Αν ο Καραμανλής κάνει σήμερα με μεγάλη ευκολία όσα θα έπρεπε να είχε κάνει πριν από δεκαπέντε ημέρες, γιατί άραγε δεν τα έκανε πριν από δεκαπέντε ημέρες; Δεν το σκέφτηκε; Μπα! Οι κινήσεις ήταν τόσο αυτονόητες ώστε θα ήταν μάλλον προσβλητικό να θεωρήσει κανείς ότι ένας Πρωθυπουργός δεν μπορούσε να τις σκεφτεί. Τις σκέφτηκε και δεν τις έκανε.

Γιατί; Ομολογώ ότι η απορία μου αυτή δεν έχει βρει σίγουρη απάντηση. Την περιφέρω σε υπουργούς και τακτικούς συνομιλητές του Πρωθυπουργού, αλλά (για να είμαι ειλικρινής) ούτε αυτοί μου έχουν προσφέρει μια πειστική εξήγηση. Η συνηθέστερη ερμηνεία τους είναι ότι «ο Καραμανλής εγκλωβίστηκε σε μια παρεΐστικη λογική». Είναι η ευγενέστερη διατύπωση της άποψης του Σημίτη ότι «μια μειοψηφία ημετέρων εξέλαβε τον τρόπο διακυβέρνησης ως ένα μήνυμα να πλουτίσει με κάθε τρόπο». Δεν ξέρω αν σε αυτή τη μειοψηφία συμπεριλαμβάνεται και ο ίδιος ο Καραμανλής (προσωπικά δεν το πιστεύω) αλλά, πάντως, δεν είναι λίγοι εκείνοι γύρω του που εμφανώς χρησιμοποιούν τη διακυβέρνηση του τόπου ως ευκαιρία ενθυλάκωσης και ως μέσο αναρρίχησης.

Εγκλωβίστηκε, λοιπόν, ο Καραμανλής από αυτή την παρέα; Βρίσκω την εξήγηση ασθενή. Αφενός επειδή δεν είναι καθόλου προφανές ότι μπορεί να εγκλωβιστεί ένας κοτζάμ άνδρας με στοιχειώδη νοημοσύνη και αντίληψη και αφετέρου επειδή πολύ εύκολα αθωώνει τον Καραμανλή για να φορτωθούν τις ευθύνες του οι «κακοί άλλοι». Γι΄ αυτό ακριβώς έχω την αίσθηση ότι, αν ο Καραμανλής εγκλωβίστηκε από κάτι, εγκλωβίστηκε από τον ίδιο του τον εαυτό. Εγκλωβίστηκε, δηλαδή, από την αυταρέσκεια του ανθρώπου που αισθάνεται πανίσχυρος, ασυναγώνιστος και βέβαιος ότι μια κουβέντα του αρκεί για να διαλυθούν αμφιβολίες και να απορροφηθούν δυσαρέσκειες. Οσο και αν φαίνεται περίεργο, ο Καραμανλής έπεσε θύμα του εαυτού του και του μύθου που ο ίδιος έχει καλλιεργήσει γι΄ αυτόν.

Kαι αυτός ο μύθος, όπως όλοι οι μύθοι, εμπεριέχει αντικειμενικά στοιχεία. Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια ο Πρωθυπουργός έπαιζε σχεδόν μόνος του στο γήπεδο της πολιτικής και ξεχώριζε με μεγάλη ευκολία από τους αντιπάλους του. Αλλά το είδος του ανίκητου πολιτικού δεν έχει ακόμη εφευρεθεί. Υπό προϋποθέσεις, ο οιοσδήποτε μπορεί να χάσει από τον οιονδήποτε.

Δεν ξέρω αν ο Καραμανλής κατάλαβε το μάθημα, θα δείξει… Ξέρω όμως ότι τον συμφέρει να το καταλάβει το ταχύτερο δυνατόν. Διότι, αν μη τι άλλο, τα δίδακτρα που μόλις πλήρωσε είναι πανάκριβα!

jpretenteris@dolnet.gr