Ποιος εμπόδισε την κυβέρνηση να επιλύσει τα διαρθρωτικά προβλήματα πέρυσι, πρόπερσι, εδώ και τέσσερα χρόνια;
Μετά την ένταξή μας στην Οικονομική και Νομισματική Ενωση, για μεταρρυθμίσεις ακούμε και μεταρρυθμίσεις δεν βλέπουμε. Με τη συμπλήρωση κοντά τεσσάρων ετών ζωής της Νέας Δημοκρατίας στην κυβέρνηση, το καινούργιο στοιχείο είναι ότι τα προβλήματα που θεωρητικά είχε αντιμετωπίσει επανήλθαν στο προσκήνιο ακόμη πιο έντονα. Ισως γιατί ποτέ δεν είχαν αντιμετωπιστεί…
Αξιοσημείωτο όμως είναι ότι πλέον αναπαράγεται ως ηχώ ο εκσυγχρονιστικός λόγος της προηγούμενης κυβέρνησης για την οικονομία. Επιχειρείται έτσι η «φυγή προς τα εμπρός» χωρίς να έχουν επιλυθεί βασικά προβλήματα της οικονομίας.
Ποιος θα διαφωνούσε ακούγοντας τον πρωθυπουργό κ. Κ.Καραμανλή να μιλάει στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης για την ανάγκη απελευθέρωσης των αγορών και των κλειστών επαγγελμάτων- εκτός ασφαλώς από τους επαγγελματίες (δικηγόρους, συμβολαιογράφους, υποθηκοφύλακες κ.ά.) που θίγονται και θα χάσουν τη σιγουριά τους;
Ποιος θα διαφωνούσε με την ανάγκη να αποκτήσει η ΔΕΗ νέα δομή, νέο πρόσωπο, ώστε να κατορθώσει να λειτουργεί ανταγωνιστικά σε μια ελεύθερη αγορά, όταν σήμερα όντας ακόμη μονοπώλιο έχει ζημιές; Είναι βέβαιον ότι οι καταναλωτές θα κληθούν για μία ακόμη φορά να πληρώσουν τις ζημιές της επιχείρησης αν δεν δοθεί λύση. Ποιος θα διαφωνούσε ακούγοντας τον Πρωθυπουργό να διακηρύσσει την αποφασιστικότητά του για άμεση επίλυση του προβλήματος της Ολυμπιακής και του ΟΣΕ, δύο δημόσιων επιχειρήσεων που γεννούν ελλείμματα 2,7 εκατ. ευρώ την ημέρα;
Το ερώτημα όμως που μένει αναπάντητο είναι: Ποιος εμπόδισε την κυβέρνηση να επιλύσει αυτά τα προβλήματα πέρυσι, πρόπερσι, εδώ και τέσσερα χρόνια;
Εκτός και αν, όπως προσπάθησε να πείσει ο Πρωθυπουργός, την παρελθούσα τετραετία έγιναν μεταρρυθμίσεις:
– Η ιδιωτικοποίηση των λιμανιών του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης και η αλλαγή του Ασφαλιστικού. Οσοι θυμούνται τα τελευταία δύο χρόνια ο σταθμός εμπορευματοκιβωτίων στο λιμάνι του Πειραιά υπολειτουργεί και το πρώτο λιμάνι της χώρας έχει υποκατασταθεί από τον… Αστακό.
Και οι περίφημες συγχωνεύσεις των ασφαλιστικών ταμείων που θα οδηγούσαν σε οικονομίες κλίμακος παραμένουν γράμμα κενό. Π.χ., το Ταμείο των αυτοαπασχολουμένων όχι μόνο δεν βγήκε από το αδιέξοδο αλλά η κατάσταση χειροτέρεψε.
Αρα για ποιες μεταρρυθμίσεις μπορεί να μιλάει σήμερα η κυβέρνηση, ποιες εξετάσεις πέρασε, για να εξακολουθεί να πείθει τον επιχειρηματικό κόσμο και τους φορολογουμένους ότι έχει σχέδιο, ότι μπορεί να τα καραφέρει;
Πολύ φοβούμαστε ότι η ηχώ των μεταρρυθμίσεων της προηγούμενης κυβέρνησης θα εξελιχθεί σε εφιάλτη για τη σημερινή.
