Ε πρεπε, φαίνεται, να αποτυπωθεί στα ταμπλό των χρηματιστηρίων η παγκόσμια οικονομική κρίση για να «πειστούν» οι επενδυτές και να πέσουν οι τιμές των εμπορευμάτων και δη του πετρελαίου. Για την ακρίβεια, πρόκειται για ελεύθερη πτώση των τιμών η οποία ξεκίνησε έπειτα από το κορυφαίο επίπεδο των 147,50 δολ.
στο οποίο έφθασε η τιμή του βαρελιού στην αγορά της Νέας Υόρκης στα μέσα Ιουλίου. Διότι εντός δύο μηνών το αργό έχασε 56 ολόκληρα δολάριαμιλάμε για πτώση της τιμής κατά… 38%! Στην αγορά του Λονδίνου η τιμή του πετρελαίου Βόρειας Θάλασσας (τύπου μπρεντ) έπεσε κάτω από τα 89 δολ. το βαρέλι.
«Αν η οικονομική αναταραχή συνεχιστείη ενεργειακή ζήτηση θα συνεχίσει να πέφτει…Οι αγορές έχουν κάπως πανικοβληθεί» δήλωσε στο πρακτορείο Reuters ο Τζόναθαν Κορνάφελ της Ηudson Capital Εnergy. «Αν η ΑΙG καταρρεύσειθα καταρρεύσουν και οι τιμές του πετρελαίου.Η ΑΙG επηρεάζει σήμερα τις πετρελαϊκές αγορές περισσότερο απ΄ όσο τις επηρεάζουν οι Σαουδάραβες» εκτίμησε ο Λάρι Γκρέις της Κim Εng Securities. Τι να πουν, όμως, και οι αναλυτές; Ο Κορνάφελ βάλθηκε να διαβαθμίσει τον πανικό, ενώ ο Γκρέις αναφέρεται στην επιρροή των διεθνών πετρελαϊκών αγορών από τους πετρελαιοπαραγωγούς,
«Η ΑΙG επηρεάζει τις αγορές περισσότερο από τους…
Σαουδάραβες»
μια εποχή αρκετά… μακρινή για τον κόσμο του πετρελαίου. Διότι είναι γνωστό τοις πάσι ότι από το 2003 και εντεύθεν δεν ισχύει ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης στις διεθνείς αγορές πετρελαίου. Εχει αντικατασταθεί από τον νόμο της ζούγκλας τον οποίο επέβαλαν οι θεσμικοί κερδοσκόποι.
Επισήμως η πιστωτική κρίση ξέσπασε στις 9 Αυγούστου 2007, όταν η γαλλική τράπεζα ΒΝΡ Ρaribas έκλεισε δύο επενδυτικά funds της με το αιτιολογικό ότι είχαν παραφορτωθεί με τιτλοποιημένα χρέη εντελώς ανυπόστατων δανειοληπτών, με μετοχές-σκουπίδια δηλαδή. Η ισχυρή όσφρηση των θεσμικών ασφαλώς και τους προειδοποίησε για τη σήψη του συστήματος, όμως αυτοί συνέχισαν το πάρτι της κερδοσκοπίας ανεβάζοντας σε εξοργιστικά ύψη τις τιμές ενέργειας, επιβαρύνοντας όλο και περισσότερο ισολογισμούς επιχειρήσεων και προϋπολογισμούς κυβερνήσεων, επισπεύδοντας εν τέλει και επιδεινώνοντας τη σημερινή κρίση. Ενδεκα μήνες έπαιζε η ορχήστρα- ως τα μέσα του περασμένου Ιουλίου. Τώρα όλοι αντιλαμβάνονται την κλίση που έχει πάρει ο «Τιτανικός». Ετσι, τελειώνει ο χορός, οι τιμές του αργού επανέρχονται σε πιο «λογικά» επίπεδα και οι αναλυτές ανησυχούν μήπως η ύφεση περιορίσει την πετρελαϊκή ζήτηση.
