ΕΝΑΣ προσφιλής ήρωας των ρομαντικών μυθιστορημάτων του περασμένου αιώνα ήταν ο δολοφόνος που, κρυμμένος στα σκοτάδια της νύχτας ή των συνωμοσιών , καλύπτοντας το πρόσωπό του πίσω από την απαραίτητη μπέρτα, όλων των μπερτόδουλων, χτυπά, μαχαιρώνει πισώπλατα. Ενας ήρωας που ο Βέρντι έδωσε ανάγλυφα με τον φοβερό Σπαραφουτσίλε στο μελόδραμά του «Ριγκολέτο».
Αυτόν τον φοβερό Σπαραφουτσίλε ίσως να έφεραν στη σκέψη τους πολλοί και οπωσδήποτε ο γράφων διαβάζοντας τη δήλωση «διπλωματικών κύκλων» τού ΥΠΕΞ που, καλυπτόμενοι πίσω από την μπέρτα της ανωνυμίας και εκμεταλλευόμενοι την απουσία του υπουργού των Εξωτερικών , κατέφεραν πισώπλατο χτύπημα, δηλώνοντας ότι θα μπορούσαμε να συζητήσουμε (σημ.: να διαπραγματευθούμε) το θέμα των 10 μιλίων του εναέριου χώρου μας (δηλαδή τα όρια της ελληνικής επικράτειας) αλλ’ όχι… υπό πίεσιν.
Θα μπορούσε να προχωρήσει κανείς και σε άλλους παραλληλισμούς με τον «Ριγκολέτο», οπότε σε μια τέτοια κατανομή ο ρόλος του Δούκα τής Πάντοβα, του νεαρού, ωραίου και ανέμελου αφέντη του Δουκάτου, που διασκεδάζει, αποπλανά (νεαρές υπάρξεις ή συνειδήσεις), παραπλανά (τους αυλικούς του ή τον Τύπο και την Κοινή Γνώμη), ανήκει δικαιωματικά στον νέο αμερικανό πρέσβη κ. Μπερνς. Πρόβλημα θα ανέκυπτε με τον Ριγκολέτο, τον γελωτοποιό του Δούκα τής Πάντοβα – Μπερνς, γιατί αυτόν τον ρόλο θα διεκδικούσαν πολλοί. Αλλά, για να μη μεταβληθεί και αυτό το κείμενο σε… μελόδραμα, ας διευκρινίσουμε μερικά στοιχεία:
* Οι κανόνες του διεθνούς δικαίου προσδιορίζουν, αλλά δεν καθορίζουν (τουτέστιν δεν υποχρεώνουν) ότι εναέριος χώρος είναι η προέκταση του θαλάσσιου χώρου στον αέρα.
* Ο «προσδιορισμός» και όχι ο «καθορισμός» σημαίνει ότι δεν αποκλείεται και η διαφοροποίηση των δύο ορίων.
* Οταν η Ελλάδα, με το ΠΔ του ’31, επεξέτεινε «διά λόγους αστυνομεύσεως» του εναέριου χώρου της τον εναέριο χώρο της στα 10 μίλια, όλες οι χώρες το απεδέχθησαν (σημ.: συμπεριλαμβανομένης και της Τουρκίας, η οποία με αλλεπάλληλες ΝΟΤΑΜ ως το 1973 ανεγνώριζε τα 10 μίλια) πλην της Βρετανίας. Αλλά μετά την πάροδο εξαμήνου και η αγγλική κυβέρνηση, αναγνωρίζοντας τη διαφορά μεταξύ «προσδιορισμού» και «καθορισμού», απεδέχθη το όριο των 10 μιλίων και συνεμορφώθη προς το ΠΔ του ’31.
* Εκτοτε και επί 40 χρόνια το όριο των 10 μιλίων ίσχυσε χωρίς την παραμικρή αμφισβήτηση, που σημαίνει ότι κατέστη εθιμικός κανόνας διεθνούς δικαίου, που σημαίνει ότι είναι υποχρεωτικός για όλους.
* Ως κανόνας εθιμικού δικαίου υποχρεώνει και τις ΗΠΑ, που, πέραν αυτού, με τη συμφωνία του ’83 για τις βάσεις (παρ.: τεχνικές διευθετήσεις) δεσμεύθηκαν και συμβατικά ότι τα αεροσκάφη τους τα ενεργούντα από και προς την Ελλάδα θα σέβονται το όριο των 10 μιλίων.
Συνεπώς τα 10 μίλια του εναέριου χώρου αποτελούν «αναπόσπαστο έδαφος» της ελληνικής επικράτειας. Και οποιοσδήποτε ενεργεί, επιχειρεί και προπαγανδίζει την απόσπαση ελληνικού εδάφους όχι μόνον παραβιάζει το Σύνταγμα αλλά και τον κοινό Ποινικό Νόμο, που απειλεί με αυστηρότατες ποινές. Είναι και μάλιστα σε μια κρίσιμη περίοδο σαν τη σημερινή ένα πισώπλατο χτύπημα δίκην… διπλωματικού Σπαραφουτσίλε. Και ο αντικαθιστών τον κ. Πάγκαλο αναπληρωτής υπουργός των Εξωτερικών οφείλει όχι μόνον να αποκηρύξει τη δήλωση, αλλά και να ανακαλύψει τον Σπαραφουτσίλε τού ΥΠΕΞ. Θα έχει πολύ ενδιαφέρον, γιατί θα διαπιστώσει ότι ο Σπαραφουτσίλε (ο σκοτεινός δολοφόνος) είναι ταυτόχρονα και ο Ριγκολέτο (ο γελωτοποιός) του Δούκα τής Πάντοβα.
ΥΓ. Εχοντας εμπιστοσύνη στο δαιμόνιον το αστυνομικό εννοώ του κ. Γ. Παπανδρέου, δεν προτρέχω. Αλλ’ αν παρ’ ελπίδα δεν τα καταφέρει, έχω στη διάθεσή του το πραγματικό όνομα του Σπαραφουτσίλε. Και θα είναι πολύ διασκεδαστική η αποκάλυψη, γιατί θα διαπιστωθεί ότι ο Σπαραφουτσίλε είναι ταυτόχρονα και… Ριγκολέτο.
Ο κ. Ι. Καψής είναι βουλευτής του ΠαΣοΚ, πρώην αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών.
