Ο κ. Ανδρέας Μάντης κατάγεται από επιχειρηματική οικογένεια. Γεννήθηκε το 1965 στη Βεγγάζη της Λιβύης. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων με ειδίκευση στο Μάρκετινγκ στο University of Arizona των ΗΠΑ. Εκανε το μεταπτυχιακό του στο Λονδίνο και στη συνέχεια άρχισε την επαγγελματική πορεία του. Προσελήφθη στο γκρουπ της Unilever. Στη συνέχεια προσελήφθη στην «Εύρηκα Ελλάς ΑΕ» (απορρυπαντικά, εντομοκτόνα, καθαριστικά, λιπαντικά φυτών), της οποίας σήμερα είναι διευθυντής Μάρκετινγκ.


Γεννημένος το 1965, έχει ήδη πίσω του μια ενδιαφέρουσα καριέρα, κατέχει μια διευθυντική θέση και φροντίζει για ένα μέλλον που το προσδοκά ανθρώπινο και δημιουργικό.


Λόγω της ηλικίας του και της επιτυχούς πορείας του μπορεί να μιλήσει «πρώτο χέρι» στους νέους και να απομυθοποιήσει κλισέ ή ωραιοποιημένες καταστάσεις.


Την πορεία του την είχε σχεδιάσει ο ίδιος από τα γυμνασιακά χρόνια του.


Μετά τις σπουδές του ήθελε μια μεγάλη εταιρεία για να αποκτήσει τις σωστές βάσεις και να μπορέσει να «δέσει» τη θεωρία με την πράξη. Μπήκε στο γκρουπ της Uniliver και άρχισε την καριέρα του στην «Ελαΐδα».


«Το θέμα της παγκοσμιοποίησης δεν έχει ξεκαθαριστεί ακόμη. Τι θέλει μια εταιρεία μέσω εξαγορών και συγχωνεύσεων, να γίνει κολοσσός ή, αντί να επεκτείνεται, να παραμείνει, σε παγκόσμια κλίμακα, σε αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα;».


Αυτό το ερώτημα έθεσε στον εαυτό του και, με πίστη ότι η ελληνική επιχείρηση πρέπει να διατηρήσει την εθνικότητά της και να διαδραματίσει ένα σημαντικό ρόλο στη νέα πραγματικότητα, μάζεψε τις εμπειρίες του και πήγε στην ελληνική «Εύρηκα».


«Εγώ δεν πιστεύω στις εταιρείες-κολοσσούς. Συρρικνώνουν το προσωπικό και τα κόστη τους. Τελικά πού θα βρουν καταναλωτές; Επιπλέον αμείβουν βάσει της άριστης υλοποίησης και όχι των μεγάλων ιδεών. Αυτό δημιουργεί αίσθημα εφησυχασμού και τα στελέχη υλοποιούν χωρίς να βελτιώνονται».


­ Για την είσοδο ενός νέου σε μία επιχείρηση τι θα είχατε κατ’ αρχήν να συστήσετε;


«Να απαλλαγεί από τα στερεότυπα των πανεπιστημίων. Ερχονται παιδιά για συνέντευξη και, όταν τα ρωτούν τι θα ήθελαν να γίνουν σε πέντε χρόνια, η σχεδόν μόνιμη απάντησή τους είναι: Γενικός διευθυντής. Λάθος. Δεν έχουν κάνει μια εσωτερική αναζήτηση για να εντοπίσουν τις δυνατότητές τους, τα θετικά ή τα αδύνατα στοιχεία τους που πρέπει να βελτιώσουν ώστε να είναι συγκεκριμένοι στο τι ζητάνε. Αποτέλεσμα: φαίνονται αλαζόνες και αποτυγχάνουν».


­ Υπάρχει χώρος για τους νέους στο μάρκετινγκ;


