Ως τα μέσα του 20ού αιώνα σχεδόν σε όλα τα νησιά ή τις παραλιακές περιοχές του Αιγαίου υπήρχαν ταρσανάδες όπου σκαρώνονταν μικρά και μεγάλα ξύλινα σκάφη. Στη Σύρο, στη Σάμο, στη Σύμη, στη Χίο, στο Πλωμάρι, στην Υδρα, στις Σπέτσες, στη Σκόπελο, στη Σκιάθο και σε πολλά άλλα νησιά του Αρχιπελάγους ναυπηγούνταν καράβια ή καΐκια. Η μορφή τους και τα σχήματα των πανιών τους ήταν κατάλληλα για τις καιρικές συνθήκες της Ανατολικής Μεσογείου και της Μαύρης Θάλασσας όπου συνήθως ταξίδευαν και ανταποκρίνονταν στη χρήση για την οποία προορίζονταν, ως εμπορικά, αλιευτικά, σφουγγαράδικα κλπ.


Δυστυχώς, πολύ λίγα από τα σκαριά αυτά έχουν διασωθεί ενώ αρκετά χαρακτηριστικά της παραδοσιακής ναυπηγικής τέχνης έχουν ξεχασθεί. Κάθε προσπάθεια λοιπόν διάσωσης ενός παλαιού, παραδοσιακού σκάφους, κατασκευασμένου με χειροκίνητα εργαλεία και προβιομηχανικές τεχνικές, αποτελεί μοναδική συμβολή στη διατήρηση της νεότερης πολιτιστικής κληρονομιάς του Αιγαίου.


Μια υποδειγματική περίπτωση διάσωσης και επαναχρησιμοποίησης τέτοιου σκάφους είναι το πέραμα «Φανερωμένη», το οποίο συντηρήθηκε και μετασκευάστηκε σε σκάφος αναψυχής με σεβασμό στην αρχική του μορφή και με συμπληρώσεις της ιστιοφορίας του που προέρχονται επίσης από την ελληνική ναυτική παράδοση.


Ο κ. Κώστας Δαμιανίδης είναι αρχιτέκτονας, ερευνητής της ελληνικής παραδοσιακής ναυπηγικής.