ΛΙΝΤΣ «Σύγχρονη αίσθηση του χιούμορ» λένε οι βρετανοί κριτικοί ότι επιδεικνύει η παράσταση Το Ελιξίριο του έρωτα του Γκαετάνο Ντονιτσέτι που παρουσιάζει η Opera North του Λιντς. Στο λιμπρέτο του Φελίτσε Ρομάνι η πλούσια γαιοκτήμων Αντίνα περνά τον καιρό της λέγοντας ερωτικές ιστορίες στους πάντα χαρούμενους αγρότες που δουλεύουν στο κτήμα της και φλερτάροντας ασύστολα με περαστικούς στρατιώτες. Στην παράσταση της Opera North όμως η ηρωίδα δεν έχει κτήμα αλλά ξενοδοχείο, το πολυτελές Hotel Adina, στην ιταλική Ριβιέρα. Ο χωρικός Νεμορίνο, που παλεύει να κερδίσει την καρδιά της Αντίνα, εδώ έχει παρατήσει το άροτρο και έχει πιάσει δουλειά ως σερβιτόρος στο εστιατόριο του ξενοδοχείου. Ο αντίζηλος του Νεμορίνο, λοχίας Μπελκόρε, δεν είναι πια λοχίας αλλά ανθυποπλοίαρχος. Και ο περιπλανώμενος κομπογιαννίτης γιατρός δρ Ντουλκαμάρα ταξιδεύει με αερόστατο. Οι κριτικοί επισημαίνουν ότι ο σκηνοθέτης Ντάνιελ Σλέιτερ και ο σκηνογράφος Ρόμπερτ Ινες Χόπκινς δεν υπερβάλλουν στον εκσυγχρονισμό της παράστασης, πράγμα που διατηρεί τη γοητεία των ηρώων του Ντονιτσέτι και τη σπαραξικάρδια μουσική του, η οποία αγγίζει την κορύφωσή της σε μια από τις πιο διάσημες άριες στην ιταλική όπερα, το «Una furtiva lagrima». Την άρια αυτή την έκανε διάσημη ο Καρούζο το 1904 και κάθε τενόρος από τότε έχει ζηλέψει την επιτυχία του. Η Opera North βέβαια, όπως παρατηρούν οι Sunday Times, δεν διαθέτει τενόρο που να συγκρίνεται με τον Καρούζο, βρίσκει όμως στον Πολ Νάιλον έναν ικανότατο Νεμορίνο (φωτογραφία) και οι συμπρωταγωνιστές του, η Μαίρη Χέγκαρτι ως Αντίνα, ο Ρίτσαρντ Γουάιτχαουζ ως Μπελκόρε και ο Κρίστοφερ Πέρβι ως δρ Ντουλκαμάρα, τον στηρίζουν άξια και με άφθονο κέφι. Πρωταγωνιστής ο Ιερός Αυγουστίνος
ΡΩΜΗ Με τον βίο ενός από τους μεγαλύτερους πατέρες της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, του Αγίου ή Ιερού Αυγουστίνου, προτίθεται να καταπιαστεί ένας μουσουλμάνος κινηματογραφιστής, ο Ρασίντ Μπενχάτζ. Την είδηση διαβάζουμε στη Repubblica, όπου και επισημαίνεται ότι η ιδέα ήταν του καρδιναλίου Πολ Πουπάρ, προέδρου του Παπικού Συμβουλίου Πολιτισμού, το οποίο μάλιστα θα είναι και ο κυριότερος χρηματοδότης της ταινίας. Ο αλγερινής καταγωγής σκηνοθέτης ο οποίος ζει τα τελευταία χρόνια στη Ρώμη συναντήθηκε πρόσφατα με τον καρδινάλιο, ο οποίος «θεωρεί μεγάλη παράλειψη ότι ο παγκόσμιος κινηματογράφος δεν έχει ως τώρα ασχοληθεί όπως θα έπρεπε με τον Αγιο Αυγουστίνο» λέει ο Μπενχάτζ. «Συμφώνησα απόλυτα με την άποψη του καρδιναλίου. Αλλωστε ο Αγιος Αυγουστίνος, ο οποίος είναι και πρόγονός μου, υπήρξε άνθρωπος του διαλόγου και της πολυπολιτισμικότητας». Πράγματι ο Αγιος Αυγουστίνος (354
-430) θα μπορούσε κατά κάποιον τρόπο να θεωρηθεί πρόγονος του Μπενχάτζ αφού γεννήθηκε στην Ταγάστη της ρωμαϊκής επαρχίας της Νουμιδίας, δηλαδή της σημερινής Αλγερίας. Κορυφαίος θεολόγος και φιλόσοφος, ο Αγιος Αυγουστίνος βαπτίστηκε χριστιανός στα 31 του χρόνια αφού προηγουμένως είχε γευθεί για τα καλά τις επίγειες απολαύσεις, όπως αφηγείται ο ίδιος στις Εξομολογήσεις του. Η ταινία που προτίθεται να γυρίσει ο Μπενχάτζ θα είναι ένα λάβαρο απέναντι σε κάθε είδους φυλετικές διακρίσεις και θρησκευτικές έριδες, πράγμα που κάνει τον σκηνοθέτη να ελπίζει ότι έτσι θα μείνει πιστός στο πνεύμα του Αγίου Αυγουστίνου. Το ραδιόφωνο οδηγεί στον κινηματογράφο
