Η ευθύνη για την «ατμόσφαιρα αδράνειας και απουσίας» στον ΟΗΕ βαρύνει, κατά κύριο λόγο, τον Μπαν Κι Μουν
Αρχισε προχθές και ουσιαστικά η 63η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ με μια πολύ ενδιαφέρουσα ατζέντα αλλά σε μια στιγμή κρίσιμη για την πορεία του κόσμου και μέσα σε ένα διεθνές κλίμα το οποίο μόνο αισιοδοξία δεν δημιουργεί. Είναι αλήθεια ότι στο περιθώριο της Συνέλευσης πρόεδροι, πρωθυπουργοί και υπουργοί Εξωτερικών των 192 κρατών-μελών του ΟΗΕ θα αναπτύξουν δραστηριότητα αλλά δεν πρέπει να αναμένεται κάτι το σημαντικό ή πέραν των διμερών σχέσεων αποφάσεις.
Η χρηματοπιστωτική κρίση που έπληξε κυρίως τις ανεπτυγμένες χώρες θα έχει ως συνέπεια να καθυστερήσει- στην καλύτερη περίπτωση-, να περικοπεί ακόμη και να ματαιωθεί η υλοποίηση της οικονομικής βοήθειας που η Δύση υποσχέθηκε σε χώρες της Αφρικής, με τραγικές συνέπειες. Η αλλαγή προέδρου στις ΗΠΑ ακυρώνει τις όποιες πολιτικές εξαγγελίες και προειδοποιήσεις που ασφαλώς θα απευθύνει ο αποχωρών πρόεδρος Μπους, όπως συνηθίζουν να κάνουν από το βήμα του ΟΗΕ οι αμερικανοί πρόεδροι και αποτελούν ανέκαθεν πολιτικό οδηγό για πολλές άλλες κυβερνήσεις. Ευρωπαίος διπλωμάτης με πολύχρονη εμπειρία στον ΟΗΕ υποστηρίζει- σε συνομιλία του με «Το Βήμα» – ότι «η 63η Γενική Συνέλευση (του ΟΗΕ) θα μείνει στην ιστορία του διεθνούς οργανισμού ως μία από τις πλέον αναποτελεσματικές».
Υπάρχει όμως και ένα ακόμη στοιχείο που βαρύνει περισσότερο την ατμόσφαιρα της 63ης Γενικής Συνέλευσης. Η αποκαρδίωση και, ως επακόλουθο, το πνεύμα της απάθειας το οποίο κυριαρχεί σε όλες σχεδόν τις βαθμίδες της γραφειοκρατίας του ΟΗΕ. «Δεν υπάρχει πνοή, δεν υπάρχει ενδιαφέρον» είναι φράσεις που θα ακούσετε από το ισόγειο ως τον 38ο όροφο στο κτίριο του Οργανισμού. Το περιβόητο Κεντρικό Σχέδιο για την αναδιοργάνωση και εκσυγχρονισμό της λειτουργίας του ΟΗΕ στην πραγματοποίηση του οποίου εργάστηκαν πολλοί και στήριξαν ελπίδες πολύ περισσότεροι και για το οποίο δαπανήθηκαν ήδη 200 εκατ. δολάρια έμεινε στα χαρτιά. Η ευθύνη για όλη αυτή την «ατμόσφαιρα αδράνειας και απουσίας» βαρύνει, κατά κύριο λόγο, τον Μπαν Κι Μουν, τον Γενικό Γραμματέα.
Ισως φταίει η κομφουκιανή φιλοσοφία του- «η αρμονία πρέπει να επικρατεί»-, ίσως η προσήλωσή του στις «υποθήκες» που του εμπιστεύτηκε η Ουάσιγκτον στην οποία άλλωστε χρωστά την εκλογή του. Ισως, τέλος, στη μικρή διπλωματική εμπειρία του, καθώς ως υπουργός Εξωτερικών της Νότιας Κορέας ασχολήθηκε αποκλειστικά με θέματα της κορεατικής χερσονήσου και με τις σχέσεις της χώρας του με τις ΗΠΑ. Οποιος και αν είναι ο λόγος, γεγονός είναι ότι ο Μπαν Κι Μουν «δεν είναι ο άνθρωπος που θα διοικήσει τον ΟΗΕ με πνεύμα ανεπηρέαστο και ανεξάρτητο» λέγουν πρόσωπα που πρέπει να έρχονται σε συχνή επαφή μαζί του. Γι΄ αυτό θεωρείται απίθανο να κάνει και δεύτερη θητεία.
Κατόρθωσε άλλωστε να προκαλέσει τους Αμερικανούς και τους Αραβες- στους οποίους είχε υποσχεθεί πολλά. Πήρε θέση κατηγορηματικά εναντίον της Χαμάς, ενώ «κάλυψε» τις ισραηλινές επιθέσεις στη Λωρίδα της Γάζας- μάλιστα διέπραξε και μια φραστική γκάφα που εξαγρίωσε ακόμη και τους Σαουδάραβες- και δεν διέκοψε τις διακοπές του τον Αύγουστο, με αποτέλεσμα ο ΟΗΕ να είναι απών κατά τη σύγκρουση στη Γεωργία. Το κατ΄ εξοχήν όργανο για την ειρήνη απουσίασε στη σοβαρότερη πολεμική σύρραξη των τελευταίων δεκαετιών!
eust@dolnet.gr
