ΠΑΡΙΣΙ, Σεπτέμβριος Ε να όνειρο έξι δεκαετιών πρόκειται να γίνει πραγματικότητα τον προσεχή Οκτώβριο στο Παρίσι, όταν θα εγκαινιαστεί (στις 8 του μηνός) η έκθεση που θα φέρει «αντιμέτωπο» τον Πικάσο (1881-1973) με τους μεγάλους του δασκάλους. Πρόκειται για μια γιγαντιαία έκθεση που θα διοργανωθεί με τον τίτλο «Ο Πικάσο και οι Μεγάλοι Δάσκαλοι», παράλληλα στο Μεγάλο Παλάτι (Grand Ρalais), στο Μουσείο Πικάσο, στο Λούβρο και στο Μουσείο ντ΄ Ορσέ (Μusee d΄ Οrsay). Μέσα από αυτή την έκθεση θα ξαναδιαβαστεί το έργο του ιδρυτή του Κυβισμού και θα τεθεί απέναντι από 74 πίνακες τους οποίους υπογράφουν οι μεγάλοι ζωγράφοι- έργα που ανήκουν σε γάλλους και ξένους συλλέκτες, καθώς και σε ιδιωτικές και κρατικές συλλογές. Αλλωστε και τον Πικάσο διάδοχο του Ρέμπραντ, του Βελάσκεθ, του Σεζάν και του Ματίς τον έχουν κατά καιρούς χαρακτηρίσει.

Τα περισσότερα από τα εκατόν είκοσι έργα του Πικάσο θα εκτεθούν στο Μεγάλο Παλάτι. Το Λούβρο θα φιλοξενήσει την πλήρη σειρά των παραλλαγών του γύρω από τις «Γυναίκες απ΄ τ΄ Αλγέρι» του Ντελακρουά, ενώ το Ορσέ θα κάνει το αντίστοιχο με το «Γεύμα στη χλόη» του Μανέ. Την ίδια εποχή, το μουσείο που φέρει το όνομά του και το οποίο θα δανείσει τα περισσότερα έργα θα προχωρεί με γοργά βήματα στην ανακαίνισή του.

Η κυοφορία
Μάιος 1947: Ο Πικάσο, έπειτα από παρότρυνση του τότε διευθυντή των Μουσείων της Γαλλίας Ζαν Κασού και του τότε διευθυντή του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ) Ζορζ Σαλ, έδωσε δέκα σημαντικά έργα του στο ΕΜΣΤ. Προτού εκτεθούν στο μουσείο, ο Σαλ πρότεινε στον Πικάσο να τα «γειτονέψει» στο Λούβρο με έργα των Ζουρμπαράν,Κουρμπέ,Ντελακρουά . Αυτή η ονειρική αλλά τολμηρή αντιπαράθεση δεν παρουσιάστηκε στο κοινό- την είδαν λίγοι προνομιούχοι, μια ημέρα που το ΕΜΣΤ ήταν κλειστό.

Οκτώβριος 1971: Με αφορμή τα 90ά γενέθλια του Πικάσο, μια επιλογή έργων του από κρατικές συλλογές (που σήμερα ανήκουν στο Κέντρο Πομπιντού) παρουσιάστηκε στη Μεγάλη Αίθουσα του Λούβρου. Πρόκειται για μια τιμητική έκθεση που διοργάνωσε η γαλλική κυβέρνηση, από τις σπάνιες που γίνονται με τον ίδιο τον καλλιτέχνη εν ζωή. Ο Πικάσο δεν μπορούσε να κρύψει την υπερηφάνειά του. «Θα με κρεμάσουν στο Λούβρο» έλεγε με καμάρι.

8 Απριλίου 1973: Ολη του τη ζωή ο Πικάσο ήταν ο καινοτόμος. Από την ημέρα που πέθανε, σε ηλικία 92 ετών, όλο και περισσότεροι βρίσκουν κλασικές επιδράσεις στο έργο του.

