Ενα φεστιβάλ που αγαπά το ρίσκο
«Αντί να τραβήξουμε την ασφαλή οδό της συνήθειας και της εμπειρίας που έχουμε αποκτήσει εδώ και 20 χρόνια, επιλέγουμε εκ νέου το ρίσκο, την ομορφιά του μέλλοντος. Από τη νότια πόλη μας δεν έλειψε ποτέ η χορογραφική τόλμη και σήμερα η περιπέτεια συνεχίζεται…» σημειώνει στο εισαγωγικό του σημείωμα ο Ζαν-Πολ Μονταναρί, επικεφαλής του φεστιβάλ από το 1983 αλλά και το πρόσωπο που κατάφερε να μετατρέψει την όμορφη πόλη του γαλλικού Νότου σε μία από τις πρωτεύουσες του χορού στην Ευρώπη.
Επιτυχία τοπική, εθνική αλλά και διεθνής ταυτόχρονα, που έκανε τα πρώτα της βήματα χάρη στο όραμα του Ντομινίκ Μπαγκουέ, για να εδραιωθεί ακολούθως χάρη στην υποστήριξη του προοδευτικού όσο και φιλέλληνα δημάρχου της πόλης κ. Ζορζ Φρες. Ενας από τους κεντρικούς άξονες της εφετινής διοργάνωσης είναι η μοντέρνα ταυτότητα του Νότου και φυσικά οι προσκεκλημένοι καλλιτέχνες από την Ισπανία, την Ιταλία, την Πορτογαλία, την Ελλάδα αλλά και χώρες της Αφρικής έρχονται να αποδείξουν του λόγου το αληθές με τη δουλειά που πρόκειται να παρουσιάσουν.
Πόσο μοντέρνος μπορεί να είναι ο Νότος, με δεδομένες τις οικονομικές δυσκολίες, την απουσία θεσμικών μέτρων και τα μικρά κονδύλια που διατίθενται για τον πολιτισμό, καθώς τέτοιες παράμετροι επιδρούν εμμέσως και αμέσως στην εύθραυστη τέχνη της Τερψιχόρης; Αν ένα φεστιβάλ είναι πρωτίστως τόπος συνάντησης του δημιουργού με το κοινό του, μια τέτοια σύλληψη προγράμματος μπορεί να φωτίσει και άλλα ζητήματα, όπως αυτό της γεωγραφίας της σύγχρονης τέχνης.
Υπενθυμίζουμε τη δυναμική παρουσία της νεαρής χορογράφου Μαριέλας Νέστορα από ελληνικής πλευράς με το έργο «Το τσέλο, το σαλιγκάρι, η Τρυφερότητα και ο Δον Κιχώτης της» την Τρίτη 27 Ιουνίου στις 11 μ.μ. Σε ένα τέτοιο πανόραμα περιμένουμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τους εκπροσώπους του νέου χορού από την Πορτογαλία: την Κλάρα Αντερματ, τη Βέρα Μαντέρο και τον Ζοάο Φιαντέιρο. Περισσότερο γνωστή είναι η Βέρα Μαντέρο, η ρηξικέλευθη και ιδιοφυής αυτοσχεδιάστρια με τη μηδενιστική αισθητική που αξιοποιεί «οτιδήποτε». Ακολουθεί μια λογική αποδόμησης των εννοιών και πρόκειται να παρουσιάσει το έργο «Ποίηση και αγριότητα» (2 και 3 Ιουλίου).
Αλλά και καινούργιες προοπτικές στο πλαίσιο ενός διαλόγου ανάμεσα στον Βορρά και στον Νότο τίθενται μέσω του δεύτερου άξονα με διάσημους δημιουργούς που εμφανίζονται πρώτη φορά στο φεστιβάλ. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το αφιέρωμα σε μία από τις εμβληματικές γυναικείες μορφές του μεταμοντερνισμού, την Αμερικανίδα Λουσίντα Τσάιλντς (24 και 26 Ιουνίου), μέσα από οκτώ χορογραφίες μεταξύ των οποίων μια παγκόσμια πρεμιέρα. Η διαδρομή καλύπτει τα πρώτα της έργα, τα αντιπροσωπευτικά της αισθητικής του μινιμαλισμού, όπως το «Radial Courses» (1976) και φθάνει ως το ταυτολογικού τίτλου «Περιγραφή (μιας περιγραφής)» πάνω σε κείμενα της Σούζαν Σόνταγκ.
Φιλοξενεί επίσης τα θαυμάσια θεάματα των εκσυγχρονιστών του Μπούτο που δεν είναι άλλοι από τους Σανκάι Γιούκου, ενώ δίνει τη δυνατότητα να ανακαλύψει κανείς τη μοναδική δυναμική του Φλαμανδού Γιαν Φαμπρ τόσο μέσα από την πρεμιέρα του νέου έργου του με τίτλο «Θα επανέρχομαι όσο ο κόσμος θα έχει ανάγκη μια πολεμική ψυχή» όσο και με τη μεγάλη έκθεση ζωγραφικής, καθώς πρόκειται για έναν πολυτάλαντο δημιουργό, χορογράφο, σκηνοθέτη, δραματουργό και πλαστικό καλλιτέχνη.
Τη Γαλλία αντιπροσωπεύει όπως είναι φυσικό η Ματίλντ Μονιέ και το Χορογραφικό Κέντρο του Μονπελιέ, ενώ ο επίλογος του φεστιβάλ ανήκει δικαιωματικά στον Γουίλιαμ Φορσάιθ και στο Μπαλέτο της Φραγκφούρτης. Πρόκειται για το τέταρτο ραντεβού του ιδιοφυούς Αμερικανού με το Μονπελιέ με τα έργα «Workwithinwork» και «Quartette», που αντιπροσωπεύουν την εμμονή του να ωθεί σε σύγχρονα συμφραζόμενα το κλασικό λεξιλόγιο της ομάδας του (4 και 5 Ιουλίου).
