Η εφημερίδα Ελληνικόν Μέλλον εκδόθηκε τον Σεπτέμβριο του 1932 από τον Νίκο Ευστρατίου μετά την αποχώρησή του από την Ελληνική της οποίας ήταν ιδρυτής. Μεγάλου σχήματος, χρησιμοποιούσε εκτενώς την εικόνα (φωτογραφίες, έγχρωμα σχέδια, γελοιογραφίες και σχεδιαγράμματα), ενώ στα πρωτοσέλιδά της κυριαρχούσαν οι πηχυαίοι τίτλοι. Προκειμένου να αυξήσει την κυκλοφορία της πρόσφερε ποικίλα δώρα: βιβλία, λαχεία με πλούσια χρηματικά ποσά, σπίτια (στις 14.3.1933 υποσχόταν στους αναγνώστες ένα σπίτι ανά δίμηνο). Το 1935 διέθετε αεροπλάνο και ασύρματο.
Πολιτικά η εφημερίδα υποστήριξε φανατικά τον θεσμό της βασιλείας και το Λαϊκό Κόμμα του Παναγή Τσαλδάρη, καλλιεργώντας διχαστικές λογικές, τις οποίες άλλωστε ευνοούσαν οι καιροί. Αντιδρώντας στην άρνηση του Σπύρου Μερκούρη να είναι υποψήφιος στις εκλογές της 5ης Μαρτίου 1933 διακήρυσσε: «Κάτω οι πουλημένοι εις τας εκλογάς της πέμπτης Μαρτίου. Θα νικήσωμεν διότι αλλέως θα διχάσωμεν και ημείς αυτήν την φοράν την Ελλάδα» (2.2.1933). Μεγαλύτερους κινδύνους για την Ελλάδα θεωρούσε τον βενιζελισμό και τον κομμουνισμό. Σχολιάζοντας την «ιστορικήν απόφασιν» του Στρατοδικείου που καταδίκασε σε θάνατο τον Βενιζέλο σχολίαζε: «Ας ευχηθώμεν και ας ελπίσωμεν ότι δεν θα λείψουν οι πατριώται Ελληνες, οι οποίοι θα αναλάβουν της ιστορικής αποφάσεως την εκτέλεσιν» (6.5.1935), ενώ μετά τη δημοσίευση του συμφώνου Σοφούλη – Σκλάβαινα τον Απρίλιο του 1936 προέτρεπε στην κήρυξη στρατιωτικής δικτατορίας. Για τους λόγους αυτούς η εφημερίδα καταφερόταν επίσης εναντίον των προσφύγων. Στις 8.2.1936 καλούσε τους γηγενείς, που ζούσαν σε πλήρη ένδεια επειδή «έτυχε να μην είναι ούτε βενιζελικοί, ούτε πρόσφυγες», να οργανωθούν και να διεκδικήσουν τα ίδια προνόμια που απολάμβαναν «τα λεφούσια και οι σαρικοφόροι και οι τουρκόφωνοι και όλη εκείνη η Σπινιαλόγκα των συνοικισμών» και πρότεινε να δοθούν στους γηγενείς, στους εργάτες και στους παλιούς πολεμιστές 2.935 «μέγαρα» που προορίζονταν για τους πρόσφυγες. Στην ύλη της εφημερίδας αποτυπώνεται επίσης η καθημερινή ζωή όπως αυτή διαμορφώθηκε στη διάρκεια του Μεσοπολέμου με τις νέες τάσεις στη μόδα, στην ψυχαγωγία και στα ήθη.
Στην περίοδο της μεταξικής δικτατορίας, όπως όλες οι εφημερίδες, εξυμνούσε το καθεστώς και παρακολουθούσε την πορεία των διεθνών γεγονότων. Στη διάρκεια του πολέμου του 1940-1941 συμμετείχε, όπως όλος ο Τύπος, στην αγωνιστική έξαρση της περιόδου καθιερώνοντας το περίφημο ΟΧΙ με το ομώνυμο άρθρο του Ευστρατίου στο φύλλο της 30.10.1940. Η εφημερίδα διέκοψε την έκδοσή της στις 29.4.1941 και επανεκδόθηκε για λίγο την περίοδο 1945-1946, οπότε και σταμάτησε οριστικά. Στο Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο υπάρχουν τα φύλλα των ετών 1933-1940.