«Ο ρόλος του μάρκετινγκ κάτω από τα νέα δεδομένα επαναπροσδιορίζεται. Δεν ζητούνται πια άνθρωποι για άριστη υλοποίηση ενός έτοιμου πακέτου αλλά αυτοί που θα παρατηρούν τα κοινωνικά φαινόμενα, θα τα αναλύουν και θα δημιουργούν ιδέες που θα καλύπτουν τις ανάγκες των καταναλωτών. Αν η εταιρεία δεν μπορεί να ανακαλύψει τις κρυμμένες ανάγκες του καταναλωτή, δεν θα πάει μπροστά. Και αυτή η παρατήρηση δεν μπορεί να είναι επιφανειακή αλλά σε βάθος. Χρειάζονται λοιπόν άνθρωποι με μυαλό που δεν θα είναι αδρανοποιημένο και απλώς θα εκτελούν. Υπάρχει ανάγκη για άτομα που θα κομίσουν τη μεγάλη ιδέα. Υπάρχουν ευκαιρίες στον τομέα του μάρκετινγκ αλλά ο επαγγελματίας της νέας χιλιετίας πρέπει να είναι σε θέση να δώσει προστιθεμένη αξία στην εταιρεία όπου θα δουλέψει και να βελτιώσει τα αδύνατα σημεία του ζητώντας από την εταιρεία να τον βοηθήσει. Συνεπώς χρειάζεται αυτογνωσία πρώτα από όλα».


­ Και πώς θα διακριθεί ο καλός επαγγελματίας;


«Βάζοντας την προσωπική του σφραγίδα και παρουσιάζοντας το προσωπικό του έργο».


­ Πώς μετρείται το προσωπικό έργο;


«Με στοιχεία όπως η τόλμη, το ρίσκο, η αποφασιστικότητα και το όραμα. Επιπλέον να επικοινωνείς πρακτικές και εφαρμόσιμες ιδέες, έτσι που ο παραλήπτης της ιδέας να νομίσει ότι είναι δική του και να την υλοποιήσει. Υπάρχουν βέβαια και οι επαναστατικές ιδέες για τις οποίες πρέπει να παλέψεις και πολλές φορές να κοντραριστείς. Για τέτοιου είδους ιδέες χρειάζεται αναλυτικό μυαλό και εσωτερικό πιστεύω γι’ αυτό που θέλεις να κάνεις».


­ Πόσο μετρούν οι σπουδές μάρκετινγκ στο εξωτερικό;


«Και στην Ελλάδα έχουν γίνει μεγάλες πρόοδοι στην επιστήμη του μάρκετινγκ. Η διαφορά βρίσκεται στο όνομα. Το πτυχίο είναι απλό διαβατήριο του οποίου δεν με ενδιαφέρει η εθνικότητα. Εξάλλου η θεωρία και η πράξη είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα. Η ουσία είναι να μπορεί να επικοινωνεί με τους άλλους ο επαγγελματίας και να έχει προσωπικότητα. Να έχει σφαιρική σκέψη, να είναι ψαγμένο άτομο.


Στις προσλήψεις που κάνω εγώ με ενδιαφέρουν οι άνθρωποι του «να δούμε πώς θα το κάνουμε» και όχι αυτοί του «θα δούμε». Επίσης θέλω να διαπιστώσω αν είναι χαρακτήρας που, αν του κοπούν τα πόδια, θα μπορεί να ξανανεβεί. Για τη δημιουργική σκέψη χρειάζονται πολλαπλά ερεθίσματα. Αυτοί που απλώς δουλεύουν πολλές ώρες δεν θα μπορέσουν να αποδώσουν στο μέλλον. Υπολογίζω περισσότερο στην ποιότητα του έργου. Πάντα ρωτώ στις προσωπικές συνεντεύξεις αν ο συνομιλητής μου διαβάζει, αν έχει ερεθίσματα, ομαλή προσωπική ζωή. Ο καλός επαγγελματίας δεν μπορεί να κοιτάζει μόνο νούμερα. Πνίγεται μέσα στις ίδιες του τις διαδικασίες. Προσθέτω ότι με ενδιαφέρουν η ακεραιότητα του χαρακτήρα και η τήρηση του λόγου. Να βάζει προτεραιότητες, να λέει λίγα λόγια, να δίνει λίγες υποσχέσεις αλλά να τις υλοποιεί. Να είναι σε διαρκή εγρήγορση και βέβαια να είναι σε θέση να παίρνει αποφάσεις, να δίνει κατευθύνσεις ώστε να βγάζει έργο. Θέλω εκείνον που θα μου πει «σύμφωνοι, να κάνουμε αυτό, αλλά υπάρχει και το άλλο»».


­ Τι θα λέγατε σε έναν νέο άνθρωπο που θα ζητούσε τη συμβουλή σας;


«Να σχεδιάσει σωστά το προσωπικό του έργο. Να έχει υπόψη του ότι στην εποχή μας λείπουν οι ηγέτες και ότι δεδομένες θέσεις στις επιχειρήσεις επίσης δεν υπάρχουν».