Ε πειδή μάλλον δεν έχει να κάνει με το πανταχού παρόν («κοιτάξτε με, είμαι ευτυχισμένη») πρόσωπο της Ρεπουμπλικανής υποψήφιας αντιπροέδρου των ΗΠΑ Σάρα Πέιλιν, δεδομένου ότι οι συλλογές των αμερικανών σχεδιαστών ετοιμάστηκαν πολύ προτού γίνει παγκοσμίως γνωστή, τα χαμόγελα που αποπνέει η Νεοϋορκέζικη Εβδομάδα Μόδας θα πρέπει να αποδοθούν σε ομαδικό παραλήρημα αισιοδοξίας. Οχι ότι οι καιροί το ευνοούν- το αντίθετο μάλιστα. Απλώς, η μόδα μπορεί να γίνει το χαρούμενο παιδί που κοιτάζει θετικά το μέλλον όταν όλοι οι υπόλοιποι δεν βρίσκουν λογική πίσω απ΄ αυτό.

«Ολοι σήμερα μιλάνε για τα στραβά του κόσμου,την οικονομία ή τις εκλογές,αλλά εγώ θα ήθελα να δημιουργήσω κάτι που να αλλάξει αυτό το πνεύμα» είπε μία από τις πιο χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες της αμερικανικής μόδας, ο Μάικλ Κορς, αμέσως μετά το τέλος του δικού του σόου, που ήταν περισσότερο ευδιάθετο και σπορτίβ παρά ποτέ. Δήλωση η οποία έδωσε τον τόνο των αμερικανικών σόου για την άνοιξη και το καλοκαίρι του 2009 που άρχισαν από τις 5 Σεπτεμβρίου και ολοκληρώθηκαν χθες στην αμερικανική μεγαλούπολη. Είναι αλήθεια ότι η ευκολοφόρετη, πρακτική γραμμή την οποία αγαπούν ιδιαίτερα οι αμερικανοί σχεδιαστές ευνόησε σε μεγάλο βαθμό αυτή την τάση, όπως επίσης και η ίδια η σεζόν την οποία αφορά. Οπως και να ΄χει πάντως, η πασαρέλα της Νέας Υόρκης και τα τεκταινόμενα σε αυτήν απετέλεσαν το αντίδοτο μιας εποχής που περισσότερο προβληματίζει και λιγότερο ανακουφίζει.

Ο Κορς, για παράδειγμα, έφερε ένα φωτεινό καλοκαίρι στη φθινοπωρινή Νέα Υόρκη ντύνοντας τα μοντέλα του με μαγιό σε έντονα χρώματα, με τεράστια γυαλιά και πλατύγυρα γείσα σε μια παρουσίαση γεμάτη ρυθμό και νεύρο που τον απομάκρυνε από το θηλυκό, ευγενικό παρελθόν του. Ο Κορς προσδιόρισε τη συλλογή του με τα τρία Α: «αρχιτεκτονική», «αθλητισμός» και «Αμερική». Και οι περισσότεροι κριτικοί μόδας συμφώνησαν ότι, προσδιορίζοντας τη χώρα του μέσα από το αθλητικό παρελθόν της, δεν του αξίζει τίποτε λιγότερο από τον βαθμό «Α». Το ίδιο σπορτίβ πνεύμα αναδύθηκε έντονα από το λανσάρισμα της συλλογής ενός σχεδιαστή, του μοναδικού ο οποίος στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού θεωρείται μετρ της πολυτέλειας. Το να αρχίζει την επίδειξή του ο Οσκαρ ντε λα Ρέντα – περί αυτού ο λόγος- με ένα γοητευτικό, γεωμετρικού τύπου μαγιό αποτελεί ομολογουμένως έκπληξη. Και ο σκοπός του μάλλον επετεύχθη. Η δήλωση της Τζένιφερ Λόπεζ από τις πρώτες θέσεις, ότι «λατρεύω τη δραματικότητα των φορεμάτων του Οσκαρ», ήταν η επιβεβαίωση ότι ο σχεδιαστής αποκτά απήχηση και σε νεαρότερο κοινό από τις ωρίμου ηλικίας πιστές της υψηλής ραπτικής. Κοκτέιλ φορέματα αλλά και μακριές βραδινές τουαλέτες, άλλοτε εμπριμέ, άλλοτε σε μεταλλιζέ αποχρώσεις, ανέδειξαν τη μαεστρία με την οποία ο Ντε λα Ρέντα μεταχειρίζεται τα ακριβά υφάσματα.