1989: Μια σειρά εκθέσεων προοιωνίζονται αυτή που αναμένεται να εγκαινιαστεί τον προσεχή Οκτώβριο. «Πικάσο- Μπρακ» στη Βασιλεία και στις ΗΠΑ, «Ο Πικάσο ζωγράφος, ο Πικάσο φωτογράφος» στο Grand Ρalais και μετά στη Νέα Υόρκη και στο Λονδίνο. Στην οργάνωση εκείνων των εκθέσεων συμμετείχε ήδη η νυν διευθύντρια του Μουσείου Πικάσο και από τις πρωτεργάτριες της μεγάλης έκθεσης «Ο Πικάσο και οι Μεγάλοι Δάσκαλοι» Αν Μπαλντασαρί. Η ίδια οργάνωσε και την έκθεση «Πικάσο- Ενγκρ» το 2004 στο μουσείο του.

Το πλάνο
2004: Στο Λούβρο σκέφτονται μια έκθεση που θα φέρει «αντιμέτωπο» τον Πικάσο με τους δικούς του καλλιτέχνες, αλλά το σχέδιο δεν υλοποιείται, καθώς είναι δύσκολο να μεταφερθούν οι αναρτημένοι πίνακες από τους τοίχους ή η μετατόπισή τους δεσμεύεται από τους δωρητές. Για αυτό και επικεντρώνεται το ενδιαφέρον τους σε ένα έργο τέχνης το οποίο και ενέπνευσε ποικίλες εκδοχές του Μινώταυρου: είναι οι «Γυναίκες απ΄ τ΄ Αλγέρι» του Ντελακρουά. Την ίδια εποχή, το Μουσείο του Ορσέ σκέφτεται κάτι παρόμοιο με το «Γεύμα στη χλόη» του Μανέ.

Ιανουάριος 2006: Το πλάνο για την τριπλή έκθεση αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά. Οι αίθουσες κλείνονται για τον Οκτώβριο του 2008- ως τον Φεβρουάριο του 2009- και αποστέλλονται οι πρώτες (άτυπες) επιστολές για τη συγκέντρωση των έργων από συλλέκτες. Φεβρουάριος 2006: Οι πρώτοι χορηγοί εμφανίζονται- LVΜΗ. Η Αν Μπαλντασαρί επιλέγει τον ιδεατό κατάλογο των έργων του και χωρίζει την έκθεση σε δέκα θεματικές ενότητες, εκ των οποίων κάθε μία εκφράζει και μια διαφορετική πτυχή του Πικάσο. Η ακαδημαϊκή και αρχαία, η ζωγραφική ισπανικού και γαλλικού τύπου, το Παρίσι του 1900, τα αντικείμενα, τα γυμνά, τα πορτρέτα, οι γερμανικές γκραβούρες, τα τατουάζ. Ανοιξη 2006: Τα καλά νέα είναι ότι από τις πρώτες κρούσεις η ανταπόκριση είναι θετική και συμπαρασύρει και τους άλλους. Τα κακά νέα είναι ότι η έκθεση δεν θα περιοδεύσει, γεγονός που εμποδίζει τις συμπαραγωγές. Η Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου πάντως ελπίζει να τα καταφέρει γι΄ αυτό και δανείζει τα έργα της.

Το εργοτάξιο
Μάιος 2007: Η Κριστίν Αλμπανέλ, η νέα υπουργός Πολιτισμού, συμβουλεύεται τον Μπερνάρ Αρνό, ο οποίος και της επιβεβαιώνει τη συμμετοχή του στο σχέδιο. Αποστέλλονται οι επιστολές προς τους συλλέκτες επισήμως, επιλέγεται ο μουσειολόγος και η διοργάνωση της έκθεσης ξεκινά. Μπαίνουν ξανά μπροστά οι μηχανές.

Ιούνιος 2007: Παραχωρείται συνέντευξη Τύπου από την Ενωση Εθνικών Μουσείων για τον προγραμματισμό της έκθεσης και τον κατάλογο, ενώ παράλληλα ανακοινώνεται ότι κάθε μουσείο θα έχει το δικό του εισιτήριο- τα τρία μουσεία δεν κατάφεραν να τα βρουν στο θέμα του κοινού εισιτηρίου.