ΡΩΜΗ Είναι γνωστό από τις βιογραφίες του ότι ο Φεντερίκο Φελίνι προτού ανακαλύψει και κατακτήσει τον κόσμο του κινηματογράφου προσπάθησε να κάνει καριέρα ως σκιτσογράφος και δημοσιογράφος. Φεύγοντας από τη γενέτειρά του, το Ρίμινι, το 1938, ο 18χρονος Φελίνι πήγε πρώτα στη Φλωρεντία, όπου δούλεψε σε εικονογραφημένα περιοδικά, και έναν χρόνο αργότερα έφθασε στη Ρώμη, όπου άρχισε να συνεργάζεται με το χιουμοριστικό περιοδικό Marc’Aurelio. Κατορθώνοντας να αποφύγει τη στράτευσή του ο νεαρός Φελίνι (φωτογραφία) πέρασε τα χρόνια του πολέμου στην ιταλική πρωτεύουσα, όπου ανάμεσα στο 1942 και στο 1943 εργάστηκε στο ραδιόφωνο γράφοντας κείμενα πάνω σε θέματα τα οποία προανήγγελλαν τα μετέπειτα σενάρια των ταινιών του. Τα κείμενα αυτά είχαν χαθεί μέχρι πρότινος που ο Πακίτο ντελ Μπόσκο, συνεργάτης της Ιταλικής Ραδιοφωνίας, έπειτα από έρευνα στα Αρχεία του Κράτους και στα Αρχεία της RAI, ανακάλυψε αρκετές από τις εκπομπές του Φελίνι. Ετσι τώρα η RAI3, ως τις 10 Φεβρουαρίου, μεταδίδει κάθε Σάββατο στις 5 το απόγευμα μία από αυτές τις εκπομπές. Στις 27 Ιανουαρίου λ.χ. θα μεταδοθεί Το ιδανικό ταξίδι, στις 3 Φεβρουαρίου Το παγκάκι και στις 10 Φεβρουαρίου Η περιπέτεια του Πίζολο. Η σκηνοθεσία είναι του Ινταλμπέρτο Φέι και συμμετέχουν οι ηθοποιοί Πάολο Πόλι, Μιλένα Βούκοτιτς, Σάντρα Μίλο, Μαουρίτσιο Μικέλι κ.ά. Ασιατικές θεότητες αφυπνίζονται
ΠΑΡΙΣΙ Το Εθνικό Μουσείο Ασιατικών Τεχνών Γκιμέ, αφού παρέμεινε κλειστό επί μία πενταετία, από χθες, ανανεωμένο και διευρυμένο, άνοιξε ξανά τις πύλες του στο κοινό. «Χάρη στην αναπαλαίωσή του και στις καινούργιες αγορές και δωρεές το Γκιμέ έγινε ξανά ένα από τα σπουδαιότερα μουσεία ασιατικής τέχνης του κόσμου» γράφει ο Monde. Το μουσείο αυτό, προτού γίνει «εθνικό», ανήκε στον ιδρυτή του, τον βιομήχανο Εμίλ Γκιμέ, πρόεδρο ως τον θάνατό του το 1918 της γνωστής και στην Ελλάδα Πεσινέ. Φανατικός των εξωτικών ταξιδιών, ο Εμίλ Γκιμέ έκανε το πρώτο του ταξίδι στην Απω Ανατολή το 1876 και επέστρεψε φέρνοντας μαζί του γύρω στα χίλια έργα τέχνης από την Ιαπωνία, την Κίνα και την Ινδία. Τον θησαυρό του αυτόν ο Γκιμέ τον εξέθεσε για πρώτη φορά στη Διεθνή Εκθεση του Παρισιού το 1878. Ο θαυμασμός των επισκεπτών οδήγησε τον συλλέκτη στην απόφαση να ιδρύσει ένα μουσείο ασιατικής τέχνης. Το πρωτοΐδρυσε στη Λυών το 1879 και δέκα χρόνια αργότερα το μετέφερε στο Παρίσι σε ένα νεοκλασικό μέγαρο το οποίο έχτισε επί τούτου. Με μαγιά τη συλλογή του Γκιμέ το Εθνικό πλέον Μουσείο Ασιατικών Τεχνών πλήθυνε με τα χρόνια τα εκθέματά του. Τα χιλιάδες πλέον αντικείμενα δεν ήταν δυνατόν να αναδειχθούν μέσα στους χώρους που είχαν προβλεφθεί για τη συλλογή του Γκιμέ. Ετσι κρίθηκαν απαραίτητα η ανακατανομή των χώρων, η προσθήκη ακόμη 2.500 τετραγωνικών μέτρων και ο σημαντικά καλύτερος φυσικός φωτισμός, επεμβάσεις οι οποίες έδωσαν πνοή στις ασιατικές θεότητες.