Περί χαρούμενων διαθέσεων λοιπόν ο λόγος και η Αννα Σούι έστρεψε το βλέμμα της στο Μεξικό. Μια έκρηξη χρωμάτων αντιπαρατέθηκε σε απευθείας διάλογο με ασπρόμαυρα κομμάτια, ενώ το σώμα της συλλογής ήταν τα φορέματα. Φορέματα φρέσκα, νεανικά και χαριτωμένα. Την αμερικανική απλότητα ενστερνίστηκε και ο Αλεσάντρο ντελ΄ Ακουα, ο οποίος συνέθεσε την πρώτη συλλογή του για λογαριασμό της ιταλικής φίρμας Μalo, ενώ μία από τις πλέον δυνατές συλλογές ήταν η προσωπική του δημοφιλέστερου ίσως αμερικανού σχεδιαστή (designer του οίκου Louis Vuitton) Μαρκ Τζέικομπς. Φαρδιά παντελόνια που έφθαναν στη μέση της γάμπας συνδυασμένα με μακριές μπλούζες που θύμιζαν ποδιές και τονισμένες με φαρδιές ζώνες μέσης απετέλεσαν επαναλαμβανό- μενα μοτίβα που επεσκίασαν την παρουσίαση της οικονομικής σειράς του Μark by Μark Jacobs, όπου οι φαρδιές, κοντές φούστες με έντονες πτυχώσεις ως άλλες φουστανέλες είχαν τον κύριο λόγο επί πασαρέλας.

Το μεσογειακό φως ήταν η γιορτινή πηγή έμπνευσης του βρετανού σχεδιαστή Μάθιου Γουίλιαμσον, ο οποίος ανακοίνωσε και επισήμως την ολοκλήρωση της συνεργασίας του με τον ιταλικό οίκο Ρucci, « για να δουλέψω τώρα πολύ σκληρά », ενώ τροπικό ύφος είχε η συλλογή της Μονίκ Λουιλιέ (Lhuillier), της αμερικανίδας σχεδιάστριας που χαρακτηρίστηκε «χαριτωμένη και σικ». Greek chic με φουτουριστικές πινελιές και θετικά σχόλια για τον οίκο Rodarte, εν αντιθέσει προς τον οίκο Μarchesa που έστησε τα μοντέλα του σε στημένες πόζες αγαλμάτων, με αποτέλεσμα τα ρούχα να θυμίζουν ρούχα περισσότερο θεατρικά παρά καθημερινής χρήσης.

Μίνι φούστες- μία από τις χαρακτηριστικές τάσεις της σεζόν- με φουσκωτό «κλείσιμο» από την DΚΝΥ, κοντά φορέματα σε εμπριμέ αποχρώσεις, αλλά και εξ ολοκλήρου φτιαγμένα με δαντέλα από την Νταϊάν φον Φύρστενμπεργκ , παιχνίδια με τα βολάν από την Καρολίνα Ερέρα, ενώ από το σόου της Βιβιάν Ταμ ξεχώρισε η πρώτη ψηφιακή τσάντα-φάκελος που δημιούργησε η κινεζικής καταγωγής σχεδιάστρια από κοινού με τη Ηewlett Ρackard. Η εύρεση ταυτότητας, τέλος, παραμένει άλυτο ζήτημα για τον ιστορικό οίκο Ηalston για χρόνια, από τότε που ο αμερικανός σχεδιαστής εγκατέλειψε τον μάταιο τούτο κόσμο. Χρησιμοποιώντας το εσωτερικό του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης για να αναπαραστήσουν το εσωτερικό του διαμερίσματος του designer στο Μανχάταν και τοποθετώντας τα μοντέλα νωχελικά ακουμπισμένα στα έπιπλα, οι εμπνευστές του σόου παρουσίασαν φορέματα έντονων χρωμάτων από ζέρσεϊ, πολλά εκ των οποίων ενός ώμου, που αγκάλιζαν το σώμα. Ο συνδυασμός ωστόσο, αποδείχθηκε αταίριαστος και η αναγκαιότητα των συνεχιστών του οίκου να βρουν τον δρόμο προς μια σύγχρονη πελατεία, μεγάλη.