Σεπτέμβριος 2007: Ανοίγει η πρώτη μεγάλη έκθεση της περιόδου του Κυβισμού στο Μουσείο Πικάσο στο Παρίσι. Θα είναι η τελευταία προτού το μουσείο κλείσει για ανακαίνιση.

Οκτώβριος 2007: Ο μουσειολόγος Ζαν-Φρανσουά Μποντέν αρχίζει τη δουλειά με τις φωτογραφίες και τις μακέτες, ενώ οργανώνει το υλικό στους υπολογιστές. Ο κατάλογος θα αριθμεί 386 σελίδες.

Φεβρουάριος 2008: Στο Μουσείο της Βασίλισσας Σοφίας στη Μαδρίτη εγκαινιάστηκε έκθεση με τα έργα του Μουσείου Πικάσο. Τετρακόσια έργα του ταξίδεψαν στην Ισπανία- το Παρίσι πήρε ως αντάλλαγμα 31 έργα από την Ισπανία.

Μάρτιος 2008: Δεκατέσσερις εκδοχές του «Γεύματος στη χλόη» του Πικάσο πρόκειται να εκτεθούν τελικά στο Μουσείο ντ΄ Ορσέ.

Μάιος 2008: Τα υπουργεία Πολιτισμού και Οικονομικών αναλαμβάνουν το κόστος της ασφάλειας για τα έργα που έρχονται από το εξωτερικό (από ιδιωτικές συλλογές ή κρατικά μουσεία) – όχι όμως και για εκείνα που προέρχονται από τις εθνικές συλλογές της Γαλλίας.

Ιούνιος 2008: Οι συζητήσεις για την προστασία των έργων τέχνης κατά τη διάρκεια των εκθέσεων ολοκληρώνονται.

Ιούλιος 2008: Η έκθεση «Ο Πικάσο και οι Μεγάλοι Δάσκαλοι» τελεί υπό την αιγίδα του Νικολά Σαρκοζί. Περίπου πέντε χιλιάδες κατάλογοι θα διανεμηθούν στην Ευρωπαϊκή Ενωση ως δώρο της προεδρεύουσας Γαλλίας. Στην έκθεση του Grand Ρalais οι οδηγοί θα είναι μεταφρασμένοι και στις 23 γλώσσες της Ενωσης. Η προπώληση εισιτηρίων άρχισε στις 31 Ιουλίου (www.rmn.gr). Τι έπεται…: Στα μέσα Σεπτεμβρίου αρχίζει η ανάρτηση των έργων τέχνης. Αρχές Οκτωβρίου θα έχει ολοκληρωθεί. Ακολουθούν τα εγκαίνια για τον Τύπο, τους υπουργούς και τους VΙΡ. Στις 8 Οκτωβρίου θα ανοίξουν οι πόρτες και των τριών μουσείων για το κοινό. Στο Grand Ρalais θα εκτεθούν 210 πίνακες με τις υπογραφές των Γκρέκο, Γκόγια, Βελάσκεθ, Ζουρμπαράν,Ριμπέρα,Μελέντεζ,Πυσέν,Λε Νεν,Ντυμπουά,Σασρντέν, Νταβίντ, Ενγκρ, Ντελακρουά, Μανέ, Κουρμπέ, Λοτρέκ,Ντεγκά,Σεζάν,Ρενουάρ,Γκογκέν,Τισιανού,Ρέμπραντ,Βαν Γκογκ… Τέλος, μια ειδική τηλεοπτική εκπομπή θα προβληθεί από το κανάλι France 2. Στόχος: Η έκθεση να ξεπεράσει τις 480.000

επισκέπτες της έκθεσης που ήταν αφιερωμένη στον Κουρμπέ – που σημαίνει τέσσερις χιλιάδες επισκέπτες ημερησίως. Ο Κλιμτ έφθασε τις 6.000. Οσο από την άποψη του μάρκετινγκ, δεν πρόκειται να κυκλοφορήσει νέο υλικό, εκτός από δύο αναμνηστικά. Το συνολικό κόστος της έκθεσης υπολογίζεται σε 4,37 εκατ. ευρώ.