποια στιγμή βγήκε στον αφρό των εκδοτικών ημερών.


H Μικρά Ικαρία χωρίζεται σε τέσσερις ενότητες – «Αθήνα», «Ικαρία», «Πύλος» και «Τελωνείο» – που είναι, όπως φαίνεται, τόποι (με την εξαίρεση του «Τελωνείου») όπου έζησε ο συγγραφέας. Αλλά ακόμη και το «Τελωνείο» μπορεί να εκληφθεί ως τόπος όχι μόνο συνοριακός αλλά και ως περιοχή μιας εσωτερικής μετανάστευσης, μιας προσωρινής διαμονής μερικών ωρών όπου αλλάζουμε «ψυχολογία», ένας τόπος συνεχών αποχαιρετισμών και αδιάκοπων «hello», που μας κάνει να επιχειρούμε τον απολογισμό των αφίξεων και των αναχωρήσεων.


Στην «Αθήνα» έχουμε περιδιαβάσεις και περιπλανήσεις στο κέντρο της πόλης, όπου ο συγγραφέας πότε σε ένα παγκάκι στη Ζωοδόχο Πηγή, πότε στην πλατεία Κλαυθμώνος, πότε στα Εξάρχεια ή στην Ακαδημίας, βλέπει τη ζωή ως μια σύνθεση ανθρώπων, συναντήσεων, αναγνώσεων, ερώτων, παρατηρήσεων, περιπετειών, βλεμμάτων, στοχασμού, μια σύνθεση real και unreal, με στοιχεία ένθετης αυτοαναφορικότητας και εκρηκτικής ερωτικής διάθεσης. Ο Γιαννακόπουλος ταξιδεύει σε όσα βλέπει αλλά πάντοτε μέσα από κείμενα που του προκαλούν μέγιστο ενδιαφέρον και τα οποία μοιράζεται μαζί μας αποσπασματικά. H «Ικαρία», όπου πέρασε δέκα μήνες, ξεκινά με το ταξίδι στο πλοίο της άγονης γραμμής και τον ίδιο να ταξιδεύει με τους επιβάτες και τη μοναξιά του. Στο νησί, με μουσική που «παίζει» μέσα στο μυαλό του και με την αχώριστη συντροφιά των βιβλίων που κουβαλά σε μια βαλίτσα, περνά μέρες και νύχτες αναστοχασμού και ρεμβασμού, αγάπες και νοσταλγίες, μέσα από ένα πρίσμα προθέσεων και συναντήσεών του με συγγραφείς που αγαπά, φτιάχνοντας έναν βιότοπο ανάγνωσης με τον οποίο συνάπτει μια οργανική σχέση. H ίδια αναγνωστική πτήση και στις ακρογιαλιές της «Πύλου» σε μια σύντομη αναγνωριστική βόλτα λίγων ημερών, με βιβλία και λετριστικά κύματα αναφορικότητας, με σχολιασμούς βιβλίων, με στοίβες χαρτιών και σημειώσεων και τον Γιαννακόπουλο να ανακατεύει την τράπουλα των αγαπημένων του συγγραφέων.


H Μικρά Ικαρία είναι ένα δοκιμιακό – ημερολογιακό ταξιδιογράφημα αλλά και ένα αφήγημα με ποιητικό οξυγόνο, είναι ένα όχημα μέσω του οποίου μεταφερόμαστε στον κόσμο των συγγραφέων που αγάπησε κατά την εφηβεία του ο συγγραφέας και που εξακολουθεί να αγαπά. Παραθέτοντας περικοπές από έργα πολλών καλών συγγραφέων, Ελλήνων και ξένων, στη Μικρά Ικαρία του ο Γιαννακόπουλος μας προσφέρει έναν προσωπικό, λογοτεχνικό – ταξιδιωτικό χάρτη υψηλής ευκρίνειας. Δέκτης και πομπός λογοτεχνικών ερεθισμάτων, η Μικρά Ικαρία είναι η ίδια η δημιουργική ανάγνωση ως μεταφορά και ένα συμβολικό εγχειρίδιο αναγνωστικής απόλαυσης.


Ο κ. Ντίνος Σιώτης είναι ποιητής, συνεκδότης της λογοτεχνικής επιθεώρησης «(δέ)κατα».