Για 29η συνεχή χρονιά, στη μικρή πόλη Ανγκουλέμ (100 χιλιόμετρα από το Μπορντό της Γαλλίας) διεξήχθη (από τις 24 ως τις 28 Ιανουαρίου) ένα φεστιβάλ διαφορετικό από τα άλλα: το μεγάλο Φεστιβάλ Κόμικς, που οι ρέκτες της Ενατης Τέχνης το θεωρούν κορυφαίο γεγονός για την ευρωπαϊκή παραγωγή εικονογραφημένων αφηγήσεων, κάτι αντίστοιχο με το Φεστιβάλ των Καννών για την κινηματογραφική παραγωγή. Στην Αβινιόν, και εφέτος, προσήλθαν όλοι οι σημαντικοί εκδότες κόμικς είναι θαυμάσια η ευκαιρία να προωθήσουν νέες και παλαιότερες εκδόσεις τους στις ξένες αγορές. Οι φίλοι των κόμικς, εξάλλου, συναντήθηκαν με τα είδωλά τους, τους σεναριογράφους και τους σχεδιαστές, που υπέγραψαν πρόθυμα τα βιβλία τους. Εστω και για τέσσερις ημέρες κυριάρχησε μια ευφορία πάνω από τη, σε κρίση, αγορά των εικονογραφημένων. Την αξία των καλλιτεχνών που διαγωνίζονται βεβαίως θα την κρίνει ο χρόνος. Εκείνο που έχει μεγαλύτερη αξία όμως είναι ότι στην Ανγκουλέμ τιμώνται με τον καλύτερο τρόπο εκείνοι τους οποίους ο χρόνος έχει ήδη κρίνει. Το Φεστιβάλ της Ανγκουλέμ όμως δεν λειτουργεί απλώς ως μια εμποροπανήγυρις που δίνει την ευκαιρία στους εκδότες να παρουσιάσουν τα νέα εκδοτικά προϊόντα τους. Κάθε χρόνο, οι υπεύθυνοι του Φεστιβάλ κουράζονται πολύ για να στήσουν τουλάχιστον μία σημαντική έκθεση από την ιστορία των κόμικς. Η εφετινή έκθεση είχε τίτλο «Οι αμερικανοί μετρ των κόμικς» και έρχεται ως συμπλήρωμα ανάλογης μεγάλης περυσινής έκθεσης στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας, που είχε αφιερωθεί στους σημαντικούς ευρωπαίους πρωτοπόρους του είδους. Το μεγαλύτερο μέρος του υλικού προήλθε από τα αρχεία του Μουσείου των Κόμικς που λειτουργεί στην Ανγκουλέμ και περιλάμβανε παρουσιάσεις καλλιτεχνών όπως ο Τζορτζ Χέριμαν, ο Αλεξ Ρέιμοντ, ο Γουόλτ Κέλι, ο Γουίλ Αϊσνερ, ο Ρόμπερτ Κραμπ, ο Τσαρλς Σουλτς, ο Χαλ Φόστερ, ο Τζακ Κίρμπι.
Στις σελίδες που ακολουθούν παρουσιάζουμε τους μεγάλους αμερικανούς πρωτοπόρους των κόμικς. Αν μη τι άλλο, για να διαφανεί ότι οι σκαπανείς μιας τέχνης με τις αναζητήσεις τους αρνήθηκαν στην πράξη να υποταχθούν στο στερεότυπο που για πολλά χρόνια θεωρούσε ότι τα κόμικς ήταν φθηνές εικονογραφημένες αφηγήσεις που απευθύνονταν αποκλειστικά στα παιδιά. Και ότι, αντιθέτως, υπηρετούσαν μια ενήλικη τέχνη, τμήμα της μαζικής κουλτούρας αλλά και αφορμή για αισθητικούς πειραματισμούς που πολλές φορές θα τους ζήλευαν οι κινηματογραφιστές, οι λογοτέχνες, οι εικαστικοί. Ας δούμε λοιπόν ποιοι ήταν και τι πρόσφεραν αυτοί οι σκαπανείς.
