Ο επιχειρηματικός κόσμος στηρίζει τις αερομεταφορές, αλλά η κοινωνία τον σιδηρόδρομο
Δωδεκάμισι χρόνια στην εξουσία δεν επιφέρουν μόνο κόπωση σε κυβερνώντες και κυβερνωμένους. Είναι ικανά να εκφυλίσουν τα ιδεολογικο-πολιτικά χαρακτηριστικά των πρώτων, τόσο ώστε να φαίνονται στους δεύτερους συντηρητικότεροι ακόμη και από τους… Συντηρητικούς- εφόσον βεβαίως πρόκειται για τους βρετανούς Εργατικούς. Ετσι, το αντιπολιτευόμενο Συντηρητικό Κόμμα της Βρετανίας ανακοίνωσε ότι το 2010, αν έλθει στην εξουσία- προοπτική πάρα πολύ πιθανή, αν κρίνει κανείς από τη συντριπτική δημοσκοπική υπεροχή των 18 ποσοστιαίων μονάδων που έχουν-, θα καταργήσει το σχέδιο της κυβέρνησης των Εργατικών για την κατασκευή ενός ακόμη διαδρόμου απογείωσης και προσγείωσης στο αεροδρόμιο Χίθροου του Λονδίνου. Και ότι αντ΄ αυτού θα προωθήσει την κατασκευή μιας νέας σιδηροδρομικής γραμμής υψηλής ταχύτητας που θα συνδέει τη βρετανική πρωτεύουσα με τη Βόρεια Αγγλία!
Η εκπρόσωπος επί θεμάτων Μεταφορών του Συντηρητικού Κόμματος Τερέζα Βίλιερς εξήγησε ότι η σιδηροδρομική γραμμή, που θα κοστίσει περί τα 20 δισ. στερλίνες (25 δισ. ευρώ), θα περιορίσει κατά 66.500 τις αεροπορικές πτήσεις ετησίως. Πρόκειται για το 44% των πτήσεων που υπολογίζεται ότι θα εξυπηρετεί ο νέος διάδρομος. «Η εμπειρία από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες δείχνει ξεκάθαρα ότι οι σιδηρόδρομοι υψηλών ταχυτήτων συνιστούν μια αξιόπιστη και ελκυστική εναλλακτική λύση στις αεροπορικές πτήσεις μικρών αποστάσεων… Και εν προκειμένω ο σιδηρόδρομος θα επιβαρύνει πολύ λιγότερο το περιβάλλον συγκριτικά με την κατασκευή ενός τρίτου διαδρόμου στο υπερκορεσμένο από κάθε άποψη Χίθροου και τη γύρω περιοχή» δήλωσε χαρακτηριστικά χθες η Βίλιερς σε κομματική συνδιάσκεψη που διοργανώθηκε στο Μπέρμιγχαμ. Η σκιώδης υπουργός των Συντηρητικών είπε επίσης ότι το νέο σιδηροδρομικό δίκτυο υψηλών ταχυτήτων θα αποφέρει ένα όφελος 60 δισ. στερλινών στη βρετανική οικονομία, ενώ παράλληλα θα ενισχύσει σημαντικά και θα πολλαπλασιάσει τις συνδέσεις μεταξύ των βορείων και των νοτίων περιοχών της χώρας.
Σ υγκεκριμένα, το σχέδιο των Συντηρητικών προβλέπει τη σιδηροδρομική σύνδεση του Μπέρμιγχαμ, του Μάντσεστερ και του Λιντς με το Λονδίνο και με τις υπηρεσίες του Εurostar που συνδέουν τη βρετανική πρωτεύουσα με το Παρίσι. Για την κατασκευή της νέας γραμμής έχει προϋπολογιστεί κρατική δαπάνη 15,6 δισ. στερλινών για την περίοδο από το 2015 ως το 2027. Τα υπόλοιπα 4,4 δισ. στερλίνες θα προέλθουν από τον ιδιωτικό τομέα. Ο ηγέτης του κόμματος Ντέιβιντ Κάμερον έχει εδώ και καιρό εκφράσει την αντίθεσή του για την κατασκευή ενός τρίτου διαδρόμου στο Χίθροου, από το οποίο θα εξυπηρετούνται εσωτερικές πτήσεις. Αίσθηση προκαλεί το γεγονός ότι ο Κάμερον προβάλλει κυρίως περιβαλλοντικούς λόγους για να αιτιολογήσει τις ενστάσεις του στα κυβερνητικά σχέδια, γεγονός που τον φέρνει αντιμέτωπο με τον επιχειρηματικό κόσμο της Βρετανίας, ο οποίος υποστηρίζει ότι θα είναι μεγάλα τα οικονομικά οφέλη από την επέκταση του μεγαλύτερου σε επιβατική κίνηση αεροδρομίου του Λονδίνου- και της Βρετανίας και της Ευρώπης και ολόκληρου του κόσμου, με επιβατική κίνηση 68 εκατομμυρίων ταξιδιωτών ετησίως.
Oγενικός διευθυντής της Συνομοσπονδίας Βρετανικών Βιομηχανιών Ρίτσαρντ Λάμπερτ σε χθεσινή ανακοίνωσή του παραδέχεται ότι μια γρήγορη σιδηροδρομική σύνδεση θα είναι χρήσιμη, όμως «ας μη διανοηθεί κανείς ότι θα λύσει το πρόβλημα χωρητικότητας του Χίθροου». Ο πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν και η κυβέρνηση των Εργατικών βρίσκονται λοιπόν στην παράδοξη και μάλλον άβολη πολιτικά και ιδεολογικά θέση να προωθούν μια περιβαλλοντικά αίολη πρόταση, έχοντας εξασφαλίσει την υποστήριξη μόνο του εξ ορισμού συντηρητικού και με μειωμένες οικολογικές ευαισθησίες επιχειρηματικού κόσμου. Ολοι οι άλλοι είναι απέναντί του. Και οι περιβαλλοντικές οργανώσεις αντιδρούν και οι κάτοικοι των γύρω περιοχών. Γιατί το σχέδιο επέκτασης του αεροδρομίου του Χίθροου προβλέπει, μεταξύ άλλων, και την κατεδάφιση των περίπου 700 οικιών της κοινότητας Σίμπσον, που βρίσκεται λίγες δεκάδες μέτρα κάτω από τον νέο… αεροδιάδρομο που μοιραία θα συνοδεύσει τον υπό κατασκευήν διάδρομο του Χίθροου. Δηλαδή έχουμε από τη μία τους Εργατικούς με τους επιχειρηματίες και από την άλλη τους Συντηρητικούς με την κοινωνία.
