Γενετικά στοιχεία αναφέρουν ότι τα οικόσιτα σκυλιά προέρχονται από τους γκρίζους λύκους και οι σκύλοι κατηγοριοποιούνται ως υποείδος του Canis lupus. Εάν όμως ο οποιοσδήποτε βάλει έναν λύκο μέσα στο ξένο περιβάλλον ενός σπιτιού, θα καταστεί αμέσως σαφές ότι η εξημέρωση έκανε τους σκύλους να διανύσουν πολύ μακρύ δρόμο, ο οποίος τους χωρίζει πλέον από τις άγριες ρίζες τους.

Οι λύκοι δεν διαθέτουν τα χαρακτηριστικά που εκτιμούμε περισσότερο στα σκυλιά: είναι πολύ δύσκολο να εκπαιδευθούν, είναι δύσπιστοι στις νέες εμπειρίες, φοβούνται πολύ τους αγνώστους και είναι και απρόβλεπτα επιθετικοί. Εχουν ακόμη και μερικές μάλλον αντικοινωνικές συνήθειες. Για παράδειγμα, ορίζουν πολύ συχνά την περιοχή τους μέσω των ούρων τους, έχουν μόνιμες τάσεις φυγής και πιθανότατα εάν τους βάλετε στο σπίτι σας θα το… κάνουν χάλια. Από την άλλη πλευρά οι λύκοι δεν γαβγίζουν- αν και αυτό πιθανότατα περιορίζει την ικανότητά τους να επικοινωνούν με τους ανθρώπουςαλλά ουρλιάζουν.

Το να αποκτήσει κάποιος έναν λύκο ως κατοικίδιο έχει μετατραπεί σε μόδα και υπάρχουν πολλοί δικτυακοί τόποι που προσφέρουν συμβουλές σε όσους θα ήθελαν να μετατραπούν σε θηριοδαμαστές ενός λύκου. Ωστόσο η καλύτερη συμβουλή σύμφωνα με τον ειδικό σε θέματα συμπεριφοράς των κυνιδών Τζέιμς Σέρπελ από το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνιας είναι: Εάν σκέφτεστε να αποκτήσετε έναν λύκο, εγκαταλείψετε την ιδέα. «Οι λύκοι δεν αποτελούν ιδανικά κατοικίδια» σημειώνει ο Σέρπελ. Ισως αυτό βοηθά στο να εξηγηθεί για ποιον λόγο οι πρόγονοί μας εξημέρωσαν τους λύκους μόνο μία φορά παρ΄ ότι τα δύο είδη λύκων ζούσαν μαζί σε πολλές περιοχές του πλανήτη επί χιλιάδες έτη.