ΠΕΡΙΠΛΑΝΩΜΕΝΟΣ στο τετράγλωσσο site του βελγικού κράτους, στο Παγκόσμιο Διαδίκτυο, δεν μπορώ να βρω ουσιαστικές πληροφορίες για τα μολυσμένα με την καρκινογόνο διοξίνη τρόφιμα. Από τις λίγες γνώσεις που έχω και από την πληροφόρηση που παίρνω (την ψύχραιμη, όχι την υστερική πληροφόρηση), αντιλαμβάνομαι ότι η διοξίνη (και Θεός ξέρει πόσες άλλες επιβλαβείς ουσίες) προστίθεται στη διατροφική αλυσίδα ως αποτέλεσμα παράλειψης ελέγχων από πλευράς κράτους προς τις επιχειρήσεις παραγωγής ζωικών τροφίμων. Από πλευράς επιχειρήσεων, κατανοητό. Στόχος τους η μεγιστοποίηση του κέρδους με όσο το δυνατόν χαμηλότερο κόστος. Αρωγός των επιχειρηματικών επιδιώξεων οι «εκπτώσεις» στο ευρωπαϊκό όραμα των πολιτών από πλευράς κρατών. Βλέπετε, ο οικονομικός ανταγωνισμός επιτρέπει τέτοιου είδους εκπτώσεις. Η συμφωνία της GATT μεταξύ Ευρώπης και Αμερικής φαίνεται ότι δεν οδήγησε σε ύφεση τον ακήρυκτο οικονομικό πόλεμο. Ο «πόλεμος της μπανάνας», το τελευταίο διάστημα, τον όξυνε.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η βιοτεχνολογία στην υπηρεσία της βιομηχανίας των τροφίμων δεν συμβάλλει στη διαφύλαξη της δημόσιας υγείας θυμηθείτε το ανάλογο περιστατικό με τις «τρελές αγελάδες» και τα κρούσματα σπογγώδους εγκεφαλοπάθειας. Ούτε είναι η πρώτη φορά που οργανωμένες υποτίθεται κυβερνήσεις χωρών οι οποίες διακηρύσσουν την προστασία των πολιτών τους καταλαμβάνονται εξαπίνης (;), υπόλογες αν μη τι άλλο ασύγγνωστης αμέλειας. Οι μηχανισμοί του κέρδους αποδεικνύονται εξαιρετικά ισχυρότεροι από τα θεσμικά όργανα.
Στις ηλεκτρονικές σελίδες του υπουργείου Υγείας του Βελγίου δεσπόζουσα θέση κατέχουν εκείνες του Βελγικού Συμβουλίου Βιοηθικής (Comite consultatif de Bioethique de Belgique). Πέμπτη μεσημέρι, δεν έχουν απολύτως καμία πληροφορία για το πρόβλημα με τις διοξίνες. Σκέπτομαι μελαγχολικά ωστόσο ότι η Ευρώπη είναι ένας χώρος όπου ευημερούν οι θεσμοί της προστασίας των πολιτών πλην, μόνο κατ’ όνομα. Σκέπτομαι δηλαδή ότι η βιοηθική είναι μια πολύ ωραία λέξη αλλά όταν δεν υποστηρίζεται στην πράξη δεν έχει καμία σημασία, είναι ένα άδειο κέλυφος. Με πόσα τέτοια άδεια κελύφη δεν είναι εξοπλισμένο σήμερα το όραμα της ευρωπαϊκής μας ουτοπίας;
