Ο δρόμος της γοργόνας, το τέταρτο μυθιστόρημα της Σαραντίτη, είναι στρωμένος με μυρωδιές μύθων, μαγείες, θρύλους, παραμυθένια ανταμώματα και τη μακρινή ατμόσφαιρα της ελληνικής επαρχίας της δεκαετίας του ’50. Πρωταγωνίστρια η Ροζίνα, ένα εικοσάχρονο πλάσμα από τη Βενετία, που «ναυαγεί» ενώ έρχεται στην Ελλάδα. Ενα από τα μυστικά όπλα της Ροζίνας είναι να «επιπλέει στο νερό» -χάρισμα που κληρονόμησε από τους προγόνους της γονδολιέρηδες της Βενετίας και το οποίο από ναυαγό τη μεταμόρφωσε σε γοργόνα. Τα φιλόξενα κύματα την έβγαλαν στην Πλάκα της Μυριάνθης, στην περιοχή Ροδονέρι της Πελοποννήσου. H ικανότητα της Ροζίνας να επιπλέει στο νερό θα της δώσει το όνομα γοργόνα, όνομα που πήρε από τους ντόπιους αφού την «είδαν» με τα ίδια τους τα μάτια να περπατά στα κύματα. Είναι μια γοργόνα πανέμορφη με μάτια στο χρώμα της θάλασσας, μαλλιά ολοπόρφυρα και καρδιά που παίρνει εύκολα φωτιά απ’ την αγάπη. Εξαντλημένη η γοργόνα, με το που τη βγάζουν τα κύματα στις ακτές της Πελοποννήσου ξεψυχά. Αλλά την ώρα που παραδίδει το πνεύμα, λίγο πιο πέρα γεννιέται ένα κοριτσάκι. Το κοριτσάκι αυτό είναι ο καρπός του Πάνου και της Αριστέας, ένα κοριτσάκι με τα καταγάλανα μάτια της Ροζίνας. Θα την ονομάσουν Βενετία και θα της δώσουν το παρατσούκλι «η εκλεκτή των μελισσών». Τώρα το αν η Βενετία είναι το alter ego της Ροζίνας, η συγγραφέας το αφήνει στον αναγνώστη να το κρίνει.
Αφηγήτρια είναι η αδελφή της Αριστέας, της μητέρας του νεογέννητου, που τότε, το 1956, ήταν εξάχρονο κοριτσάκι. Πατέρας της Βενετίας ο Πάνος, ναυτικός που έχει παλέψει με τα σαράντα κύματα της ζωής σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Μέσα από τις σκοτούρες μιας οικογένειας, από τις ιδιοτροπίες της φύσης, από παροδικές αμνησίες, από ταξίδια ανά την υφήλιο και από τους λαβυρινθώδεις δρόμους της ζωής βγαίνει μια όμορφη ιστορία που αντηχεί φτερουγίσματα θλίψης αλλά και σκιρτήματα χαράς.
H χαμένη Μερσέδες
H Σαραντίτη με εκπληκτική περιγραφική δεινότητα μας ξεναγεί μέσω της οικογενειακής σάγκας ανά τον κόσμο, μας μεταφέρει από την Πελοπόννησο στη Βενετία και μετά στη Γένοβα, στο Σαν Φρανσίσκο, στο Παρίσι, στον Πειραιά, στη Θεσσαλονίκη, στην Κρήτη και μετά στην Αργεντινή, όπου παρακολουθούμε έναν ναυτικό να ψάχνει τον χαμένο του έρωτα, την τραγουδίστρια Μερσέδες Ινχενιέρα. Βλέπουμε την αφηγήτρια να ξετυλίγει τον μίτο της μέσα από αναμνήσεις, μέσα από αλλόκοτες ιστορίες, μέσα από περιπλανήσεις στο παρελθόν, μέσα από συναντήσεις με πρόσωπα σαγηνευτικά. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα μη γραμμικό, με τίποτε το περιττό, με παράλληλες αναγνώσεις, με πρόσωπα και γεγονότα που στηρίζονται σε ό,τι έχει διασωθεί από τη λήθη. Για έναν μύθο καλοειπωμένο, όπου το φανταστικό παρεισφρέει στο πραγματικό και η συνιστώσα τους παραπαίει ανάμεσα στο ονειρικό σύμπαν της Βενετίας και στον σκληρό κόσμο των ανθρώπινων σχέσεων.
Το μυθιστόρημα «κλείνει» με μια επιστροφή στην πηγή, τη Βενετία, απ’ όπου ξεκίνησαν όλα, και με μια πυρκαϊά που οδηγεί στον θάνατο την ανιψιά της αφηγήτριας. Και ο αναγνώστης κλείνει την τελευταία σελίδα του βιβλίου χορτασμένος, με την αίσθηση ότι απήλαυσε ως τη μικρότερή του λεπτομέρεια τον μυστηριακό και σαγηνευτικό κόσμο της Σαραντίτη.
Ο κ. Ντίνος Σιώτης είναι συνεκδότης του περιοδικού «(δέ)κατα»
