Η πρώτη προτεραιότητα του Μακ Κέιν, αν εκλεγεί, θα είναι να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο το Ιράν να αποκτήσει πυρηνικά όπλα
Είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω το συνέδριο του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος την προηγούμενη εβδομάδα στη Μινεάπολη συμμετέχοντας στο ειδικό σεμινάριο του Ιnternational Republican Ιnstitute, στο οποίο και προεδρεύει ο Τζον Μακ Κέιν. Πέρα από το εντυπωσιακό σκηνικό, τα μπαλόνια αλλά και τις γύρω από τον χώρο του συνεδρίου αντιδράσεις, είναι γεγονός ότι η προσπάθεια των Ρεπουμπλικανών να αλλάξουν την ατζέντα των εκλογών στέφθηκε από επιτυχία.
Κατ΄ αρχάς η πολύ δυναμική παρουσία της υποψήφιας αντιπροέδρου Σάρα Πέιλιν έκλεψε την παράσταση, καθώς είχε δεχθεί σκληρή κριτική για την πρόωρη εγκυμοσύνη της 17χρονης κόρης της αλλά και το γεγονός ότι δεν είχε καμία εμπειρία, ιδιαίτερα στα διεθνή θέματα. Η δυναμική της παρουσία κατάφερε να αναστρέψει το σκηνικό και σήμερα είναι το αγαπημένο παιδί των media, στα οποία και επιτέθηκε.
Επιπλέον η αλλαγή της ατζέντας βοηθήθηκε από την απουσία του Τζορτζ Μπους, στο όνομα του οποίου δεν αναφέρθηκε κανένας σύνεδρος. Ετσι το μήνυμα ότι ο Μακ Κέιν είναι αξιόπιστος φορέας της αλλαγής που χρειάζεται η αμερικανική πολιτική- κάτι που με επιτυχία υπερασπίζεται ο Ομπάμα – πέρασε αρκετά δυνατά.
Τέλος οι Ρεπουμπλικανοί κατάφεραν να κάνουν τις εκλογές περισσότερο μια υπόθεση προσώπων και λιγότερο πολιτικής. Από τη μία παρουσίασαν έναν ήρωα του πολέμου στο Βιετνάμ, αιχμαλώτου και βασανισθέντος επί τεσσεράμισι χρόνια, επί χρόνια γερουσιαστή με καλή και ανεξάρτητη εικόνα, και δίπλα σ΄ αυτόν μια νέα γυναίκα μητέρα πέντε παιδιών (το τελευταίο με ειδικές ανάγκες). Από την άλλη, έναν άπειρο γερουσιαστή με καταπληκτικές επικοινωνιακές ικανότητες, και έναν έμπειρο αλλά άσημο γενικά υποψήφιο αντιπρόεδρο. Η εικόνα που φιλοτέχνησαν τους ξαναβάζει στο παιχνίδι των εκλογών και σήμερα τους δίνει και προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις.
Είναι γεγονός ότι στην Ευρώπη βλέπουμε με ιδιαίτερη συμπάθεια την υποψηφιότητα του Ομπάμα λόγω της αλλαγής που υπόσχεται στην αμερικανική πολιτική. Μετά το δόγμα Μπους ότι «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι απέναντί μας» ο πλανήτης χρειάζεται κάποιον αμερικανό πρόεδρο που να ακούει τι λέει ο υπόλοιπος κόσμος.
Από τις συζητήσεις και τις τοποθετήσεις φάνηκε ότι, στη διεθνή ατζέντα, η πρώτη προτεραιότητα του Μακ Κέιν, αν εκλεγεί, θα είναι να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο το Ιράν να αποκτήσει πυρηνικά όπλα. Αυτόν τον στόχο η Αμερική δεν μπορεί να τον πετύχει χωρίς τη βοήθεια της Ευρώπης αλλά και της Ρωσίας. Σίγουρα όμως αν οι προσπάθειες για μια κοινή σκληρή γραμμή αποτύχουν τότε δεν αποκλείεται μια μονομερής δράση.
Επιπλέον η στάση απέναντι στη Ρωσία φαίνεται να μεταβάλλεται προς το ηπιότερο, καθώς πέρα από τη λεκτική υποστήριξη της Γεωργίας δεν έγινε καμία ιδιαίτερη αναφορά σε πολιτικές απομόνωσης της Μόσχας. Ο Μακ Κέιν υποστηρίζει το διεθνές εμπόριο και δεν προσβλέπει σε νέες εμπορικές συμφωνίες- οι οποίες είναι σχεδόν αδύνατον να επιτευχθούν- όπως υποστηρίζει ο Ομπάμα. Παράλληλα είναι θερμός υποστηρικτής της πολιτικής της ενεργειακής αυτονομίας των ΗΠΑ με περαιτέρω αξιοποίηση των υπαρχόντων κοιτασμάτων πετρελαίου αλλά και την κατασκευή αγωγών για την αξιοποίηση του φυσικού αερίου της Αλάσκας. Είναι γεγονός ότι σε όλη τη διάρκεια του συνεδρίου το θέμα περιβάλλον δεν έπαιξε κανέναν ιδιαίτερο ρόλο, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στην Ευρώπη.
Σε ό,τι αφορά τα ζητήματα που απασχολούν τη χώρα μας και ιδιαίτερα το Σκοπιανό, λόγω και της εκεί παρουσίας του σκοπιανού πρωθυπουργού, χάρη στην παρέμβαση ελληνικής καταγωγής στελεχών του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, δεν έγινε καμία αναφορά στο ζήτημα στα συμπεράσματα και σχεδόν όλοι έδειξαν να αντιλαμβάνονται ότι το βέτο της Ελλάδας δεν στηρίζεται σε επιθετικότητα απέναντι στο γειτονικό κράτος αλλά προσβλέπει στην εξυπηρέτηση της εθνικής υπερηφάνειας.
Ο κ. Μ. Βαρβιτσιώτης είναι βουλευτής, πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων και Αμυνας της Βουλής.
